Netgedichten

netgedicht (nr. 25.004):

het slagveld

Het groene maisveld,
rank en wuivend,
gulzig reikend naar de zon.
Zo onbevangen,
omarmend en vergroeid.
Dienaren bestuurd op afstand,
als brandstof voor een raderwerk.
Voer voor vee of voor kanonnen,
eeuwig vervangbaar.

Als in een cyclus,
gevangen in een repetitie.
Dodelijk, zonder pardon.
Als knop gebroken, onvolkomen,
bediendes van een hoger doel.
Modder, afgehakte stompjes,
het veld ademt vergank'lijkheid.
De echo galmt in stilte, dreunend,
de aarde antwoordt, rustig kreunend.
Slagveld verlaten, stille trom,
getuige van de eindigheid.