Alle inzendingen over bram

De vogels zingen en een konijn dat zich verspringt, vlucht in de bramen, een kleine dendering van doen en laten.…

Bram Moszkowicz wordt verdacht van belastingontduiking en het aannemen van zwart geld. ----------------------------------------- Het is abject om zwart geld aan te nemen, Juist voor een advocaat is dat infaam, Want zo bezoedel je je goede naam, En daardoor kom je ook in de problemen.…

Kat je af Terwijl ik Zielsveel van Je hou - laat Je mijn nagels Voelen terwijl ik Je eigenlijk alleen Maar strelen wil Bang om je Te verliezen, Zoals ik ook Mijzelf verloren heb…

nee ik heb geen steen in een rivier verlegd op aarde en ik ga dat ook niet doen want wat is daarvan nou de waarde goed hij stroomt dan wel iets anders dan voorheen en dat slechts door het simpel verleggen van die ene steen het blijft een prachtige gedachte die ik altijd zal blijven achten maar ik besef al denkend terstond dat die rivier…

Tunnels bramen haken. Dissonante noten kraken. Vreemde dieren waken. Het spoor gaat door.…

De bramen zwart en heerlijk zoet. Ik ruik nog steeds hun geur En denk: "Wat is het leven goed." De herfst verdient bewondering, geeft voorraad voor de wintertijd. Draagt reeds in haar boezem… De belofte van een nieuwe zomertijd.…

Luisterde ik weer terug somebody will know some day We liepen in Drenthe en zagen een standbeeld maar in onze herinnering een jeugdcentrum in Aalsmeer een verbouwde boerderij Hoe vol van alles waren we de muziek de tolerantie mariuhana patchoulli de geur van haar Bram en Freek zongen in die schuur en wij we waren jong en Cuby…

o, mooie herfst, mijn jaar getij je komt al dichter, dichterbij soms voel ik je al even wanneer ik vroeg de deur uitga de zon al schijnt, dan sta ik af en toe al wat van kou te beven en later op zo'n mooie dag dan pluk ik als het even mag een emmer vol met bramen zo heerlijk lopen door het duin of ik pluk asters uit mijn tuin en zet ze…

Je kunt Levi uit zijn nachtmerrie bevrijden, hem redden op de drempel van zijn slaapvertrek dat zich langzaam vult met gas. Je kunt de afgerichte herder halen uit de ballen van de buurman die Rebekka wilde redden van het kamp. Je kunt de mens uit het beest halen waaruit hij voortkomt, op wie hij sprekend lijkt. - Hoe hard je dat ook ontkent…

Als ik langs de velden ga en me inleef in het gras ervaar ik de aarde zoals het leven was Ik mis de bossen en de bramen ik verlang zo naar een zee van liefde voor de wereld omhels mij, neem mij mee 't gegronde groen van bomen de geur van hout en van het gras ik wilde dat het eeuwig was en dat ik alles hier nu had ik ben gevangen…

Vanaf een bankje in het Twentse veen volg ik de dans van heideblauwtjes gedempte geluiden zinderende warmte onze schaduwen schijnen langzamer dan langzaam te gaan te blijven staan boven pijpestrootje en zwaarbeladen braam mijn hart weet haast geen blijf met de weelde van dit beloken Paradijs…

De groene en paarse bramen zijn alleengelaten. Zijn zij zichzelf genoeg? Missen zij niet het diepe zoemen waarmee de bijen tot de bloesems praten? En 't sprakeloze, wankele evenwicht waarmee de vlinders op haar blind gezicht zich even nederlaten? ------------------------------------------------ uit: 'Vergezichten en gezichten', 1954.…

vertel mij van de smaak van bramen of blauwe bessen, trots van zelf geplukt verhaal mij van de eerste keer het kinderlijk ervaren van een plotseling volwassen kus herinner mij aan zout van tranen het intense zoet van liefde als van goede wijn maar spreek mij morgen niet over een bitter einde of zuur verlies noem mij die smaken niet…

zoals bramen spreken over mensen zo prakkiseren aardappelen over geiten zoals brievenbussen communiceren met pruimen zo roddelen telefoonpalen over beursfluctuaties zoals balletdansers anticiperen op onoverkomelijkheden zo reageren boterbloemen op een aardverschuiving en zoals gokverslaving leidt tot milieuverwording zo…

Waren er geen oleanders, bossen ondoordringbaar wilde bramen met die violette donkere en lichte vuren Waren er geen assembomen, bamboestruiken en waringins, breed hun loverarmen spreidend, dichte ambergroene muren Zou de gloed van een verlangen, in rhododendrons groene grot niet zinderen in 't avonduur tongen likkend als de vlammen…

Ik snoepte van de wilde bramen en ik keek aandachtig naar de laatste, hoopgevende bijen op de kleurrijke, geurende bloemen, terwijl een witte vlinder boven mijn hoofd fladderde en mij zomaar om niets blij maakte.…

Je zei : schrijf eens over.. ‘de coulissen van de wereld’ Ik zag toen lantarenlichten van de avond eerder drijven het rimpelen van de boomkruinen, takken de vensterramen van twee drie hoog donker glas, verlichte vakken kroonluchter, schemerlamp en dan de golvende geveltrappen, klokken er waren patrijspoorten lange masten, een reling En…

Niemand heeft het in de gaten niemand wil het ook maar zien niemand heeft een schouder over en wil me helpen bovendien Troost is ver te zoeken verdriet hoopt zich op het verscheurt mij van binnen heeft zich genesteld in mijn kop Voorbijgaand leed? niet te lokaliseren vruchteloos heb ik gezocht maar blijf het onverminderd proberen Eens…

Ik heb me lekker tegen je aangevlijd neem je in me op Je geuren, rondingen en je gezicht maken me gek in mijn kop Geluk is in mijn ogen te lezen ontspannend genieten Niets doet mij weerhouden snel een geluksgebedje te schieten Hoe kan een mens leven zonder dit het besef van liefde te ervaren Het geluk te proeven valt toch door niets te…

Vriendschap is iets voor het leven je hebt me bijgestaan naast me gestaan en hebt me alles gegeven Nu op het uur van de waarheid ik hier voor het altaar sta misschien mijn grootste fout bega wil ik toch nog even iets kwijt Echte vriendschap is een zeldzaamheid maar onmisbaar in een mensenleven echte vriendschap is een streven en reikt…

Ik maak even pas op de plaats even neem ik mijn rust Mijn gevoel is nu bovenmaats alsof ik door de duivel ben gekust Levend op de laatste bonen gezoet door de honger van het gemis Lijkt een ieder mij uit te wonen als ik me telkens weer vergis Zonder doel voor ogen beleid is van de baan Vuile was hangt te drogen en ik begin er…

Bij vlagen onstuimig soms zelfs heel bewust Niet voor rede vatbaar als je me vol overgave kust Hete zoenen op mijn lichaam je adem in mijn nek De vlam laait hevig op je maakt me helemaal gek Passie, lust en liefde echt een heerlijke mix Ik laat me telkens weer gaan en doe dat gewoon voor niks Geen keerzijde van de medaille…

Niets kan me nog weerhouden om voor eeuwig van je te houden om voor altijd bij je te zijn alleen met jou is het leven pas fijn Herinneringen van weleer de liefde bedrijven, keer op keer Wandelend in de Zon daar waar onze liefde ooit begon De keerzijde is de realiteit van alle dag zonder liefde blijft dit een hard gelag Terend op slechts…

Mijn ogen zijn rood van het huilen Ik wil me nergens meer achter verschuilen de woede, het ongeloof, alles komt er nu uit ik bent standvastig en maak mijn besluit Laat me maar gaan kom niet achter me aan Geef niets om mijn leven het is me allemaal om het even Niet meer vechten voor jou nooit meer zeggen dat ik van je hou Nooit…

De aarde is moe gestreden wordt geen rust gegund Ze heeft al teveel geleden maar wordt nog steeds verkeerd gerund Vervuiling heerst alom vooruitzichten op beter? Ach, waarom...? dan wordt het maar wat heter! Voor niemand een helder moment voor niemand die realiseert dat je afhankelijk van de Aarde bent want straks gaat het…

Buiten schijnt de Zon voor even moeizaam breekt mijn hart alles is nog zo verward ik had toch alles al gegeven Wat wordt er nog van mij verwacht uitgeput zak ik neer ik kan niet meer er is niets meer dat deze pijn verzacht De pijn van veel te lang onrust in de ziel niets dat jou nog beviel het maakt me zelfs nu nog bang Toch hou ik…

De aarde is moe gestreden wordt geen rust gegund Ze heeft al teveel geleden maar wordt nog steeds verkeerd gerund Vervuiling heerst alom vooruitzichten op beter? Ach, waarom...? dan wordt het maar wat heter! Voor niemand een helder moment voor niemand die realiseert dat je afhankelijk van de Aarde bent want straks gaat het…

Kom eens bij me kom eens hier dicht bij me ik moet je wat vertellen Ik fluister het in je oor zachtjes... sssst... luister Ik hou van je! Ik kan het wel van de daken schreeuwen de wereld mag het rustig weten maar dit is ons moment en het is daarom dat ik fluister…

je foto met jouw kinderen gaat terug de dekbedhoezen in de zak voor Polen ik loop nu heel alleen over de brug zoals jouw laatste woorden mij bevolen zo kort geleden nog deden we alles samen zo heel intens, alsof we twintig waren we gaven alles wat we deden nieuwe namen ons praten, lachen, strelen, kussen, paren jij bent als eerste uit ons…

De vrees der Goden onbemind verdriet verscheurd slecht gezind Niemand geen arm, geen schouder verlaten, donker met de dag... ouder Je gezicht vegeten, onherkenbaar niets rest alles wordt te zwaar De tunnel lonkt aan het einde licht een laatste zucht voor de dood gezwicht…