je tandenborstel heb ik weggedaan
je foto met jouw kinderen gaat terug
de dekbedhoezen in de zak voor Polen
ik loop nu heel alleen over de brug
zoals jouw laatste woorden mij bevolen
zo kort geleden nog deden we alles samen
zo heel intens, alsof we twintig waren
we gaven alles wat we deden nieuwe namen
ons praten, lachen, strelen, kussen, paren
jij bent als eerste uit ons samen opgestaan
je hebt het aan jezelf gevoeld "dit is teveel"
"ik kan of wil of durf dit nog niet aan"
want al die liefde vloog je naar de keel
het kwam zo plotseling en onverwacht
ik was verbijsterd, uit het lood geslagen
vanaf die dag heb ik gehuild en nagedacht
en steeds maar weer blijven er vragen, vragen
'k zou minder eenzaam zijn wanneer ik wist
dat jij deze gedachten ook zou lezen
nou ja, of weten dat ook jij mij mist
misschien zou ik die brug dan over wezen
Geplaatst in de categorie: ex-liefde
Mijn lief is weggegaan om dezelfde onvoorstelbare reden, waar je nooit antwoord op zal krijgen.
Ik probeer mij niet te vermoeien met het vinden van antwoorden of het formuleren van nog meer vragen. Ik probeer weer op te staan en opzoek te gaan naar de zon in mijn leven. Of te wel: het terugkeren naar mijn eigen hart, hoewel gekwetst en verwond. Maar wel mijn hart. Hoe hard iemand daar ook op trapt, het is en blijft van mij.