inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 25.252):

dreiging

Er hangt een dreiging in de lucht,
een diepe zucht, blik naar de hemel,
alsof we wachten op de schemer,
of scheuring van ons warm cocon.

We leven door en maken plannen,
toch zijn we onderhuids gespannen
en voelen we de tijdsgeest drukken,
die scheurt ons fundament aan stukken.

Er sluipt een angst door het gewelf,
een vage vrees die maakt zich meester,
begeestert onbezorgde zielen,
zij knielen, of doen een stapje terug,

Ik voel omhelzingen verslappen,
we glippen weg, contact verbroken,
verstoken van ons zelfvertrouwen,
we bouwen gretig luchtkastelen,
we telen zonder ooit te zaaien

Vermoeide trappelaars in water,
de bodem nodigt uit tot rustplek,
onschuldig en tegelijk zo wreed
mijn kreet sterft langzaam,
toch voor eeuwig.
De echo klinkt wat uitgehold.


Zie ook: http://www.demonotiek.nl

Schrijver: bram wanrooij, 1 april 2009


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 199

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)