Alle inzendingen over elegant

IJselijk elegant. Onwijs stil. Tot na een wending van de wind goddank de zon zich laat zien: humor de sneeuw doet spreken...!…

Te zwaar voor de takken van de elegante dwergmispel zakt de plomp neerdalende houtduif door de bladeren. Spreidt zijn vleugels. Paniek vonkt binnen de witte randen om de ogen. Pikt in willekeur al vallend naar het lichtrode. Hier is de houten duif niet voor gemaakt.…

ik koester de zachte melodie in elke zin die je in inkt gedrenkt laat verzachten tot pastel alsof je de letters in minne doopt voor ze met voelsprietende precisie elegant mijn retina mogen bekoren ik proef de innerlijke klankkleur van een vibrerende intonatie die mijn sluimering aanwakkert hunkering voert de boventoon naar de volledige…

De moeder bindt het logge kind met de wezenloze blik een satijnen roze lint tot een elegante strik in het vlassig-bleke haar dat zich nauwelijks laat kappen. Als het kind met bruusk gebaar in haar borst probeert te happen zoent zij het op beide wangen; speeksel druppelt op de kraag van haar bloes en blijft daar hangen.…

Luisteren luisteren luisteren Begrijpen Slikken Verwerken Slikken Begrijpen Glimlachen Mooi zijn Jong zijn Verstandig zijn Handig zijn Elegant zijn Weten hoe een man is Weten hoe een vrouw is Blij zijn, dat een man een man is Luisteren Glimlachen Begrijpen Slikken Mooi blijven Jong blijven Opgewekt blijven Glimlachen. ----…

wie maakt zich nu nog niet klaar voor de daad waar geen maat op staat de vuurjuffer die normaal al onverpopt vroeg vliegt doet het nu al nog vroeger dus in het voorjaar ik zag haar aan de scharrel iel vlammen en wierp de dame elegant en fragiel een handkus toe het is slechts een tel dat deze tere libel uit nevelen en wazen…

ze wenkt naar de zon haar lach kleurt fel de corona van het avondrood strijkt elegant naast mij neer in een wolkje bloemenparfum bezempje nog strak in de hand zij is mijn punt gemutst heksje al levenslang alert bij volle maan en evenementen maar de stelen staan achter slot takkenbossen worden stug door verdroging zo…

Niet tussen mensen, niet alleen Hetzelfde maar toch anders Ongevoelig maar niet van steen Niet het kruis, het hart of anker Zwarte schaap en Populair Extreem en ook behouden Elegant en ordinair Kerngezond en iets verkouden Ik ben niet zwart en ook niet wit Echt was het maar zo simpel Ik ben een Idol maar ik mis een hit Gezakt met vlag…

Elegant glijden vingers langs lippen van satijn een zoete kus van zondaars ontvalt een blik mijn lief te zijn En langzaam smelten wij ineen een rode roos gewild -ik blijf een hartendief besteelt mijn hartstocht vreemde schokken in mijn lijf Al ik geef is nog te min voel ik meer nog vaar ik klem zweet ik rollend in mijn…

de felle tik van hakken klakte haar verschijnen ver vooruit het stralend spijkerwit slankte lange benen elegante laarsjes tot de schenen een mouwloos shirt in zwart boezemde ondeugend licht ontzag de wind spon krullen in het blond rood sierde haar volle mond ze keek me aan ik wachtte op haar blik maar ze kwam niet achter de zonnebril…

je fladdert vrij en elegant in pracht van kleuren je kust de bloemen op de hei in al hun geuren je vliegt gezwind doorheen de wijde blauwe lucht je gaat voor bijna alles wat niet stil is op de vlucht je spreidt je vleugels en begint sensueel te zweven je laat me dromen en mooie momenten beleven…

voeten, benen, een gat te dik of wat te dun een lijf vol genen met een kloppend hart elegante hals of een dikke nek een hoofd met een gezicht kronkelende hersenen ogen die dwingen of stralen het goede of het kwade alles gezien in het ware licht de mens leeft of tracht te overleven in zijn kort bestaan werkt het zo niet...…

Met een elegante schwung zal jij, dwalend over zeeën en door bossen, niets meer doen dan verlossen, en een weg vinden naar mij. Ik zal je ontvangen met mijn ogen gesloten, mijn kin omhoog, neus in de lucht. Zelden heb ik zoveel genoten. Op mijn lippen voel ik een zucht. Tintelingen die mij aanstoten. Ik ben getroffen door je vlucht.…

Als een elegante lakei opende ik de deur voor hem en hij wipte vol dankbaarheid naar de pracht van een zingende leeuwerik.…

Zo fris, zo mooi, zo elegant, zo chique, zo fijn, van plant tot plant De kleuren een verrassing op zich waarop de zon haar stralen richt Van vreugdekreten tot stil als een muis want intens genieten, dat wil ik nou juist!…

De zon daalt, wij hebben ons verinnerlijkt in ons bootje en varen zoet vereenzaamd in een landschap waarbij ik roei en jij met elegante handslag het water in het water schept opdat wij zinkende niet zinken in het water waar zo pas zie ik omkijkend land was en ver voor mij op de kant was de kindertijd en wuift nog o god wat hou ik toch van de knieën…

Op een nacht dwaalde ik door een verlaten laan toen ik in het schijnsel van de winterse maan vaag een elegante vrouw zag staan. Verkerend in de zalige waan dat ik mijn allerliefste daar zag staan ben ik als in een droom naar haar toe gegaan. Toen ik haar was genaderd zag ik ontdaan wat een vergissing ik had begaan.…

daar zit een meisje elegant in een bloemenweide zit ze daar ik ken haar niet maar ze is mooi, universeel zo mooi ze zit daar zo maar blond in haar bloei Het is alsof ze daar altijd al zat alsof ze daar hoort ze zit daar zo zonder reden zo maar ze rijgt een ketting van bloemen zojuist geplukt even…

Eigenwijs springding zonaanbidster elegant en rank als een hertje borstel je alert een hoge rug likt je lome tong je roze buik blonde ree in wintervacht kortharig op jacht met je kattenaard in de snelheid van je ribbenkast freule met mokkaneus spitsoor en Romy ogen huis je als een camel jas in een plooiberg met vier…

Zij aan de andere kant van de tafel draagt haar hoed als een wapen waarmee ze de vingerafdruk van de jaren elegant overschaduwt. Was ze een woning, ze liet zich met wijnrank en bloemen begroeien, groene klimop die zomer en winter de vraat aan de voegen verdoezelt, ze liet de haag niet meer snoeien.…

gedeeltelijk in scherven je benen nog intact lang en verleidelijk ze liepen uit op ruzie je lichaam schreef haar lijnen in mijn handen borsten strak vooruit je buik was zachtjes rond waar ik mijn leegte vond je ogen braken als ik naar je keek je blikken zeiden niets op je gezicht de scherpe trekken in graniet je loop was elegant…

alleen de stilte overheerst alles kleurt nu stilaan donker vogels fluisteren er nog bevreesd de maan weerspiegelt op het water verlicht het midden van de vijver waar een witte zwaan cirkelt en rondjes draait met heel veel ijver ze keek me aan, alsof ze me wilde zeggen: "ik ben hier nog hoor en ik hou de wacht" wat is ze mooi, zo elegant…

Alsof ze vastgenageld zijn De mensen bij de grote zilte Een meeuw hangt roerloos in de stilte Weet niet van weduwen en pijn De golfslag is zowaar gestold De vissersvloot ligt op het strand Een ruiterstoet draaft elegant Het schouwspel in dat zich ontrolt Vanaf het allerhoogste duin Zie ik bevroren, dorpse vlijt De mens van toen is er niet…

De lieftallige jongedame van wie ik jouw portretfoto kocht noemde jou een enge vrouw wat ik maar gek vond want je ziet er keurig uit zo met dat strakke kapsel die jurk met pofmouwen en dat elegant gehaakte borstkleedje die in de nek met een broche versierd is de antieke foto is op de Leipzigerstrasse 128 in West-Berlijn gemaakt en zodra…

als zij lachte openden bloemen hun harten kleurden dieper in meer verwachten als immer stengelden zij om licht maar ook om jouw gezicht aandacht en warme empathie energie zinderde van deze interactie in geven en nemen zonder enige gene bogen zij elegant gaven zich bloot jij bekeek sprak hen toe met vlaagjes wind bloemen…

Is het een vliegtuig, is ’t een vogel Is ‘t superman die je daar ziet? Kijk wat daar door het luchtruim schiet Nog doelbewuster dan een kogel Als Jonathan boven de branding Eeuwig te vliegen zonder landing…

Als 'n standbeeld staat 'n reiger dromend aan de overkant óf hij staat te wachten op zijn lief...heel elegant. Water, vogels, riet en rust heb genoten, heel bewust.…

ik heb eens een meisje gekend ze was mijn nummer 1 met stip ze zoende ongelooflijk hemels ik noemde haar 'mijn scharrelkip' trots op deze naam en blij pronkte ze als ware haar veren ze stapte meesterlijk elegant daar kon menig dame nog van leren ze had lippen als pure boter roomzacht, een goddelijk wonder ik wilde niet leven zonder haar…

Ook machteloosheid moest zich beperken tot een elegant in onmacht vallen op karpetten waarbij je vooral op de positie van de pink hoorde te letten. Niets gebeurde. Werken kwam neer op zich op het voorhoofd betten bij de gedachte eraan.…

lieve zwaan met je lange slanke hals sierlijk en ingetogen het hoofd iets gebogen zo verlegen en zo elegant zou ik een moment bij je mogen glijden over het water een schuchter pogen tot vriendschap sluiten ik strijk langs je slanke hals teder; ik raak je aan heel even maar mooie witte zwaan is er vriendschap nu we samen wegdrijven…