Alle inzendingen over els

En in de tuin van de nacht brandt de els, en cascade van vuur is wat ik voel.…

We draaien rond......rondom de zon en al wat draait, .......om wat dan ook dat wordt vanzelf......ook zelf iets ronds Mijn hoofd is vol, .....mijn hoofd is ijl het bed is groot........en wij zijn klein we zijn wel echt, ......maar snel voorbij We draaien rond, .....rondom de zon de sterren draaien...om elkaar een echt heelal........rondom…

Wat zou ik zonder juffrouw Els beginnen? Terwijl ze vaak onwetend naar me staart. Platonisch, ja zo kan je het wel noemen. Maar ook zo puur en passioneel. Ik zal je steeds en altijd blijven roemen. Je was zo lief en sensueel. Gelukkig heb je nooit geweten hoe echt mijn liefde voor je was.…

er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

Een late reiger is opgestegen uit zijn nest in een els aan de vaart en daalt nu met diepe vleugelslagen zijn vlucht is de vangst immers waard. Majesteitelijk maar zonder veel luister zet hij zich naast een visser in het riet zo wachten ze samen op het duister een merel zingt zijn avondlied..…

ik weef met zonnestralen lente in patroon niets is nog gewoon kleuren zijn als nieuw en voegen zich al beeldend naar mijn droom hoogpolig wordt het grastapijt waarin de madelief en paardenbloem gedijen de els dropt katjes als haar kleine bruine schatjes met pluisjes wol komt dadelijk de kastanje vol als zij haar kaarsen toont in…

een verbond Hoe een vrouw haar mobiel uitliet en hond Hoe hij blij, opspringen wou naar mij en zij die hem nog net op tijd verbiedt, zich excuseert Hoe daarachter iemand met drie honden ze gaat opzij met hen voor mij Ik roep: 'maar dit is een hondenpaadje' Hoe zij iets terugzegt als ''k heb meer respect voor een mens' Hoe een lange els…

provinciestad Leiden Ik kijk om me heen en laat me door natuur verleiden Naar links zie ik een hoge heg me van de A44 scheiden Maar rechts van mij zie ik de berm een sloot en de overkant met bosschage ruim bekleed de berm en sloot met planten volgegroeid en raak ontzettend eindeloos geboeid ik zie margrieten, boterbloemen ridderblad els…

kwestie hebben beziggehouden ben ik kwijt, ik noem alleen de naam van Els Borst. ___________________________________ HET Ja, van die dingen mensen, van die dingen Wanneer is het pre-existentieel En is het wel anti-conceptueel Voor 't kerkkoor van hosanna wil gaan zingen?…

Zoet zijn de bramen in het wijndomein Maar groeien moeten nog de druiventrossen Straks komt de fluisterboot wat gasten lossen Een groen prieel tempert de zonneschijn De mens gedijt op warmte, vogelzang Gelijk de appels, kersen, pruimen, peren De populier en els zijn sterk en weren Te harde wind, hun haag is van belang Subtropisch zijn…

Het is een stel dat alles heeft gezegd En enkel spreekt in lettergrepencode, Zo'n stel dat de seizoenen en de mode Een leven lang gevolgd heeft, levensecht Ze kwamen langs de waterkant terecht Niet om elkaar, maar om de tijd te doden, Zij leest een lauwe liefdesepisode Terwijl zijn blik zich aan de dobber hecht Zal zuster Els voor dokter…

Waar dat de Maagdom ligt, ging Els haar voedster* vragen, De min* dacht, zeg ik 't niet, zij mocht daar van gewagen Aan Ritsaart, dat's een boef, die zou 't haar doen bescheid. Dies sprak zij, neem dees doos, hierin de Maagdom leyt, (In 't dooske zat een vink.)…

In ieders hoofd hangt een groen blaadje, in dat van Els, in dat van Klaartje, ’t wordt gevoed door d’hersenschors, terwijl je schorevoetend bost… Soms glanst het, bengelt aan z’n steeltje, als je lachend gaat door ’t leven In ieders hart, groent er een klepje, in dat van Wiske, Sus en Jefke, ’t wordt gesmeerd met liters bloed, als je iets…

Schitterende kristallen als zeepbellen in zilveren sluiers doorzichtig zwevend mijn armen uitgestrekt zoek ik dromen wil ik omvatten jouw werkelijkheid in eeuwigheid.…

Kerk in water diep gezonken god verdronken dal stroomt toren in hemel geboren niemand hoort meer mensenschreeuw uit land van weleer.…

Treurige bewogen stad met teleurgestelde vrouwen het leven heeft de kleur van stof vergaan vertrouwen gehaast succes op jonge mensenpad door waanzin overdonderd passeert een anonieme horde als verdoofd vergeten braakliggend terrein in verzekerd welzijn - haar beloning voor de deugd. een enkele roos in werelds leegte onopvallend geurend…

Mag ik je even weghalen uit je dagelijks bestaan zodat je niet vergeten zult welk ander pad je in zou kunnen slaan ik vraag maar een ogenblik van je geduld. ‘t Is even wennen op dit stille winterstrand je hoort hier alleen de zee, de vogels en de wind kom ga met me mee, geef me je hand Ik weet dat je dat veilig vindt. Je bent zo mooi aan…

Was ik het die op de rand van de waterput de wilde orchidee wilde plukken? Stond ik stil onbeweeglijk in gedachten aan het eind van de verlaten weg..…

Je zei, het kan me niet schelen dat men mij zou willen strelen door brutale ogen onder de hete middagzon op ‘t strand betoverd door de melodie van dit eiland Jij hebt mededogen want je weet, dat mijn slanke dans is verbonden in perfecte balans door jouw liefdesogen…

Mijn zomer klinkt als rood rijp fruit de kleur van deze liefde klinkt luid jouw vingers op mijn huid jouw hand op mijn plekje kijk, zeg je ik ontdek je.…

Vader voor een nacht... dochter voor het leven Verwacht meisje zonder vader meidje vader bedacht vrouw geworden vrouwtje vader gezocht Toch nog verwacht?…

Lathyrus, mijn moeders bruids-boeket het kindjes’ engelen-boeket zachte geur in tinten licht pastel fijne breekbaarheid toont het vaarwel als de eerste liefde, vol verlangen als ’t engelenkind op aarde, onbevangen Lathyrus, het dierbaar allerliefst boeket bij de allerliefste neergezet.…

levendige leeftijden blijven de stad verleiden autootje déjà vu alpinootje écru argeloos geëxalteerd halsje verkeerd onmiskenbaar waarachtig verborgen kreukelachtig vanzelfsprekend charmant op oubollig-goede stand lieten de graven van weleer zich altoos behagen door de oude dames uit ‘s-Gravenhage.…

Zonder enige angst stak ik de rivier over liep ik op water duurden de nachten het langst Danste ik door de dagen holde ik door de hemel beklom ik de hoogste toppen nooit waren er vragen Vanzelfsprekend vertrouwen aan de jongsten voorbehouden voor mensen nodig om te bouwen Dit gedicht verhaalt zich >>>>>>>>>>>>>>>vertaalt…

Droom maar lieve zieke van liefde, spel en schemerlicht stilzwijgend heb je overzicht Jij ziet het al en wij nog niet wij kijken, maar jij luistert waardoor je de begrenzing ziet die van leed en liefde fluistert Jij neemt je eigen levensweg aarzelend, en dan eenmaal rechtuit wanneer je tot het einde van de stille weg besluit Steel nu…

In deze late zomer voelt alles verschroeid op een avond zijn we oud, ook al zijn we jong voelt alles vermoeid? zullen we opnieuw beginnen, straks? elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen…

Op die avond keek ik, zag ik helder mijn dwaallicht ben jij, mijn allerliefste lief deze blauwe ruimte is onze onbekende wereld traag voelen onze handen aarzelend leren wij kennen schemergedachten fluisteren over vertrouwen wij worden vreugde nog een keer, deze laatste maal strooien we liefde rond in deze na-zomertuin mijn dwaallicht…

Stilte in de duisternis horen wat gefluister is. Vergeten wat het is die tijd, staren in de eenzaamheid. Het zweven door je hoofd zo heel intens verdoofd. Slaapdronken is de nacht die stil verdriet verwacht...…

Ach roos, ik had een droom vannacht en oh wat was die droom, mijn droom zo zacht... Ik droomde van een eiland, daar lag ik in het zand en wat mijn hand kon voelen was jouw hand. Maar jij was er niet ik was alleen, ik zag echt niemand om me heen. Ik werd bang en begon te huilen. Ik wou me zo graag ergens schuilen. Maar toen kneep…

Ik ben een sterretje aan de hemel en een wolkje in de lucht, een visje in het water en een vogel op de vlucht. Ik ben een blaadje aan een roosje en een ring in een klein doosje. Maar wat ik nog het meeste ben is "mij" en daar hoort alles zo een beetje bij!…