Alle inzendingen over fluitje

Wat heb ik jou toch vaak voor niets bespogen Ik heb zo’n spijt dat ik bij elke wedstrijd zong; ‘He kijk toch uit je doppen ....jong’ En ‘Scheids veeg nou die .... eens uit je ogen’ Jijzelf liep, weet ik nu, bij elk duel vanaf je allereerste fluitje buiten spel --------------------------------------------------------- Het staat wetenschappelijk…

Potsier van stier een kwaaie zag zij 't zwellen bij haar vent zijn rozerode lellen fier dat flemend fluitje van een cent. En nog voor het minnen moest beginnen voor ze tot de tien kon tellen voelde ze bij haar daar woest van binnen een weeïg eiig wellen: zo raakte zij in zwang.…

Een fluitje aan de voorkant en een paar futiele vlerkjes om te manoeuvreren. Een vlegel om op kruimels te trakteren en zeker geen recordverbeteraar Een hagellading lood is even zwaar. Maar wie zou ooit zo'n beestje liquideren? Hij heeft zijn toekomst roekeloos vergooid en even met wat domino's gestrooid.…

We waren arm maar blij met een fluitje van een cent. Strenge winter- de radio gaf ruis en de tv bracht sneeuw. Transistorradio- liedje uit de sixties 'and then I kissed her'. Zwarte vlakken met witte blokken noemden we pop art. Meisje kwamen en gingen, bleven hooguit een seizoen.…

Ik fluit niet met mijn fluitje, maar met mijn hart, want mensen die wuiven, die gaan door een gat! Wie ruikt naar de trein, leidt een eenzaam bestaan… Mensen die blijven en mensen die gaan……

Merels nemen het fluitje over. Analoog lied. Op ritmisch gehei verstild lawaai vliegen de vogels nog tegendraads. De grutto wordt niet meer gehoord. III Kinderstemmen verklinken tot gebrom van baardige kelen en motorlawaai: De tijd staat niet stil. Nooit stil, ook niet in Leusden!…

Ik banjer door het leven, herfst op mijn gezicht, stak ik de tijd goed over, samen met mijn echtgenote Ik banjer door het leven, lach op mijn gezicht De kinderen ontzogen, doppen nu hun eigen bonen Ik banjer door het leven, fluitje in mijn hand waarmee ik treinen blies, tot veilige bestemming Ik banjer door het leven, banjo en harmonika…

Maar als je het weet laat je dat kindergeluk nooit los Alle kleine lieve dingen zal je altijd begrijpen Een zandkorrel kan je geluk al bepalen Nee laat nooit het kind uit je, koester het De kleur van ranja laat je ogen glimmen Het blaten van het schaap is voor jou geen schrik Een glimlach zal je altijd begrijpen Hoe klein is het, dat plastic fluitje…

Het lijkt een fluitje van een cent: Het schrijven van sonnetten Maar toch is er een heleboel waarop je dient te letten Het eindrijm zit vaak heel niet mee: wat simpel twee aan twee Terwijl het toch veel mooier is ‘t omarmend neer te zetten Dan heb je nog het metrum, volgens welk sonnetten lopen: Het beste is toch om de pen in ~jambe-inkt~…

zonnestralen raken mijn gemoedsrust net als in vroegere kindertekeningen daken van perspectivisch mislukte huizen energiecellen worden geladen kilometers blijken peulenschillen die brandstofverbruik minimaliseren de vederlichte stap kenmerkt de levensgang personifieert vriendelijkheid contacten blijken productief boodschappen doen een fluitje…

Daar blaast alweer het fluitje. We kennen het allemaal! Pauze voorbij, pinten leeg. Stoppen midden in een verhaal. Half elf, het laatste nummer. Het zit er alweer op. Alles wordt weer ingepakt en Harry vertelt nog gauw een mop. Na het repeteren de kroeg in met z´n allen. Monique regelt het wel even.…

moment meedogenloos aan laat het celluloid stuitend traag naar hem toe stuiteren publiek joelt het werkt subiet neem Stef die lachte zuur zei oh ja krijgen we dat die truc werkt bij mij echt niet hij serveerde toen geheel niet uit z'n doen pardoes wild met het bat veel te hard over de rand van de tafel aan mijn kant het was een fluitje…

doch hem rustig toevertrouwend aanvliegend op hoofd schouders armen en rug vol spit staat hij armen gespreid onder pluisjes veren en vogels in vol geluk en pikken zij maiskorrels uit zijn lachende rode konen kunstgebit terugkerend een vlucht koppels geringd uit Bretagne wacht de klok ongeduldig in zijn trillende handen dalend op het monotone fluitje…

Zijn benen gespierd en bloedmooi Ontdooien zelfs een klomp ijs met spoed Hij rent van het ene vak Naar het andere De machtigste man van dat moment Met zijn fluitje klaar Mooie gespierde bovenarmen Een strak lijf Twee interessante, lieve, volle ogen Regisseren de wedstrijd Een stralende glimlach maakt het compleet Wij zijn meer dan ontdooid…

Rijk van vederpracht omgeven, Staat de Paauw in glans en gloor; Maar zijn toon wordt aangeheven‚ En hij snijdt en vlijmt in 't oor. ’t Fluitje leidt de maat der vinken, Kunstig zingen zij een lied; Maar gij doet er duizend klinken, En gij hoorde pijp noch riet.…

. - Minerva, die een blos kreeg, zweeg, Nam ’t fluitje van de mond, En wierp het lachende op de grond, Terwijl zij de oogleên neeg. Zij zet de voet op ’t piepend riet, En trapt de halm in tweên: 'Zing, Echo, zing uw eigen lied!…

Di Stefano wordt voor de wedstrijd een moment herdacht Hij heeft ons in zijn voetbaljaren zoveel moois gebracht De ploegen staan te wachten en de scheidsrechter verklapt: 'Als ik zo op dit fluitje blaas dan wordt er afgetrapt' De bal gaat steeds maar heen en weer er wordt wat afgerend Ik neem aan dat u net als ik ook zenuwachtig bent De…

~ Vrees niet je kan het zittend op je krent; ’t is simpel als een fluitje van een cent. II Shakespeare sonnet ’t Is simpel als een fluitje van een cent. De eenvoud van het rijm zal je verrassen.…