Bouts-Rimés op ~CADANS~ van Ton Hettema
Het lijkt een fluitje van een cent: Het schrijven van sonnetten
Maar toch is er een heleboel waarop je dient te letten
Het eindrijm zit vaak heel niet mee: wat simpel twee aan twee
Terwijl het toch veel mooier is ‘t omarmend neer te zetten
Dan heb je nog het metrum, volgens welk sonnetten lopen:
Het beste is toch om de pen in ~jambe-inkt~ te dopen
Dan krijg je echt sonnet-muziek met fraaie dynamiek
En het voorkomt gehakkel wegens lussen dan wel knopen
Ook is er nog het fenomeen van lettergrepen tellen
Slecht één te weinig geeft al krimp, maar één te veel doet zwellen
’t Is langzaamaan dat er iets rijpt en je opeens begrijpt:
Begin aan ’t eind van een sonnet, de rest laat zich voorspellen
En als het versje klaar is en de tekst er iets toe doet
Dan lacht een vruchtbaar dichterschap je welhaast tegemoet
xs4all.nlGeplaatst in de categorie: lightverse
Sonnet
163
Geef je reactie op deze inzending:
De hoofdzaak is dat het niet zinkt maar luchtig voorwaarts drijft
en dat de lezer bij het lezen minstens wakker blijft
en als het meezit dat het versje nog een poos beklijft.
En houd je die drie zaken naar behoren in kieren,
dan kun je wat de rest betreft de teugels laten vieren.
Je Adriaan
~Briljant~ is voor dit versje toch een veel te grote pracht
Ton Hettema had immers alle eindrijm al bedacht
Dat heb ik enkel in een ander zinsverband gebracht
En dat is om te doen nou niet direct een zware vracht
Maar hoe dan ook, het doet me vanzelfsprekend meer dan goed
Dat jij me dankt met van die mooie pluimen op mijn hoed
Je Adriaan
Het buigen voor mijn ~dichterschap~ dat kun je beter laten:
Want meestentijds zit ik maar slapjes uit mijn nek te praten.
Let maar eens op, dan krijg je het vanzelf wel in de gaten:
Dat ook al lijkt het anders, ik draai vaak dezelfde platen.
Maar hoe dan ook, het doet me goed dat jij het kan waarderen.
Ik dank je heel erg hartelijk voor al die mooie veren.
Je Adriaan
Het jambe-bloed stroomt vrijelijk door je aderen
Het wordt in 'n soepel woordenspel geschikt
en 'k zie terwijl mijn hand de woorden tikt
dat wij 't sonnet van 'n andere kant benaderen
De een is strak, de andere is met krullen:
het ene lijkt het andere aan te vullen
Briljant gedaan!
Groots