Alle inzendingen over gaat

ik speel geen spel onder gespan van duim en wijsvingers wanneer ik zucht naar de lente heb ik de winter begraven voor een lange tijd zoals altijd, klinkt er een nieuw ritme er rankt een warm requiem dat door elk leven vleit het oerwater ritselt aan ‘t kozijn het gaat zoals het gaat onder blauwe lucht stijgt er een zuivere echo over de…

hij heeft kind noch kraai wel twee kanariepieten twee bunder land en twee kolenschoppen van handen samengevouwen twee brieven van zijn vrouw een haarlok en twee ringen in een laatje bewaard tja, zo gaan die dingen…

mijn gedichten zoals mijn lichaam zijn woorden afscheidt er komt geen goud bij te pas in zulke termen ben ik ondeugdelijk voor de firma onkoopbaar, onomkoopbaar van weinig waarde het vliegtuig dat opstijgt met een weemoedige inhoud aan vernietiging stort neer en mijn stilstaande witte schaduw verbrandt er blijft niets over dan het gat…

Wanhopig tekenen mijn lippen de leegte op het laken, ze betasten het snikkende stof, opgerold tot een levenloze gedaante. Ongrijpbaar en herhalend rimpelen kreten zich langs versleten naden, schaduwen op de muur vormen een vreemde en groteske parade. Mijn lichaam laat ik zakken in de wurggreep van de nacht, de afstand tot mijn blauwe…

De tijd is een gat waarin alles verdwijnt en dan weer verschijnt in vormen van leven die eindeloos geven. Tijd is een woord dat woede verstoort en liefde verspreidt naar oneindigheid. Eeuwige liefde zijn beeldschone woorden diep in je hart en warm in je ziel Waar vredige oorden met vogels en leven altijd zijn gebleven.…

Z'n vriendin had een handboor besteld, maar hij twijfelde aan d'r verstand en bezwoer: 'Het is weggegooid geld, want je hebt al een gat in je hand.'…

Het bos door ging ik Keek omhoog een streep van licht mij begeleidde Niet wist ik waar mijn voeten stappend, gaande, bleven Door dieren wel gewaar opweg naar ander doel Zo links als rechts begluurden mij wie ik niet dacht te kennen en bleven stil verborgen nog achter beuk of hakhout hoog Ik spoedde voort geen rust opzij te gluren…

verdorie, ik heb zojuist een gat gedicht.…

het zwarte gat waar ik in kijk is dieper dan ik dacht zwarter dan de nacht en hoe ik ook mijzelf verman en strijd tegen zijn kracht het gat heeft alle macht het zwarte gat dat zuigt en trekt aan flarden van mijn geest zo erg is het nog nooit geweest en wat ik ook bedenken kan het gat weet nog het meest omdat het mij steeds leest…

uziethetdezekeer zijnspatiesuithetzicht erzijngeengatenmeer khebditgedichtgedicht…

Het gaat me flink wat minder dan weleer: een diep, zwart gapend gat is plots verschenen, mijn auto en mijn huis zijn al verdwenen en ook zie ik mijn kinderen niet meer. Natuurverschijnsel ? Neen, een groter kwaad: echtscheiding, en een slechte advocaat.…

drie losse handschoenen liggen bij de voordeur in een kastje éen blauw, éen zwart en éen met een gat…

je draagt de ochtend voor je uit en ik de avond naar de ongetelde dagen van het dakloze landschap wanneer ik me stiller dan stil omdraai naar de dode hond van jaren met woorden die nergens in zee keren of zich op de achtergrond bewegen als wandelaars in richtlode wind het licht sterft en het strand stamelt ontij leg…

Een boze chauffeur uit Ter Apel: ‘Of ik me een klein beetje aanstel? Wat krijgen we nu! Het lijkt sodeju de bonk-bonk-bonk-bonk Bonkevaart wel!’…

De seconden gaan te rap om de uren te vergaren, wat alleen verbindt is tijd, gesponnen op een brug van grijze vervlogen haren, ze wuiven naar elkaar, soms ook terug, sedert uitgesleten jaren en moeten ze bekennen om elkaar nog altijd niet te kunnen herkennen. Hoe verloopt een strijd door zelfverwijt, door geaardheid - op voorhand -…

Op de rand van de afgrond Een ieder van ons maakt het wel eens mee Zal ik mij laten vallen Kijken hoe diep ik val Misschien is daar de rust Misschien wordt ik me daar pas bewust Dat het leven elders mischien wel beter is Tot die tijd blijf ik wel balanceren Of zal ik het toch eens proberen Het zwarte gat Wacht op mij Ik ben het hier al zo…

Twee paragnosten, experten in de waarzeggerij, ontmoeten elkaar tijdens hun vakantie in Taipei, "Met jou gaat 't bijzonder goed !" meldt de ene, bij wijze van groet, "Maar zeg 'ns, beste collega, hoe gaat het met mij ?"…

proza gedicht En dan merk je het ineens je loopt iets minder hard je lichaam krijgt mankementjes laat je zelfs zo nu en dan in de steek je wordt ouder vroeger vond je, als kind iemand van achttien al oud je wilde graag volwassen worden serieus genomen worden verliefd mogen zijn kunnen vrijen trouwen, mogen stemmen wie kent niet die…

Dit gat blijft gapen het heeft zich vroeg gevormd dus ik ging snijden zo maakte ik mezelf elke dag gewond.…

De zon schiet gaten, in de wereld vallen kraters, één deel blijft schaduw Bevangen stampers, honing die wespen verleidt, ontlokt vruchtbaarheid . Katten van de maan, jacht op de zonsondergang, lichtval blijft bestaan. Graven geleden, was de aarde nog één tuin, nu een Fata Morgana.…

Tweemaal na elkaar reden ze me in 't gat het was een zaterdag een middag in de stad…

Handzeep, wat ben je leep en snotterig nat, toen ik mis greep, ging je kletterend plat, ik vloekte hardop en viel kneiterhard op mijn gat.…

De NASA heeft een satelliet ontwikkeld die onderzoek gaat doen naar Zwarte Gaten. Alles in de buurt van een Zwart Gat wordt ernaartoe gezogen en verdwijnt dan definitief. De NASA gaat op zoek naar Zwarte Gaten, Men heeft daarvoor een gloednieuw apparaat. Behaalt men het gewenste resultaat, Dan zij ze daar terecht in alle staten.…

heb de muziek in 't hart heb muziek in m'n ziel wil aleen maar rollen als een of andere debiel rol rol rol de een gaat links de ander rechts vind in je hart dat is slechts het enige wat rolt rolt rollen de muziek in 't hart in je ziel en enige wat wij moeten is het keren van onze kiel…

om ’s ochtends mijn vader tegen te komen en te kunnen zeggen ‘ik ben in Parijs geweest’ Waar gehandeld, gejat, gevreeën, gedronken werd gevochten, bedrogen, gelogen de stad die je kon ruiken, voelen, zien daar staar je nu in een gat waar je van alles bij kunt verzinnen omdat al die dingen er niet meer zijn.…

De kaartjes alle uitverkocht publiek zit stil te wachten op dat wat niet meer komen gaat het is te laat....…

ik heb vandaag de spade ter hand genomen en het gat gedicht…

Het gapende gat gedicht vlak voor het slapengaan met een instant inzicht Je leegte zou onmetelijk groot geschreven staan je warmte onvergetelijk Hoezeer zou ik je missen op je terugkeer wachten kon ik me nog vergissen Geen zin meer in Zen denkend aan je gedachten die afvragen wie ik ben…

Dit kan niet worden gedicht zal altijd open blijven de tijd gespleten in voor en na met daartussen het gat met de brokstukken van levens razendsnel verspreid over zoveel zielen, gedachten, woorden, beelden vliegensvlug en overal verbijstering verslagenheid woede de tijd zal het niet leren.…

Het gat waardoor ik het verloren moet hebben.' --------------------------------- uit: 'Op de deurknop na', 1972.…