inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 26.359):

Verbinding van tijd

De seconden gaan te rap
om de uren te vergaren,
wat alleen verbindt is tijd,
gesponnen op een brug van
grijze vervlogen haren,
ze wuiven naar elkaar, soms
ook terug, sedert uitgesleten
jaren en moeten ze bekennen
om elkaar nog altijd niet te
kunnen herkennen. Hoe verloopt
een strijd door zelfverwijt, door
geaardheid - op voorhand - al verloren,
rivieren stromen over van zelfbeklag,
wat kleine mensen scheidt, verwaaien
kleine stapjes in een marmeren gang
en wordt de brug weer opgehaald,
eeuwenlang om de liefde te missen
tot op de laatste levensdag.


Zie ook: http://www.pamapoems.nl

Schrijver: pama, 5 juni 2009


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 147

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Sarahrola
Datum:
6 juni 2009
Email:
Sarahrolahotmail.com
Een gevoel over mensen, bijzonder verwoord. Heel mooi.
Naam:
Peter
Datum:
6 juni 2009
Email:
petercanbercumonsbrabant.nl
Heel mooi gedicht over mensen die naar elkaar op zoek zijn, maar uiteindelijk de laatste stap niet kunnen maken.
Ik heb ervan genoten.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)