Verbinding van tijd
De seconden gaan te rap
om de uren te vergaren,
wat alleen verbindt is tijd,
gesponnen op een brug van
grijze vervlogen haren,
ze wuiven naar elkaar, soms
ook terug, sedert uitgesleten
jaren en moeten ze bekennen
om elkaar nog altijd niet te
kunnen herkennen. Hoe verloopt
een strijd door zelfverwijt, door
geaardheid - op voorhand - al verloren,
rivieren stromen over van zelfbeklag,
wat kleine mensen scheidt, verwaaien
kleine stapjes in een marmeren gang
en wordt de brug weer opgehaald,
eeuwenlang om de liefde te missen
tot op de laatste levensdag.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: pama, 5 juni 2009
Geplaatst in de categorie: filosofie
Ik heb ervan genoten.