Alle inzendingen over kachel

Er is een forse krimp geconstateerd U dacht wellicht: de schoorsteen blijft wel roken Door in de winter minder te verstoken Maar wat u denkt is faliekant verkeerd Kom op lui..laat de kachel lekker loeien De krimp de pijp uit...hup we gaan weer groeien…

Eén op vijf werknemers houdt van zuipen En niet gewoon een biertje of een neut Maar toeter, kachel, lorum, dronken, teut En bij gebrek aan Bob naar huis toe kruipen Ik kies voor warme choc en groene thee Daar word je déze week weer honderd mee…

de mens die wacht een winter lang staar wat naar buiten of naar het behang de kachel staat aan de gordijnen zijn zwaar wat duurt het lang voor voorjaar de mens die speelt een ganzenspel of plakt de zegeltjes van de shell de deur blijft dicht 't is stil op straat niets kleurt de dag ook geen gelaat…

Is het heimwee dat ons doelloos drijft, terwijl we veilig bij de kachel zitten? Is het verlangen naar verlangen, om weer op weg naar huis te gaan?…

De bevalling had je goed gedaan alsof je nu weer uren door kon lopen met een lichte en verende tred gedachten volledig en vervuld opnieuw geboren met leven geven De hechtingen deden pijn op een plezierige manier Je wachtte op een levensteken met knusse, warme woorden deken, kachel, olifant…

mijn vervallen mond op de joodse begraafplaats geen beest te zien - moeilijke tijden op de neusplantage - schimmel en virus de straat schoongeveegd de bedwinger van de zaak des doods begraven de vorst in de grond een goede gelovige doet de zonnegroet elkaar omarmen bij de gloeiende kachel muziek en poëzie…

de tijd rekt dagen laat seizoenen op elkaar van mijn jeugd naar ouddom rijken zo grijs haar de wind doet strijken tot een stil verloren herfst gebaar aanschouw ik jaren voor de kachel vonken starend naar veel meer vlammen die niet willen doven die mij nog in groei beloven naar een zomers roodvol wederkeer…

Snelle auto's grote plas vele druppels op regenjas paraplu's vliegen in de wind flinke plassen stampend kind donkere wolken volle maan vroege avond lichten aan kachel hoger winter pret en vanavond vroeg naar bed…

Gesneden, zei Men toen ik Tot volwassenheid Kwam - van de Oude stempel, En meer van dat Soort goedbedoelde Complimenten die Mij werden Toebedeeld - Nadat ik mezelf Had verloren Aan een wereld Die in waanzin Zijn waarde verzwelgt Blijkt mijn excellente Timmerhout niets Meer waard dan Ordinair brandhout, Om de kachel…

Hier staan we dan op de hoek van de straat het is nog niet te laat om ons huis in te vluchten daar wachten onze oude stoelen vol ongeduld op ons ze zitten vol gaten van versleten gevoelens en eenzame woorden we zijn nog niet te laat de kachel daar smeult nog wat we wachten vol twijfel wie als eerste binnen gaat.…

een hittegolf de kachel draait al op volle toeren weet je wat het is je mag als vrouw niet zeuren en ouwehoeren maar precies dat het wordt zo nat in de nacht en onverwacht met deze temperaturen raken we nog meer in de kuren het is niet te harden hoor dus laat ons dan in die hete overgang even klagen alsof wij erom vragen…

Als na de winter de kachel uit kan, besef je dat de winter, een winter is geweest. Als na een jaar de kalender weg kan, besef je dat een jaar, een jaar is geweest. Als na je pensioen het werk is gedaan, besef je dat werk, je werk is geweest.…

Ik heb je kleren gewassen en je eten gekookt het bed met je gedeeld de kachel voor jou gestookt. Ik heb naar je geluisterd je loze beloftes geloofd en nu zeg je mij dat je liefde voor mij is gedoofd. Ik heb je schoenen gepoetst en je hemden gestreken ik nam je zoals je was met al je menselijke gebreken.…

De kachel loeide. De warmste van ons tweeen kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk. Tussen ons was niets dan een aanzienlijke afstand. --------------------------------------- uit: 'De gedichten 1991-2000'.…

De kachel loeide. De warmste van ons tweeën kon mij niet meer verhitten. Ik rilde en huiverde alsof ik oog in oog stond met de dood. Wat ook zo was. De dood en ik stonden op een dijk. Tussen ons was niets dan een aanzienlijke afstand. ----------------------------- uit: 'Alle gedichten', 2005.…

Heb daarnet van je gedroomd lagen huilend in elkaars armen Werd wakker en realiseerde dat slechts de kachel me zal verwarmen... Hoop op een dag je te kunnen zien zonder dat tranen in mijn ogen ontstaan en het verdriet om mijn verlies van jou voorgoed zal overgaan....…

Rillend, maar aanwijsbaar niet van kou, in je kamer, waar de kachel uit bleek. Een blauw wolkje uit mijn mond met - tekenend - : hou je van mij? Zo ronduit als een cupmaat. Nauwelijks een proefballon te noemen.…

lieve pappie ik ga met jou mee waar jij ook gaat deze boot is veel kleiner maar wat laat dapper gaan wij samen verder centraleverwarming weg nu knusse kachel lichtende kaarsjes aan de toekomst minder luxe beiden sterker in liefdevolle trouw zullen wij tweeën verder door dit leven gaan…

ik zeg de woordjes die u horen wil ik streel uw dijbeen en linkerbil gooi de blouses op de tweezitsbank u en ik ik stook de kachel ha, wat hoger op gooi er nog een mud kolen bovenop wacht ik pak de salamander erbij u en ik zo is 't gezellig lieveling wordt al lekker warm bijna heet zo warm, oh daarom zijn uw kleren al uit zullen…

‘s Avonds in bed komt de onzichtbare man Je ziet hem niet, dat is het nare ervan Ik hoor hem in de kamer Ik hoor hem in de gang Hij klopt er met een hamer En maakt mij vreselijk bang Mijn vader zegt: Het is de kachel Mijn moeder: Het is de wind, geloof me maar Nee, hen moet hij niet hebben Ik ben altijd de sigaar ’s Avonds in bed komt de…

Zie nog hoe we met elkaar rond de kachel zaten aan de grote tafel kaartten gedopte pinda's aten. Hinkelen en touwtje springen piano spelen, vele uren knikkeren en kaatseballen ruitje tikken bij de buren. Dat gewroet geeft zoete pijn van weemoed.…

Even ben ik er geweest in die korte koude dagen wollen borstrok, kachel aan een liedje nog, dan moet je slapen gaan Even zomaar langs geweest ik zag twee mensen in een tuin haar grijze hoofd, het hoge gras alles was zoals het was Even mocht ik binnenkomen in een leven haast vergeten kom mee, dan gaan we vlinders vangen de warmte van die…

aan de blauwspar ijskristallen kastanjes poffen boven het vuur een kersenrode mond gretig happend in een appel tintelende vingers en koude tenen natte wanten op de kachel blozend rode wangen ogen vol pretlichtjes ijsbloemen op het venster natte neusjes laten sporen na op het tuinpad de sneeuwman met zijn dikke wortelneus draagt…

Waren wakker geworden de vrouw en ik door de kou komend met het ochtendlicht Gooide droog hout en turf in de kachel, warmde kruidenwijn vulde de bekers De handen omsloten wensten een beter leven keken elkaar grijnzend aan Zij knielde op het tapijt deed mij in haar verdwijnen warm, zacht en teder Adam in het paradijs telde op de…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

De kou zit in mijn botten de kachel staat nu hoog Het sneeuwen lijkt niet te stoppen maar is een lust voor het oog Buiten slentert een man zijn kraag hoog opgetrokken Wiebelend door de gladheid een schim tussen de vlokken Stralende lampjes langs de ramen kerstbomen weer in de verkoop Het jaar loopt bijna ten einde van lief en leed vol…

Echter eenmaal buiten is het kouder dan koud, echt gemeen, het dringt je door al je lagen kleding heen, Niet al te lang stilstaan, niet talmen onderweg, snel de brievenbus, voor je het weet, ben ik onderweg, naar huis, alwaar de kachel brandt niets me meer herinnert aan, de immense kou buiten!…

Het las daar als een dam, hoe hoog de kachel ook stond, het vatte nooit eens vlam. ----------------------------------------- uit: 'Statig Landschap Achter Glas', 1982…

de zon ik zat meer onder een paraplu op het balkon wat viel deze zomer tegen vijf dagen zon hebben wij gekregen ik luisterde niet eens meer naar het weerbericht heel voorzichtig 's morgens het gordijn opgelicht en tja, het viel weer tegen de dag begon weer is met regen en als je mazzel had eindigde het met een beetje zon dit jaar was de kachel…

De kachel brandt niet meer, het voelt hier koud. De neergaande zon, kleurt de lucht in alle tinten rood. In de verte krast een kraai. Hier woont niemand meer. Hier gaat niemand meer dood.…