inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 2.994):

Ineens

Ineens was ik het vermogen
om warmte vast te houden
verloren. Nu de kinderen
het huis uit zijn, snoof ik,
ja, ja. Ik kroop onder steeds
meer dekens. De kachel
loeide. De warmste van ons
tweeën kon mij niet meer
verhitten. Ik rilde en
huiverde alsof ik oog
in oog stond met de dood.

Wat ook zo was. De dood
en ik stonden op een dijk.
Tussen ons was niets dan
een aanzienlijke afstand.

-----------------------------
uit: 'Alle gedichten', 2005.

Schrijver: Anna Enquist
Inzender: wm, 16 februari 2016


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 5.874

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Jesse
Datum:
10 april 2016
Ik vroeg me af welke stijlfiguren er in dit gedicht voor kwamen.
Naam:
Antje
Datum:
16 februari 2016
Herinneringen geven ook warmte.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)