Alle inzendingen over laarzen

ergens klinkt gerinkel van gesneuvelde ruiten in de aanloop naar de nacht * stil maar, het is niets dus sluit nu maar je ogen er is niemand die je ziet niemand, behalve ik ik zal over je waken tot het ochtend wordt * in de verte schemert een lied van zwarte laarzen geloof in eigen kunnen en déja vu…

Hendriks was een naam uit de polder met vette laarzen in de klei een graanbedrijf, een boerderij, maar zijn ongebreidelde muziek klonk nu bij mij op zolder Hij maakte me zo high hij raakte me fysiek en in mijn jeugdig hoofd ontstond de kick van een ongrijpbaar bestaan vanaf dat ogenblik was het met mij gedaan…

Het schorem dat de dood heeft afgeschoten Stampt met zijn botte laarzen door het kwaad Een zwarte hel waarvoor geen woord bestaat En plundert met zijn grauwe grove poten Bezoedelt tere koffers lieve tassen En zal die klauwen straks in onschuld wassen.…

Straks gaan ze m’n pensioentje nóg meer korten Het moet niet gekker worden in Den Haag De pot zit vol maar toch moet het omlaag Met dank aan Jetta Klijnsma en consorten Ik pak mijn diesel en scheur uit protest in korte broek en laarzen door Nieuw-West…

(Hun laarzen gewet.) Ze hadden onze huidskleur niet en drongen ons lichaam naar binnen. Trokken ons binnenstebuiten. Lieten strepen na in de vorm van halve swastika's. Verder niks. -------------------------------------------------- Uit: 'Vrede is eten met muziek', 2005.…

Haar kniehoge laarzen Draagt ze met klasse Gracieuze passen Opgewekt Kijkt ze de wereld in Opgeheven kin Op weg naar haar bestemming Gaat ze onbevreesd Een vrije geest Niet hooghartig Niet gedwee Zuiver met de golven mee Met gracieuze passen Een vrije geest Wat geweest is is geweest…

Gevoerde laarzen, twee paar sokken worden dagelijks aangetrokken Kleding aan, in vele lagen, ik wil het eigenlijk niet meer dragen Het "wanten-muts-das-scenario", ik lijk verdorie wel een Eskimo IJzige kou, ik ben klaar met jou! Jou wil ik niet meer, maar zacht lenteweer!…

het tuinpad is een springplank hoe zij naar binnen buitelt zo schots en scheef en uit model de deur, de jas, het haar ik neem de natte laarzen en voel een appelwang ik zie haar ogenlichtjes dansen en hoor de klaterlach dit is zo’n beeltenis waarvan ik er een aantal heb verzameld op afroep zeg maar en deze is mij het allerliefst…

er is geen liefde die slijt alleen de tijd geeft weinig mogelijkheid je vol te kussen de zinnen weer te blussen die onze afstand nooit kan overbruggen in een strelend samenzijn weet het plein hoor je laarzen tikken zie jou je blikken op de etalages richten wil je tassen dragen ja zomaar zonder vragen mee naar boven lopen je…

Zij, die nooit een vriend van de poëzie was maar thans hermetisch is als het werk van Leonard Nolens trekt ook vandaag haar zondige laarzen aan. Gezegend zijn de wolven die vanavond eens te meer in het kreupele bos hun oude ziel gaan zoeken.…

de huivering nabij pijnlijk verkleumd staan zij in de gracht veldbloemen in alle pracht indachtig dat de mooiste bloem niet enkel in de gracht vaak op een vuilnisbelt op mijn bewondering wacht en als het dan nog regent op één mei jij schelt als een schalmei jij de regen aan je laarzen lapt ben je een distelvink voor mij.…

De winter keert weer op zijn natte schreden Ik had flink met mijn laarzen moeten wroeten Toen plots een paarse zee lag aan mijn voeten Na één dag zon...zo lang lijkt het geleden Mijn kap en poncho kwamen goed van pas Geen sneeuw, maar regenruis in 't struikgewas…

het bed is een polderland molens draaien op volle toeren lakens worden vermalen en te bleken gelegd sloten vallen droog en lopen over het matras het zakt in op een, soms twee plaatsen ik trek mijn laarzen aan de molens zijn gestopt en de regen blijft komen maar ik kijk omhoog en baad in weelde…

terwijl de dauwdruppels zijn vertrapt onder laarzen van vervlogen uren branden er tranen in oogkassen van de morgenstond in dit aardse dal zal na overloop van tijd het water tot de lippen stijgen maar vooralsnog blaffen wij quasie opgeruimd tegen het alledaagse leven en juichen uit volle borst 'lang leve het bestaan'…

Ik hou niet van dat miezerige dat gluiperige, druiperige Ik hou niet van dat grauwe van dat vieze kille kouwe Ik hou niet van dat natte en dat akelige spatten Maar jij maakt van regen dauw Oh, ik hou zoveel van jou En met laarzen, regenjassen zal ik dansen in jouw plassen Drink ik glazen vol geluk deze dag kan niet meer stuk!…

En, hebt u kunnen vinden wat u zocht In ons speciaal online-assortiment Gevoerde enkellaarsjes, chelsea pumps Sandalen loafers slippers sneakers boots? Of was u al eens eerder ingelogd Voor festival- comfort- en bikerhikers Bordeel- en aboekazim haremsluipers Of veterboots en mata hari schoenen? Hebt u niet kunnen vinden wat u zocht?…

Ach, neem dat boegeroep dan maar voor lief – en vergeet niet je laarzen aan te trekken.…

De horizon is de taal, de taal die ik word geacht te delen met het verminkte kind, met de jongeling die soldaat geworden is en zo fier op zijn laarzen, met de grijsaard met zijn gescheurde darmen in zijn armen. Het regent fosfor en sirenes De stemmen van mijn land meestal in de televisie. Moordzuchtige families. Misdadig gezang.…

vijf tijgers en een hellebaard zijn keizerlijk gekroond literaire schuinsmarcheerders zagen zich verschoond van alle talen taken regelgeving en ook regels enzo meer was lappen aan de laarzen die marcheerden door wat zinnen punten komma's tot kabouter provocaties liever lieverdjes gaan pesten en de tijger hellebaarden likten…

Bij de halte van lijn 10 zag ik haar staan ze had prachtige ogen Egyptisch opgemaakt aan haar hoofddoek een dunne zwarte sluier vastgespeld daaronder zat een pleister haar neus in verband verder een lange broek laarzen met hoge hakken van top tot teen blijf ik nieuwsgierig wie haar neus verbouwde en waarom zij die sluier droeg…

als de stilte van de wind je heeft gegrepen een ongekende vogel uit het beeld verdwijnt als je oren je ogen niet meer volgen wat verborgen zit haar rijkdom openspreidt keer je dan je laarzen draai je dan je rug maak je van je stappen een opgeblazen brug of laat je je verdrinken in de diepte van de lucht in de vluchtigheid van…

het knopje" uit" gedrukt vanavond geen tv voor mij te veel oorlog en razernij mijn laarzen aan en ingerukt… de avond valt zo mooi gestaag wandelen langs de waterkant het maanlicht schittert zo charmant zo'n stille avond die voel ik graag vogels zingen hun laatste lied zoeken slaapplaats in de bomen ik luister en… begin te dromen over…

kruisen staan haaks op het groen rust wortelt in vrede stiller dan wit lijken vergaan de strijd is gedaan laarzen marcheren blikken vooruit de dood daagt ze uit het grote gelijk van heersen en macht die het leven veracht ze vliegen in V- de lucht is nog vrij als ganzen op rij naar het rood van de einder dood als bevrijder…

de motor scheurde geluid in de lucht die dichtsloeg met een serie vacuüm klappers de blinde helm het patserpak met stoere laarzen pasten niet bij de frêle gestalte met bedeesde lach hij heeft de motor maar laten staan is via de achterdeur in alle stilte weggegaan aandacht en bewondering zijn niet zijn deel geworden was…

ik zie je hoog te paard de zwarte laarzen stevig in de beugels jij geeft de combinatie haar snelle vleugels de rechte rug in vorstelijke zit het schijnbaar moeiteloos mennen dat al vanaf geboorte een van je talenten is het zweepje en gepoetste sporen horen bij je ogen en smakelijke lach terwijl jij sensueel uitdagend nog even met…

in lilarood daal jij witmarmeren trappen af een gracieus entree de parfumvlinders fladderen met je mee je danst op hooggehakte lange benen zwarte laarzen om de schenen je robe rokt tot op de knie de adem stokt als jij je draait met vleugjes lente in je ogen langs het witte marmer weer naar boven ik begin in hemel te geloven…

Ik heb zo'n groot stuk hout, (de bast vliegt langs mijn minirok en hoge laarzen) als ik erin snijd denk ik aan jou: de nerven in het hout zijn je rimpels. De wind draait langs de glooiing van je armen en je benen, terwijl je hoogstwaarschijnlijk schreeuwt als ik je edele delen scalpeer.…

Sluipend water, een wieling van nog ongekende kracht zuigt alle vaste grond weg bij zijn laarzen. Hij trekt zich terug - ik nader op de oever twee kleine kolken mompelen waar hij stond, een brasem hapt naar adem op de grond. --------------------------------------- uit: 'De vrouw en de trommel', 1987.…

Een hoest of niesbui en dan ook nog snipverkouden We kleden ons te dun,te dik zijn regenjas of paraplu vergeten Soppen in pas gekochte schoenen laarzen vergeten in een kast Ja,hier in Holland een blote bruine bast...? Vergeet... het maar.…

Zijn geluid is duidelijk Rechts rechts Één twee drie vier Laarzen pumps sandalen Rechtse geluiden Luiden hard Altijd hard Links als elitair gewist Rechts voorwaarts Direct en toegankelijk Heeft begrepen Hoe u te doen geloven Zelf te beslissen De volksbeweging Bedankt uw stemmen En Beslist alleen : ‘Voorwaarts jullie Niet tranen…