Alle inzendingen over ongerust

een boot die kraakte van ellende, toen de Majesteit, nou haar koekje smaakte heerlijk, want van tulpenbollen word je echt niet vet De meeste mensen waren in die jaren aardig uitgeblust Maar de Brigade van Irene maakte mij juist zelfbewust Angst en schroom en gêne heb ik volledig afgezworen De buurman kwam niet terug, 'k was een beetje ongerust…

Haar hoofd was ongerust te midden van de wilde harengeur, haar armen grepen, bang begeren, om 't onzekere genot dat zich niet bieden wou, als een wrang gebod aan haar verlangen, door de nacht, - 'n weerstandloze deur. - Haar vingren koesterden de naaktheid van het eigen lijf en rilden; het eigen lijf dat onvoldaan bleef en vermoeid, onder het…

Lieve L., Ik mis je zo, maar maak je niet ongerust ik sla me er wel doorheen Soms lijk ik zo vol verdriet dat er niets meer bijkan en dan stulpt mijn lijfje weer wat uit geeft ruimte aan nog een liter Ben een flexibel mens, een plastiche Al je gedichten weer gelezen als therapie, maar deze keer werkt het niet.…

is het stil ik hou mijn adem in wanneer de stappen dichter komen dichter bij het daar waar jij al die tijd vermist lag we maakten kennis met jou na jouw laatste whatsapp met die foto, waar een ieder iets anders in las jouw vriend die zich ongerust maakte deelde jouw naam die als een olievlek over de sociale media uitwaaierde het bleef…

Uit de schaduwen van het donker lekte licht, maakte grijs een boom, een schuur, een kat die net als ik ongerust was. Op straat verschenen mensen herkende ome Piet en tante Jo. Ze zwaaiden naar me en ik rilde beefde van de alleroudste kou. Toelichting: Gerard Reve de meester van het verlangen en het verlies is dood, 8 april 2006.…

boom te zien Krom, door ouderdom versleten, bijzonder als je bent, jij wordt dus niet vergeten Donker en grauw, een oude vrouw Geen heeft zo’n zware kroon of van die wilde takken Het is alsof de wind ze telkens weer wil pakken Een bos hout, samengebonden op je kromme rug Scherp afgetekend tegen de grauwe lucht Donker en grauw, heel ongerust…

Tranend, ongerust, vervaagd het huiveren in fluisteren: "Wat was ik toch argwanend, en ik zal voortaan naar je luisteren". Vlot greep ik naar haar hoofd, en zei toen wreed tegen die griet: Ik zeg het je nog 1 keer, maar vergeet het nu eens niet.…

Valentijn Een man zijn; Valentijn Op zoek, wat zal het zijn Twee dagen ongerust Al dan niet bewust Eerst een kort berichtje Ook lachend een gezichtje Dan een lange lieve mail Woorden zijn er nooit te veel Opnieuw is daar het koude zweet Zeker dat hij iets vergeet Oh ja, een bloem is altijd goed Dat geeft hem plots weer nieuwe moed…

Want met de komst van haar lichaam en geest in mijn zorgeloos leven, is al mijn bravour en heldenmoed verdreven kwetsbaar ben ik nu, en vaak zo ongerust, een gevoel dat pas overgaat als zij mij stralend kust. Ze woelt plots, en opent dan haar ogen blauw, en vraagt mij slaperig : ‘Papa, waarom huil je nou ?’…

Van het starre denken losgebroken, beweeg ik mij zwevend voort als in dromen, maar wat ik mij wel ongerust afvraag: hoe nu in vredesnaam thuis te komen?…

Ergens halverwege graast een ree, regelmatig zijn blikken strooiend ongerust als hij is en schichtig in mijn richting kijkt, een vermoeden van geuren die onbekend zijn doen hem plotsklaps met grote sprongen links van het veld de bosschages in schuilduiken.…

Natuurlijk bent u Ko nog niet vergeten Hij schreef hier jaar na jaar een snelsonnet Daarna heeft hij zijn zinnen eens verzet En hoe ’t nu met hem gaat, wilt u vast weten Ik zag hem pas in Tilburg, diep gebogen Zocht hij naar geld – ik hield geen droge ogen…

Je ouders ongerust en mopperig. Het eten koud; het vet stond stijf in 't bord. Vanmiddag blijf je maar in huis, zei Moeder kort. Wat kon het schelen! Wij hadden toch, heel schuw, gekust?!…

nu bij zijn licht lezen, breien of borduren hij vindt dat heel gezellig ook al duurt het soms wel uren als het ’s avonds bedtijd is en iedereen zit te gapen dan wordt de lamp op 'uit' gezet en kan ook hij gaan slapen hij weet veel van de mensen die wonen in dit huis er zijn ook kinderen die komen soms laat thuis dan is de moeder ongerust…

Elke keer wanneer je vertrok besefte ik dat je levens ging redden Elke keer wanneer je vertrok wist ik niet wat ik moest denken Ik was ongerust en maakte me zorgen om jou En wat als het de laatste keer was dat ik jou zag? Je liet me alleen met al die gedachten Wat verwachtte jij van mij? Verwachtte jij dat ik jou ging steunen?…

blijft een moeilijke tijd Het zwaard snijdt en analyseert Menigeen voelt zich bezeerd voelt een innerlijk gemis totdat hij iemand tegenkomt waar hij verliefd op is Deze persoon vult aan wat bij hem weg is gegaan Maar zonder dat hij dit weet Maakt niet uit, hij voelt zich weer compleet Hij geniet weer en leeft onbewust en maakt zich niet ongerust…

Zo heb ik omgezwierd met mijn drie jonggezellen: Ter Goud' heb ik vernacht en in ons Monnikland, En op mijn Zuilichem, en aan de overkant Ten Bosch en t' Eindhoven, te Bree, te Maastricht binnen, Te Luik, de grote stad van ongeruste zinnen, Te Maastricht andermaal, te Aken eens in 't bad, Te Spa vier weken lang eens daags door en door nat…

Niemand kan me vragen wat er is gebeurd, omdat ik ze veel te veel ongerust heb gemaakt. De brok in m’n keel, de tranen in m’n ogen, houden me tegen om wat tegen hen te zeggen. Alsof er iets is, wat sterker is dan mij, iets dat krachtiger is. Ik zou alles willen verklaren, maar zou echt niet meer weten hoe.…

Nou, zegt mijn man vind je dat een verstandig plan die vent is vrijgezel daar komt gedonder van Wel nee wuif ik zijn ongerustheid weg ik ben er zelf bij weet heus wel wat ik zeg.…

een bedroefd gemoed En een hart zeer verwoed Van duizend naberouwen Van overdaad en lust, Met een ziel ongerust Heb ik in ’t lest behouwen. Hoe streng breekt mij dit op, Mijn kruifde, krulde kop Die brengt mijn voor de jaren, In mijn tijds lenten voort Op ’t zwart en ’t zwetig zwoord Veel grijze, grauwe haren.…

In de cirkel van verbinding ben je zeker niet alleen je vormt een cirkel met anderen je voelt mensen om je heen Het gaat om de verbinding niet om sec, hij of zij in respect voor ieders mening verbonden in ‘n cirkel, dat zijn wij We sluiten in, we sluiten niet uit respecteren basaal ieders mening aandachtig luisteren vormt een positieve…

Maar zoals ik eens aan het strand der zee Was 's avonds, doch niet was mijn hart te vree Maar bevend en ongerust -- en zoals toen Vlak voor de hemel, voor het vermilioen, Een vogel, een zwart beest vloog, duidelijk Gespreid op staart en veer: daaraan gelijk Komt élk ding en is schoon Omdat het eenzaam is.…