Alle inzendingen over ongerust

Het is al laat, ik groei maar door, thuis is iedereen ongerust, ik ben niet de weg kwijt maar het doel. -------------------------------------- uit: [1954], december 1999…

Melancholiek - zo Omschrijf ik het Best de stemming Waarin ik verkeer - Niet zozeer de Diepte waarin ik Verdwijnen kan Maar meer een Voortkabbelend Gevoel van verlies Waarin ik niet Precies de vinger Kan leggen op wat Ik dan wel verloren heb - ' t Maakt me ook Best ongerust, want Waar voorheen een Specifiek verlies…

Een hevige strijd gaat beginnen tussen mijn gevoel en verstand ik weet niet wie er gaat winnen want beiden staan aan mijn kant De inzet is jou snel te vergeten totdat ik van jou ben verlost lieverd, je moest nu ’s weten hoeveel moeite mij dat kost Elke dag breek jij bij mij in waarom maak je mij zo ongerust ik heb recht op een nieuw begin…

de boerin haar oogst kijkt uit over het dampend land het zweet in de aarde, constant de zorg om het groeiend gewas Dankbaar om wat is en was keert zij zich krakend om Nog steeds vermoedt zij vaag dezelfde boerderij, achtergelaten tussen de bomen na het avondeten de lezing en het gebed om regen geen antwoord op haar vraag Zij is niet ongerust…

Ongerustheid maakt zich meester als een vermanend beeld. De lust is weg, net als water dat het strand verlaat zonder nog terug te keren. De ziel verschroeit, als verloren in de hel. Hoop is er niet meer, totaal uitgedroogd omdat het lichaam en de geest niet meer met elkaar kunnen opschieten.…

Laat alsjeblieft iets van je horen want 'k maak me ongerust, Een briefje, of een belletje... Of doe je dit bewust? Misschien ben ik nu uit je hoofd want weken lijken jaren Ik heb toch echt in jou geloofd Kun jij me iets verklaren???…

Ze zat zich alle zaterdagen in ongerustheid af te vragen, waar 's avonds laat haar echtgenoot verbleef. D'r zorgen werden groot, terwijl ze elke zaterdag de lieve man wat later zag. Zou hij misschien een vrouw bezoeken? D'r ongewisheid aan 't vervloeken gevoelde zij zich niet in orde.…

een ruw geslagen vuren kruis achterover hellend door de haast waarmee het schreiend was geplaatst achter de restanten van een huis brandt het netvlies vretend zuur ’t kruis dat dodelijk ongerust verstild haar kille schaduw kust over evenbeeld in miniatuur vrijwel zeker overrompeld zal ze binnenkort ten gronde gaan voorgoed in…

Het is het durven weer verliefd zijn het opnieuw wagen van die sprong Het is de nieuwsgierigheid naar je kleine kantjes en het uitkijken naar meer Het is het dromen bij een glas wijn het liedje dat ik voor je zong Het speelse van je kinderen hun handjes waartegen ik niks heb van verweer Maar ook de ongerustheid vanbinnen dat ik dingen weer…

Ik weet het niet, krijg graag de reden: dan wordt er pas oprecht gestreden en niet zo heimelijk vooral want al die vieren zonder tal, ze maken me wel ongerust want wie is hier op wraak belust en gunt een ander niet een negen, gaat enkel maar verkeerde wegen en doet de dichters heel diep zuchten om toch op die manier te luchten wat hen…

Sisyphus ging zitten op zijn steen Toen Orpheus met zijn liefelijke klanken De wezenloze schimmen bracht tot janken De Hellehond werd pup en wel meteen De dichter - zanger won en hij ging heen Met lopend achter hem die hij bevrijdde Mits hij niet omzag tot de zon hem wijdde Hij zwoer het, schraapte al zijn moed bijeen Toch werd hij halverwege ongerust…

Hij zet twee bekers klaar en water op het vuur waaraan ik me warm zegt lieve woorden en zegt dat ik niet ongerust hoef te zijn veilig kan gaan slapen en zeker niet moet schuilen tussen muren van angst omdat omdat we vrienden hebben alles wat we weten bestaat al lang alles wat we geven is niet van ons maar gekregen, omdat wij er zijn voor…

bericht rechtstreeks durf ik het niet te vragen zou je het een keertje met mij willen wagen een romantisch etentje bij wat kaarslicht ik pik je op om twintig uur zul je klaar staan lieve schat aan de deur van je nieuwe flat voor wat plezier en avontuur we rijden naar een mooie plek ergens langs de Franse kust wees maar kalm niet ongerust…

geleden Zwartwit voor ons vastgezet Het hondenleven van toen heeft een ommekeer gemaakt Baasje heeft de viervoeter aan zijn e-bike gehaakt De huisgod ligt op kussens in een geveerde koets Ingeënt en ontwormd, raszuiver misvormd “Ik kom net van de controle” roept het baasje plichtsbewust “Hij moet onmiddellijk op dieet, Ik maak me ongerust…

Maar wees niet ongerust... al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién... Dus, 'k ben éven weg... je mag me missen... dat doe ik júllie ook allemaal... maar térugkomen, dat doe ik óók... heb dan een héél ánder verhaal... Maar nu... ben ik er éven niet, 'k weet niet voor hoelang...…

Wees niet ongerust, maar ook niet gerust, Want tijd is een gegeven, Beïnvloed door het heel even. Sprankelend stukje hoop, Dat weerspiegelt mijn behoefte, Aan een antwoord dat alleen de oude heer Tijd me kan geven.…

Toch broeit er iets, maar ik weet niet wat Er broeit & bloeit iets ’t maakt mij zielig ongerust; het woelt & stoeit, het groeit & gloeit, het heeft me in zijn macht! Maar, stilaan begint het mij toch te dagen - mijn geweten is beginnen knagen!…

Het kind in de dichter, maar met bangheid in zijn ogen ziet hij zwanen in de vijver en is ongerust over de bedreiging van de schoonheid in het leven dat zo kil is, onverbiddelijk en waarin men wordt gekastijd. Hij voelt de pijn, het verdriet, terwijl hij in de ogen van een kind vreugde ziet en luistert naar een merel en zijn lied.…

dus vraag er eens naar vraag eens wie je bent aan de ander, zucht altijd dat vragen altijd dat vragen naar wie mij zegt dat het waar is en dat ik me niet ongerust hoef te maken, nergens over oke, nu is het genoeg slaap lekker schatje ja slaap lekker mamma wees niet bang meer lieveling nee mamma ben ik niet, met jou je…

Ongerust wachten op een oordeel. Is het een tumor of een opgezette klier? Vragen. Zat ik maar rustig thuis. Twijfel. Wacht mij een enge behandeling? Hoop. Wie weet ga ik met een receptje, of met een adviesje weer naar huis. Zucht. Wat voel ik me toch gespannen. Ergernis. Een wachtend kind dat zeurt. Zweet.…

Ze streelt z'n borst, terwijl ze 'm teder kust en waant zich nu verbonden voor het leven, maar och, wat duurt volmaakt geluk toch even, want tastend wordt ze eensklaps ongerust. Ze staakt het strelen, want ze voelt z'n hart: z'n hartslag blijkt het dubbele van de hare! Ze is geschokt en reageert verward.…

Dit maakt 'm ongerust. Z'n dwanggedachten bieden geen uitkomst, dus de vent besluit tot suïcide die hem met lust verwent. De vorm waarin-ie 't giet, is formidabel, daar hij levenslang geniet als zelflustmoordenaar. Z'n onrust is geweken, z'n levensduur verkleind. Hij weet zich op te steken en rookt zich naar z'n eind.…

Roerloos bekeken, dode kat, ongeruste stemmen. Het verkeer raast voort.…

Het is 't wippen dat me ongerust maakt hou je knie-en bij elkaar; is er plaats dan staat hij te zwaaien in de straat.…

Ze gooit 't beessie maar opzij loopt ongerust wat heen en weer zeg, laat jij Joepie ff uit, 'k kan 't echt niet meer. Vergeten is 't bot, ze tast wat in 't rond 'k wou toch maar, dat ik het ding vond 'k sta op, stop de stoffen hond in haar hand, een bruuske beweging Vooruit :in je mand....en ik vertrek.…

Ze werd een beetje ongerust alweer een nieuwe berg was dit wel de goeie weg?…

Soms zwijgt de sprekendste bewustheid, Wanneer de vrees haar stem verheft, Daar 't hart, gefoold door ongerustheid, Zijn eigen toestand niet beseft. De Liefde, tuk op veinzerijen, Die zij zich zelf te ontveinzen tracht, Heeft zich al menigwerf in lijën, Door schuldeloze list, gebracht. ô! Mocht ik iets de hemel smeken!…

Ongerustheid maakt zich meester als een vermanend beeld. De lust is weg, net als water dat het strand verlaat zonder nog terug te keren. De ziel verschroeit, als verloren in de hel. Hoop is er niet meer, totaal uitgedroogd omdat het lichaam en de geest niet meer met elkaar kunnen opschieten. Zo is het Hem vergaan, de mens, het dier…..…

Ook de dag toont nu Haar schaduwzijde Alles is bloot De huizen, slapend Een handje vol profeten Dronken (de waarheid naar hun lippen) Het licht van lantaarns moet nog eerst een jaar of duizend reizen wees niet ongerust voor iets je ziet ben je dood heb je je lichaam aan de aarde zoals straks aan het bed gegeven en goed je mag iets…

In 'n scheefgeslagen nacht siert 'n waslijn met verroette kleding de randen van zijn misdadig uitzicht Corrupt blauw transporteert 't aroma van illegaal genot en stookt 'n dronken compromis boven de pooltafel knikken eens goedkeurend naar die telefooncel Ondertussen blijft hij paranoïa en ongerust dat nummer draaien om te kunnen…