Alle inzendingen over pizza

En de man kijkt naar de keuken, waar zijn pizza op hem wacht. De muis vlucht zacht, als de man voorbij loopt op weg naar kaas. En de klok blijft tikken. Gaten tikken. Seconden en minuten tikken. De dag is al gebroken.…

alles voor haar was gemaakt zo was dat ook, zo keek ze je aan als je langskwam met je gewrichten nog nauwelijks krakend, met blakend van gezondheid je kinderen met liedjes zoekend naar eenden en ze keek je aan dat je je schaamde dat je je niet vaker schaamde dat je uit had geslapen, dat je net een nieuwe droger was gaan kopen en vanavond pizza…

En bij thuiskomst als we besluiten wat we eten, is het: we bestellen een pizza, heb je ’t ooit zo gezellig zoet gegeten!?…

Haar stiefzus Angelina is waar Tinesha soms stiekem mee vree, zoals die avond bij de vijver, terwijl haar vriend ronddreef als krokodil voor een Pizza Hut reclame. Die reclame was waarschijnlijk het fatale moment, toen zij hem daar over uitlachte, en hij pas later besefte, dat niets doen veel beter was geweest.…

Pizza dozen, lege flessen, afwas en nog meer, sluipende wolven slapen nu vermomd als nette heer. De sporen na het feestgedruis dat wissen ze niet uit, het dak ja dat ging eraf vuurwerk door de ruit. De menigte betrad dit pand vol verwachting en plezier, het ging goed tot aan de brand zaten op een rodeo stier.…

ik kook wel eens wat water en zet dan een pot thee het is wel met de billen bloot het valt dan toch niet mee Ach ik bak wel eens wat ik haal zelfs wel eens patat en ik krijg wel eens een kompliment als ik iets héél lekker ontdooid heb en dan voel ik mij een hele piet of soms een flinke vent Ik heb een paar héle goeie adresjes: de pizza…

Nu zie ik nog maar één van hen en vrees ik het ergste voor de tweede, ook omdat die scooters van tegenwoordig in sneltreinvaart pizza's en shoarma vervoeren.…

en der tussen puntige rotsen om daarna aandachtig en frivool met tandenborstel, zeef en ecoline in het rond te zitten spatten een kladje smaragd en azuur subtiel over de schouder om ook het water te kleuren tot tegen de scherpe kliffen flanerend door de smalle steegjes waar tussen huizen wasgoed droogt als het maar even kan de zee in pizza…

wordt het een pizza of iets van de Mexicaan – en even verderop vragen mensen zich af hoe komen we hier in hemelsnaam uit dit apocalyptische tafereel vandaan – wordt het laten bezorgen of gaan we er zelf even achteraan – en onder het puin liggen mensen die besloten er op het verkeerde moment vandoor te gaan – de koerier krijgt…

uitstralend in zijn schilderijen en kunstenaar die leeft vanuit zijn hart een aanrader “Gaiagallery”in de torensteeg je vindt er niet alleen kunst maar vooral ontmoet je de mens zoals de mens zou moeten zijn in een warme omarming slenteren over het Rembrandplein de dappermarkt, een bakkie doen in zo maar een intiem restaurantje pizza…

glijden ons de tranen van blijdschap stroomafwaarts langs beide wangen om de bundel van vreugde die jij bent zoet als repen chocolade en rollen drop zijn de knuffels en kusjes die jij geeft zoals een regenboog haar kleuren klatert jouw zonnetje ons goud wij wensen je een dag vol plezier vol verrassingen ook en vrienden die met veel pizza…

Lichamen hebben we vetgemest, met pasta, pizza en patat. Mèt! Met aardappelen en met brood. Met snoep, sappen en met bier. Verslaafd aan zieke welvaart, hebben we onszelf gemaakt. Onze geesten prikkelen we, met veel, en nog veel meer. Wat mooi en gezond was, doet ons nu heel erg zeer.…

wel wat je doet Men zet nog even extra aan De pizzaboys spannen daarbij de kroon Met doodsverachting tarten zij de harde confrontatie z.s.m. staat er vermeld op de notatie en waar is waar als u weer stinkend rubber ruikt dan kom hij net voorbij ’t is: hij of jij blijf alstublieft niet staan ga snel opzij zij schuwen geen gevaar de pizza…

keuren, stempelen met kurrysaus, waaien in neushoornneuzen, klikklak, klikklak, stapstap, stapstap, lachebekje danst met open, dicht, open, dicht mee, tamtam op de leeggelopen zee, duif stapt in de lange rups, patatje hier, patatje daar, kijk die enge ooievaar raakt de gevoelige snaar, loopt in waggeleendentred naar een pizzabar, koppensnelt bizar elke pizza…

(voor Pier Paolo Pasolini) Als een ware Adonis wandelde je door de straten van het antieke Rome, je registreerde als een filmcamera, verliefde paartjes op oeroude stenen passeerde je met een gulle glimlach, je knip-oogde naar slanke jongemannen nabij het Colosseum en bij een warme pizza en enkele frisse glazen wijn glimlachte je vanwege de…