Alle inzendingen over schiften

Ik draag bewust en braaf mijn steentje bij Papier hier, glas daar, overal staan bakken Je kunt me nimmer op gesjoemel pakken: Ik schift tot aan de kleinste batterij! Maar denk ik aan Chemours dat troep nooit zift Dan voel ik me met knoopcel flink geschift…

waai maar wind takken vliegen van de bomen zij breken eigen winterdromen ik zie ze vallen hun herfst is gestorven de oogst al lang geborgen zij knapten in gebreken de kou had hen geen nieuwe buigzaamheid gegeven waai maar wind en schift de bomen uit dood hout zal nooit meer de lente komen…

Hij pelt neerlands taal schift fel geel van wit draagt een hoed van vilt waar geen vorm in zit snijdt scherpe bochten in kromme zinnen weet altijd puntig aandacht te winnen eenzaam aan de top hekelt hij ontrouw nekt met grove streken ieder nieuw gebouw maar alles buiten kijf was hij geen alfa betje dan vast een lekker wijf…

ik ben in je wereld geweest voelde de trollen smidste de vuren ijzerde staal in hun apocalyptische grollen maar danste liever in sneeuw met de elfen zij smolten in raken tot water ik stroomde mee door donkere gewelven waar kobolden hun arbeid aflaten in schiften en kiften over goed en het duistere kwaad ik ben bij jou in…

ik heb de lijnen zien lopen tot aan de horizon waar zij samen verdwijnen er was geen ander perspectief het transparante random bestond toen nog niet al generaties lang hadden zij de verre blik in het zien van gods oneindigheid tot hun wereldbeeld van rechtschapen zijn en onvoorwaardelijke trouw in korte tijd schiftte twijfels…

ik behoor dat kan u zien, regelmatig dan, tot de kaste der rijmelaars ja, dat u toevallig niet op eindklanken let of wellicht haat kan ik niet helpen dat is niet onder of boven de maat niet dat alles zo evenwichtig klinkt in mijn geschriften ik doe maar wat vaak zonder te schiften en denk vaak; goh, het loopt wel ergens ga verder…

mijn vader leeft nu op de kop af honderd jaar waarvan de laatste zevenentwintig in herinnering hij fietst met de zwartleren moffen aan het stuur naar de kartonfabriek hollander-mulder in schiften zelden ziek op het voetbalveld een erkend supporter met schuifelende voeten die nauwelijks bedwingbaar meedoen de sneeuwbal raakt zijn oog fronsend…

Een opvallend hoofd dat plotsklaps onontkoombaar fotogeniek diffuse memorie penetreert Je verhalen kleurden onze wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang kan een clownesk masker vreugde en verdriet kanaliseren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen van het…

parelmoer wil niet gaan blinken tussen puin uit de woordenschat en de fundamentele fouten in de syntaxis overals hebben de knaapjes opgehangen ieder zit gevangen in het vaardigheden kot zelfs de ambitie om te ontsnappen zit door egotripperij op slot corona is opgetuigd in het huis van gissers en missers waar werkelijkheden schiften…

het schiften van de oplossing, het slakke sop in de erlemeyer, met in droesem van koolstof en brak water de restwaarde nul. het niets van het nu dat nooit meer zal komen. en jij.…

De ontspoorde sociaal psycholoog schiftte toen fraude en Freud elkaar ontmoetten goed en kwaad in valse geschriften Voortplanting van een zieke geest door spraakmakende stellingen die onthoudt men het meest Alle geile opwellingen bleken gelogen hufterig vlees noch vis raakten kant noch wal en waren volledig uit de duim gezogen Om stapelgek…

Reeds schift de volle schaduwkring: Geleidelijk uit haar verduistering Treedt weer de gave maan tevoren…

Geen haar zo dun of hij weet hem te kloven Met veel bombarie en een boel gezeik En op een toon, aan mierenzuur gelijk Zeurt hij wat af, van onderaan tot boven Geen zwerm zo groot, hij zal hem kundig ziften Op muggen, die gaan nooit aan hem voorbij Hij weet ze feilloos uit de groep te schiften En knipt hun vleugels af, in razernij Geen versje…

De biograaf graaft zich suf in dode tekst Op zoek naar leven allang geweest Als lijkschouwer van de tijd leest Hij de getuigenis van roem behekst Miskend in ego zoekt hij bijval Voor zichzelf ijdel nooit geleefd Graait, plukt, steelt, schift en zeeft Uit een leven dat nooit het zijne zijn zal Uit gebrek aan talent gebruikt hij de ander…

Herinnering kan mij niet leiden, Geen peinzen dat schift of scheidt; De ziel dier versluierde tijden Is louter doorzichtigheid.…

Ik duw zijn wagen en merk hoe hij schift, niet meer schrikt, scheidt wat hem boeit en wat niet. Hij verovert de woorden, hij groeit en zit voor op mijn fiets. Hij vult zijn stad in met herrie en troep, wil stil bij de vuilnis, de veegwagen, roept lantaarns aan, verstomt bij de rijzende brug, wacht verheugd.…

Gij die uit zoute baren* 't Vlamvurig hoofd onuitgedoofd* liet blijken, Schift* toch de grijze scharen* Voor ’t driftig* schip, laat golven angstig wijken. Blanke Goddin*, Voer mijn lief in De wel-gewenste* steden*, En breng mijn vrouwe Gelukkig en behouwen Thuis met vreden.…