Alle inzendingen over serie

Hun kleine anemonen kopjes swingen heen en weer steeds weer met hun dunnen lijnen op en neer. Met enorme kracht brengen ook de bomen de bomen op het talud hiervoor hun pracht. Met een onverbiddelijkheid was het weer tijd de ochtend te laten gloren als herboren. Bomen spreiden hun armen de takken ferm en fris het groen wil dansen als ballerina…

Mijn ogen zal ik nog niet voorgoed opslaan, al zijn ze vannacht plots met schrik vervuld, is er werkelijke onrust in mij komen wonen die met alle macht het wankele wilde tonen. En waarom die uren eensklaps zijn gekomen zo mijn denkruimte thans hebben ingenomen ongevraagd hebben zij wellicht iets geveld, heel stilletjes met 'n vreemdsoortig…

Ik voel mij onbevangen geen gevangene de schepping is puur en blijft een raadsel, al zijn dagen niet langer meer winstjagend ergens gloeit altijd wel een vuur om de as. Hoe dan ook, en ondanks dat, zie ik alles daar weer staan en zitten. Eerste pogingen om klanken te uiten zich in de hal voltrekken op fluistertoon. Je bent in mijn hart nooit…

Het is te horen, 's nachts in die kamers ver weg, of was het ook bij jou onderweg op tonen in de wind ook echt duidelijk te verstaan niet ver hier vandaan. Ik zag het zelf in hun ogen intens bewogen al was en is het in een herhalende flits snel gegaan ik zag in werkelijkheid ook jou weer hier bij ons staan. Een punt zetten maakt wellicht…

Kwetsbare prinsen onder elkaar - met moeders als een tv-serie zo benauwend vasthoudend - iedereen wordt een wezen. Er is geen vrouwlijkheid in deze klas, er is slechts hoffelijkheid en hoogheid en hevigheid van schrijven en van lezen.…

angst opkruipend langs de ruggegraat, de hel ze holden naar de kant met ogen groot van moord en brand, de massa zinderde van stilte ze zagen zijn paniek voelden hoe de dood hem langzaam wurgde zijn vingers al ontsloot de witte vlek met leven dook voor de derde maal het water sloot met zwart de plek voor altijd af de laatste serie…

Ze gaat weer naar binnen Het is lekker koel binnen De bloemen moeten in een vaas Ze zoekt in de kast naar een vaas Daarna gaat ze naar de keuken Ze zet koffie in de keuken Om elf uur drinkt ze altijd koffie Ze drinkt elke dag om elf uur koffie Ze gaat voor de televisie zitten In haar luie stoel gaat ze zitten Ze kijkt graag naar een serie…

Vreugdedans (Deel V in een serie van 5) Door een snelle ontwikkeling In de tweede helft van de 19de eeuw Na een unieke oorsprong Gebouwd met luister In uitzonderlijke Glans ----- Bovendeurs van de sacristie Mooi beeld van de Wederopstanding Fraai geel-koperen hangers Sieren evasief De zijbeuken.…

Ik maakte foto's van geluk: haarscherp vrijende paartjes En ik voelde me een gluurder Zo verging het iedereen die de serie bekeek Niemands hart ging open Ook niet van de vrolijkheid of het verdrongen verdriet van lachende mensen noch van kinderen, hun spel hun ernst en hun lieve blikken Het was veel, maar geen geluk Dan de winnaars…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen. Tijd leerde mij hoe ik zelf grenzen moet trekken tot…

Wat heb ik in leven van mijn ouders veel geleerd, ook op latere momenten soms zaken weggeredeneerd. Is niet heel het leven een school als rijk gegeven dat wat je al lopend en lerend ook al hebt geschreven. Leven kent al vroeg plaatsen waar jij kinderen gaat krijgen jij stappen gaat zetten en waar jouw tafel lang zal staan, kent allang de plekken…

Wat behelst onzegbaarheid, als je al naar de randen van de aarde bent geleid, daar waar het eerst pikdonker is en dan weer licht, alles ook klaarheid geeft aan een echt open gezicht. Niet als gebeiteld gelaat al gevat in marmer of leisteen want ook jij, hoe zeg je dat, gaat nog niet elders heen. Niet naar daar waar de vele sterren overtogen…

De nacht die kwam was al een warme nacht een waar ik nog wel een tweede van verwacht. Buiten puft het gras en ook de stenen maar het is geen droeve nacht voor deze of gene. In nachten zoals deze hoeven we ons niet te verliezen er is opblijven, lang gaan lezen om voor te kiezen. Laat dat klavecimbel in je hoofd er maar los deze week loste ik…

Hoe vaak kwam je al niet gewoon door de deur binnen met een glimlach op je snoet zoals ik je heb ontmoet. Ooit waren we bekende vreemdelingen voor elkaar vervolgens nu alweer vele jaren en weken een paar. Gelukkig en liefdevol zoals jij mijn hart altijd verwarmt mij met al mijn nukken en streken, enthousiasme omarmt. Toch hoor ik ook bij tijd…

Is het deel van de complexiteit van leven eindelijk weten hoe lang je lot nog is gegeven Ik weet waar ik vanmorgen al had moeten zijn, het lot besliste anders al gaf dat zielenpijn. Ik leunde vandaag wat op de tijd en zie de dag van vandaag zijn we bijna kwijt. Is nieuwsgierig zijn naar hoe het echt zit niet een ader een lader van je gemoed…

De dag is te ruste gegaan op het talud vandaag het zijn de mooie herinneringen die ik meedraag. Het naambordje siert nog steeds de muur glinstert na in de zon in dit avonduur. Wie hier allemaal zijn geweest en door de deur zijn gegaan het zijn na vandaag herinneringen die ook weer vergaan.…

De meerkoeten waren wederom aanwezig en niet om het een of ander de plek verander je niet zomaar, ze kwamen er al jarenlang als een soort zwanenpaar. Vaak inderdaad op een en dezelfde plek als je oplet. Wat kan ik verzinnen als ik over hen wil beginnen. Ik kan je bijna de eierleider zelf nog laten zien, waar ik uit voortkwam bovendien. Ja…

Als ik slaap ben ik als trilling in verre oorden, verneem ik woorden van zuid en noord, als door een open poort zie ik de grote beer naast de kleine ook diep in slaap iedere keer. Zie ik slaperige andere sterrenpracht gedurende de lengte van menige nacht. Wat morsen ze dan voor mij te zien en horen vanuit de maan als het desolate wit, naast…

Oud zijn, heel goed beseffen hoe jong zijn was en nu nog is, ik het gelukkig van geest nog ben. Moet je eerst oud worden en kunnen lijden om over andere tijden te kunnen belijden. Het is zien, horen en voelen van leven. Het is ontdekken en ontleden van het zuigende ook de vogels leren verstaan in hun ochtendzang rood oranje en roze durven dragen…

Het is een belangrijke taak, die vaak wordt verzaakt. Want het is leuker om aan te vallen en hard op doel te knallen!…

Zijn jullie kampioen? Geniet er maar van, want volgend jaar wordt een moeilijk seizoen!…

Hij viel niet op, had geen vrienden, meiden zagen hem niet staan. Maar dat alles is veranderd nu hij op voetbal is gegaan.…

Staat er iemand in de rug? Speel die bal dan terug!…

Links, rechts, lob, ver, dichtbij, zelf, diep, achter, voor! Speel toch die bal! roept men in koor! Geen tijd om een weloverwogen keuze te maken, sjonge, wat gaat dat snel, ik laat het maar verzaken..…

Rennen, opdrukken, springen, joggen. Kijk hem gaan! Maar helaas, het bier en patat heeft al die moeite teniet gedaan..…

Hij was zo goed, snel en speciaal, echt waar! De vedettes van toen weten het nog goed! Vele mensen kwamen kijken, een hele stoet! Helaas is het nooit gefilmd, dat is best wel gaar...…

Ja misschien kost het je enkel, voet of knie. Maar een kans op heldendom is er nergens anders nie!…

Toen de voetbalclub moest verhuizen, door toedoen van al die muizen. Stond ouwe Joop te grienen naast de deur, want hij was onderdeel van het interieur!…

Ben je bang en onzeker binnen het witte krijt? verschuil je dan achter de tegenstander, en laat de bal gaan naar een ander. Dan krijg je vast geen uitbrander, en zo speel je een foutloze wedstrijd!…

Als je wilt weten hoe je Johan kan verslaan, kijk naar Franz, die heeft dat namelijk al gedaan!…