Alle inzendingen over slaapje

Zat heel even zonder ideetjes kwam door de narcose, zeker en vast Ben ontwaakt uit m'n kunstmatig slaapje dus weer op papier te gast.…

Het zachte mos nodigt uit tot liggen vogels te zien waar ze zingen een specht te horen waar hij driftig klopt Als de zon schijnt door het frisse groen beperken schaduwen zich tot donkere vlekken Door de bomen doorzichtige bomen is het bos nog te zien een eenzaam wolkje langzaam te volgen tot de ogen zich sluiten in het warme lentebos…

Duurt dit slaapje wat te lang de bries wordt even strakker, je luistert niet meer naar mijn gezang dan blaas ik je wel wakker. Ik denk heel even ,wat is er nu precies, dan hoor ik muziek, ik hoef niet meer te gissen ik voel 't, de stilte en de bries hebben mij niets willen laten missen…

Stil ligt de fluit op het velours, de kat, zijn naam is Händel, hervat zijn slaapje op de zonverwarmde vloer.…

ze legt haar kind in bed tijd voor je slaapje mijn schat ze lachte pretoogjes ontmoeten haar die liefelijke kinderblik vertederd haar moederhart ze heeft even rust grasduinend in de krant een koffiekoek in de hand ze is gelukkig met dit leven haar man komt thuis een dikke knuffel zachte kus op openende lippen zalig eenheidsgevoel…

Ik gun de doden best hun rust het waren brave mensen Maar waarom sturen ze geen kaartje met de allerbeste wensen Ze hebben aan Gene Zijde zeker geen telefoon Ik bedoel maar effe bellen is toch zeker heel gewoon Hoe weet ik hoe het hen vergaat als ze nooit wat laten horen Ik zal ze heus niet gaan bezoeken om hun slaapje te verstoren…

mijn balkon te genieten van de zon hoelang zal die vandaag nog schijnen vanaf het moment dat het begon De warmte op je huid is een heerlijk gevoel niet te warm, dat is niet goed 'n bruin kleurtje is het doel De zonneschijn geeft ook rust even weg van dat druk zijn je gedachten laten gaan en niet denken aan je pijn Altijd vallen mijn ogen dicht een slaapje…

Maar niemand stoorde 't knaapje En niemand deed hem leed, Tot hij, verkwikt door 't slaapje, Weer de ogen open deed. Toen zijn ze op eens verdwenen In 't allerdichtste geboomt; En 't heeft de knaap geschenen, Dat hij 't al had gedroomd. -------------------------------------------- uit: Prettige tijdkorting (1857)…

Najaar, vuurtje in de nevel, slaapje van de luiheid, de wereld wordt weer één, zelfs de spreeuwen boven het station zijn onverdeeld, waaiers, grandioos vertoon van tucht, vereende turnsters die zich voegen naar de beeltenis van hun bejaarde leider: Weemoed, vijand van de poëzie, de ogen van de dichters zien alleen hun eigen wimpers, druppels…

bankje Ze lacht naar mij als ik voorbij kom En terwijl draait ze zich om Om trots naar hem te kijken Zonder een centimeter van hem te wijken Als een volkomen gelukkig mens Zit hij naast haar zonder een wens Haar hand in de zijne geklemd Rustig en ongeremd Met zijn hoofd naar opzij Slaapt hij dicht tegen haar dij Hij moet zijn middag slaapje…

Grootvaârs stem klinkt vreemd, en allen Hielden 't oog op hem gericht Maar zijn kijkers vielen dicht, En zijn mond was ingevallen; De oude is onder zeil geraakt, Uit zijn slaapje nooit ontwaakt.…

Onlangs schutten ze ook de zon; Want des zomers, na veel zwieren, Neemt hij, om zich goed te doen Onder 't loof een slaapje in 't groen, Waar de vogels tierelieren, Daar een levendige vliet Van de steile rotsen schiet.…

En als ik eens uitgeweest ben, Wordt je slaapje plots gestoord Jij, omdat j’ een hartlijk beest ben, Voelt mijn komst voor dat je ‘m hoort. Op…! Je luistert..’t lijf naar voren, Trillend in een blij gebeef… Recht gespitst je beide oren…. En je kop zo’n beetje scheef… Kijk je staart begint te wuiven, Flap!…