Alle inzendingen over spellen

Struinden elkaar in lome duinen strandden samen in heet zand Handen graasden in gewillig gras lippen zochten, vol begeer Gesloten ogen spellen liefde in staalblauw met zomerzon. “Ik wou, ik wou, ik wou!” ”Ja schat, en ik van jou! “Ook volgende keer… naar strand weer?”…

Verwensingen spellen fanatieke oren ongehoord lang verse klemtonen uit betrouwbare bron verspreken zij illusies, vangen tongen bot in oeverlicht Dichtgestucte lucht ontketent opgebouwde waarheden vrijwel onvervoegbaar op slinkse heterdaad verhangt zij vuile was, heulen oren eigen schoonschrift.…

wij speelden samen onze fantasierijke spellen cowboys, ridders, superhelden de tijd rijk wij groeiden in het leven onze helden bleven waar zij roem vergaarden stierven nooit onze vaders samen speelden hun helden die eveneens hangen bleven in roemrijke tijd…

Nau sreef die Beisterfelt tog brief met fauten Dat ken tog nie foor onderweisminister Ik dag dat sij tog eg nie was fan gister Ik fin dat zoon mevrau maar obmoet sauten Zent haar naar onze Pabeau om te spellen plus lezen donnald duk en in liebelle…

jij bent er niet bij of toch… misschien lijkt dat maar zo rond de warmte de kamers van mijn hart tref ik je nog daar geef ik je mijn geschreven verzen ervaar ik nog de band melancholie drijft werkt zich ongemerkt wat naar de bovenkant en in die tuin daar spellen mijn ogen de letters van je naam de zwarte lijnen op grijs…

Heerlijk dromen vrijheid zonder schuld zonder zonde madeliefjes rijgen bomen beklimmen spellen spelen één tot zeven wie zal mij een kusje geven spel en nooit te oud hoepelen, tollen, verstoppen dropveters stelen er touwen van vlechten droptouw springen volwassen overgeven aan passie los van rede irrationeel zonder schuld.…

vanwaar de maan haar stralen zendt blikt mijn oog omhoog milde prikkels ik ontvang ze met een open hand breng ze op het land naar een mooie bloem die de vlinder boezemt daar waar de zon de aarde raakt spreekt het verlangen blijven woorden op mijn lippen hangen ik zal ze bewaren eens misschien zal mijn adem ze spellen…

Na het weiden van de lammeren en het werken op het land, na het tellen van de centen en het spellen van de krant….. ligt hij beurs en uitgeteld de benen morsig op de bank, vergeet hij even vee en veld, het mesten en de boerenstank.…

Op rechte regels schrijft men stadswijk in je huid jij leest het wel maar spreekt de letters uit zoals kinderen doen die het spellen wel beheersen maar gaandeweg het woord verliezen in het geluid van al die losse letters Als al jouw groene schriften zijn beschreven en je toch vlinders tekent tussen letters door heb je misschien…

dan lijkt het leven op het verzamelen van littekens voel je de huid niet meer eronder een leeg boek vol onzichtbare inkt alleen leesbaar voor die ene lezer het gemis dat er is zal altijd blijven voor een deel dat andere deel moet je helemaal opnieuw schrijven de gaten invullen de letters spellen: o v e r l e v e n…

ik zag de stukjes leven het laken en de nattigheid regen heeft je niets te geven met zon was je nu alles kwijt ik zag het speelgoed en je tranen op een beer grijs was ook je kleding je was toen niemand meer je jeugd droomt van een nieuw bestaan, je spellen zie ik door je handen gaan met ogen vol herinnering je verkleumde door het…

door de duivel ben gekust Levend op de laatste bonen gezoet door de honger van het gemis Lijkt een ieder mij uit te wonen als ik me telkens weer vergis Zonder doel voor ogen beleid is van de baan Vuile was hangt te drogen en ik begin er niet meer aan Niemand kan me nog vertellen wat er nu nog nodig is Ze kunnen het voor me spellen…

verfoeid bestaan Mijn moeder belt, ze komt eraan Vervang de slappe rozen De drank en spellen van de grond De poef en stoelen in het rond Wat zeepschuim en dan hozen O moeder met uw zorg en plicht O lerares met straf gezicht Mij is 't genot ontstolen Frivole dagen, teugels los Ei, in een mum - ben ik de klos Weer duizendmaal…

alsof ik door de duivel ben gekust Levend op de laatste bonen gezoet door de honger van het gemis Lijkt een ieder mij uit te wonen als ik me telkens weer vergis Zonder doel voor ogen beleid is van de baan Vuile was hangt te drogen en ik begin er niet meer aan Niemand kan me nog vertellen wat er nu nog nodig is Ze kunnen het voor me spellen…

het leek niet verstandig te spreken over de symptomen in volle termen over melanomen dus sprak hij heel omstandig over koetjes en andere klonen op het uitzaaien na dan viel er ook niets te vertellen voor geen reden iemand te bellen bleef er gewoon hij met zijn elan tot ook hij begon uit te spellen zoveel aan dit te geven om het zaakje…

invoelend de natuur versmalde jij mijn ratio naar pril gevoel en grijze lente en zij, met haar kromme bewegingen een beetje vochtig in haar trillingen bracht me weer thuis, bij het haardvuur waar haar gevoelens de bovennatuur hadden en samen in deze onvoorspelde liefde hadden wij de handen om bonte bossen met letters uit ons betabed te spellen…

De doden zijn veel dichterbij Dan men zich voor kan stellen Daar horen ook de sferen bij Die wij niet kunnen spellen Somtijds komen er krachten vrij Die ongeloof doen hellen De adem schuift dat niet opzij Probeert iets te vertellen Het bruist van leven na de dood Dat durf ik te voorspellen Zij die menen te weten Achten de kans bijzonder…

Maar de kinderen spellen het spelenderwijze en de dichters schrijven het blindelings na. ---------------------------------------------------------------------- uit: Gedichten 1950-1980 van Bert Voeten (1918-1992)…

mijn pen schrijf lezer nu mijn vers mijn denken is geschift dek toe en kies de titel plaats voetnoten daar waar ik eigenlijk moet gaan schraap woorden in context laat spelen in spellen pluk letters uit de tuin der muze en rijg woorden in monologen ladingen komen voorbij jouw hulp heeft zin want er gloort weer inspiratie…

Zullen we spelletjes doen Die we altijd deden Precies zoals toen Jaren geleden Toen zij er nog niet was En wij altijd samen gingen Blote voeten in het gras Tikkertje en bokje springen Hoe kon je mij door haar vergeten Jij vond haar eerst toch ook raar Als je had geweten Zij drijft ons uit elkaar Had je dat dan ook gedaan Nieuwe spellen…

Ze is nogal wat bazig en altijd in de weer wil ook steeds haar gelijk en kijkt op vele mensen neer Ze weet het altijd beter de buuf van mijn vriendin die knikt wel ja en amen maar geeft haar nooit haar zin Ze komt er daag'lijks over de vloer weet alle nieuwtjes te vertellen toch kunnen ze niet zonder elkaar en "nee" moet je voor haar spellen…

Luisterend naar je ogen ze spellen het woord liefde letter na letter vetgedrukt als een uitnodigende rode loper op een ondergrond van vereenzaamde stenen uitgerold tot aan mijn tenen wachtend op mijn eerste stap Je veegt de korrels zout uit m'n ogen met jouw fluweelzachte vingertoppen en met vlag en wimper haal je me binnen waarna je de…

Vandaag heb ik mijn soulmate virtueel ter aarde besteld, het voelde alsof deze zachte lenteregen jouw afscheidsrede heeft geschreven ik vraag me af of jouw lippen die mij zo vaak hebben beroerd mijn naam nog kunnen spellen of ben ik al vergeten in die massa waarvan je denkt dat die al jouw wensen voedt nu ik weet dat ik je hand…

mijn ogen kregen altijd het ongewone in’t vizier waar anderen hun spellen speelden met gedachteloos plezier zocht ik naar iets markants om het extravagante te beleven veelvuldig viel mijn blik op de verboden vruchten het ontdekken daarvan zette mijn wereld op de kop dreef onrust verder op pas na het diep doorvorsen van geheimen…

Kan iemand me misschien vertellen wat échte liefde precies inhoud iemand die het voor me kan spellen want mijn hart voelt zo kil en koud Melodie van liefde wil ik horen zingen streling van liefde mag mij overspoelen het koord van liefde mag mijn hart laten springen zodat vlinders van liefde in mij kunnen krioelen Mijn hart wil graag met…

tegenspraak of klachten En mij te laten dromen van die ongezoende zoen En dit allemaal zonder het zelf te weten, Zonder kennis van je eigen macht, Die mij zo tergend langzaam is bekropen, Maar zo vurig opspeelt als je lacht Ik zou willen dat ik je zou kunnen vertellen Wat mijn hart schreeuwt als ik je zie, Maar ik zou het je nog niet kunnen spellen…

kroontjespen daar heeft de school al ’n tijdje het veld moeten ruimen, mist het pleintje zijn oude gezicht maar soms hoor ik hier nog de schoolbel luiden, zie mij in een lange rij naar binnen gaan alsof de voorbije beelden er nog altijd schuilen, de school bij vlagen zijn plek hervindt waar ik mijn eerste woorden leerde spellen…

in het hart van dit regime pakt een tak m'n vlaamsegaai bij een fout in het spellen liegt het centrum bij vlagen verast waarom past er niets vergeef en streef om roem te verpesten geen vlag halfstok Hv waar blijf je?…

je bent zoveel meer dan je eigenwaarde je verschijnt nog iedere keer of steeds vaker als kwetsbare veer overal en nergens op aarde je leeft op een tak die aldoor breekt en je glijdt met gevoel te vaak in een wak terwijl jij zelf voor ieder zo boven alles uitsteekt je lippen spellen die woorden die mij ten diepste raken niet zomaar…

oh koente ich nach eer versjwinten tsoem wenn die sprach zich aus lies finten ich werdes alfhabet verdrehen ihr spraagkebrek ein ohr an nehen es tsaalgebrooich werd ich verrijchen also es neeje dooits geht glijchen ab erst werd ich ein wet anstellen das man nach w ein olf moes spellen missgleight auch mehr in plats von tsee doch olf kommt…