Alle inzendingen over spellen

En dus kan ik dit voorzeker stellen: Ooit als je spijt hebt van je vieze spellen, Zal ik, al wachtend, voor het altaar staan. Kijkend naar die andere lieve vrouw. Die mij nooit, zoals jij, ten gronde richtte zou.…

Traag en troebel stuwt de Seine nieuwe tijden voort Ook nu spellen dolverliefden verse dromen slaapt een brakke zwerver diep en luid lezen heren nors hun ochtendkrant laten hondjes mantelpakken uit Nu mijn blik opnieuw het water raakt waarin plataanloof diepbruin valt strijkt een hand plots door mijn haren zoekt zoete adem speels mijn hals…

Het samenspel van vele dingen, het weefselwerk van 't tafeldoek, het doet mijn hart van vreugde zingen al kent het spijt en smart en vloek, al moet een paal mijn vrijheid ringen, al moet ik spellen 't levensboek.…

Kil calculerend spelen ze hun spellen. Keihard en onverteerbaar; een skelet. De letters echter, lopen uit de pas. Ze zijn van vlees en bloed en klinken mede, Vocalen zijn gestut door grommen, sissen. Zij mogen alles autonoom beslissen. Geen mens snapt hun onregelmatigheden, Zoals daar zijn, het `is` en `zal` en `was`.…

cyclus, de spiraal van adem en herhaling zolang het weke weefsel zich haastig versteent tot fossiel met vlakke facetten de verse stilte moet nog verkalken avondlicht moet nog doven we moeten ons verliezen, onwrikbaar vergruizen, langs bospaden en melkwegen verdwalen, thuiskomen bij nacht, roerloos verstillen ontbrekende woorden spellen…

Zomaar overdag in één der Amsterdamse straten Rijden mijn kleine vrienden langs mij heen Ik heb ze in de gaten Auto’s links en rechts aan stoepen geparkeerd Een weide met wat toestellen Voor kinderen in de buurt Voor allerhande spellen Voor mij lopen twee Surinaamse meiden hand in hand Zij zijn zo samen één en niet te delen Ze steken over…

overdrijven geen termen meer zoeken die zullen grijpen naar de letters, missen en in naam vallen dan koos ik een ander woord voor de ballen na zinloze uren schaven en slijpen Als ik ooit een sonnet zou kunnen schrijven waarin ik regels argeloos kon lappen omdat ik ze blindelings wist te snappen Dan mag het bij die ene poging blijven tot het spellen…

Een klinkerwerker uit Sint-Joris-Weert was het spellen ooit verleerd Hij was thuis niet te verstaan wat een gevolg was van zijn baan. Daag’lijks in de weer met klinkers, kwam hij ’s avonds doodmoe thuis. Sprak nog slechts in medeklinkers: nam zijn werk niet mee naar huis.…

dat de school voor mij voor morgen had vergaard de pendule tikte de stilte vol terwijl ik steunde op mijn elleboog en die weer op zo'n zacht tapijt met een rood-zwart gekleurd figuur die mij telkens van een blanco blad weg zoog; een gong vertraagde nog meer mijn stuurloze vlijt soms bewoog zij en keek mij aan zonder een woord te spellen…

vallen over het borduren aan elkaar gebreid vindt de directrice de hele boel is naar de gallemieze men voelt zich genaaid door vergane uren bewoners zijn de hele dag aan tellen niet zo stilletjes maar hardop door mekaar zonet kwamen er ook weer twee aansnellen draden rijmen niet qua lengte dat is raar waar men een mooi sonnet mee wilde spellen…

of moet ik nu spellen letter per letter opzeggen seconde per seconde tellen? ik lees nog steeds met jou mee…

mijn sterkte was ligt languit in het gras altijd was ik trots op wat ik kon en deed ik pronkte met mijn pluimen tot ik aan hoogmoedswaanzin leed ik koesterde mijn schoonheid de brille van mijn verstand de kunst van woord en wederwoord die iedereen zo bekoort nu lig je in de armen van zo'n godvergeten sloor die niet eens haar naam kan spellen…

door na het borduren gewoon genaaid, vindt de directrice aanvang kruist ‘ie door naar de remise vrijwilligers ontsla je niet uit vrije uren bewoners zitten de gehele dag te tellen niet stilletjes maar hardop door mekaar zonet kwam er ook weer één aansnellen insteekgat kon ze niet vinden, is wel raar in een lap waar zij sonnet in wilde spellen…

volharding, het grenst wezenloos aan het maatschappelijk tarief want hoe kostbaar het leven ritmisch krakeelt en poppentheaters vluchten voor ’t geweld blijft mijn adem kleven aan de restanten van mijn o zo wankele moed er is geen blazoen dat de overwinning kan spellen op mouwloze pantserwagens, het afgrijzen duikt weg achter dode…

'k Liet mn gedachten gaan En laat een traantje lopen De kastdeur staat wijd open De inhoud staart me aan Dozen vol met leuke spellen Jaren stonden ze klaar De keren waren niet te tellen Gezellig spelen met elkaar Mens erger je Niet, kwartetten Domino en ganzenbord Op tijd wilden we niet letten Die leek dan altijd veel te kort Uren…

in boeken ze leven in het hoofd, onder stenen, tussen rottend blad en struiken, witte sporen van paddestoelen wel gesponnen, niet klaar om te gebruiken, vloeken over herkomst en afkomst in regenplassen te voorspellen of om in schaduwen van het schemer hun gelijkenis met de maat der dingen, een ongelijkheid als onvoltooide tekst te spellen…

Ik ben niet tegen denksport, maar vóór spellen ‘k Denk dat je rijpt, als je een bal be-grijpt Door sport, actieve sport, voorkom je ‘t zwellen Van hoofd en buik: zo pas je op je tellen Als ’t leven roept, loop 't dansend tegemoet En voel dan welk beroep het op je doet…

Omdat ik nooit één vers verzonnen heb dat zich om jouw schouders leggen liet als een warme arm of als een sjaal, maar je pover in mijn taal onthaalde, waar het altijd tochtig was, omdat ik door de eerzucht werd verteerd om 't plechtige verdriet van dikke kinderen of 't sjofele gesjacher van een meisjeslijf te spellen met een overspel van…

in boeken, ze leven in mensenhoofden, onder stenen, tussen rottend blad witte sporen van paddenstoelen wel gesponnen, net niet klaar om te gebruiken, vervloekt door herkomst en afkomst doorzichtig glas, onbreekbaar als druppels regen in een schemerplas hun gelijkenis met de maat der dingen, ongenaakbaar als onvoltooide tekst te spellen…

kijk maar vooruit maar lafbek kan het niet wie nooit ziet tussen het riet kruik vatbaar lang verwacht en a snapt het wel en k en j en alles telt nooit meer is die dit geheel spel spellen verlicht gezichten in groen en geel en m'n tong is gesleten een gespleten tong en een gezicht dat lijkt van rubber en de dieren spreken bomen…

Het kofschip, of wanneer te spellen met een 'd' of een 't'; een lange 'ij' van het lijden, die anders dan het leiden met de korte 'ei' ons koppig terugvoert over het bruggetje naar het weer benijden, dat we weer weten door die ezelsoren in de grijze hersenbrij.…

De perfectie egaliseert net niemand; zou me een zooitje wezen Elkaar lesjes spellen; erg absurd en enkel God gegeven. ...... meer dan je best kan je echt niet doen......…

, soms is er nergens even een open deur, soms is de zon op zo'n dag een zegen, opeens heeft alles om je heen weer een andere kleur, soms heb jij het gevoel niet te worden begrepen, soms sta jij daar teleurgesteld, soms laat jij je onbewust meeslepen, ach door de woorden voel jij je verstikt en bekneld, soms kan jij je gevoel niet eens spellen…

Een loflied op een serafijnen wijs, Een leidsvrouw naar een geurig paradijs, Een toverwoord, dat geestkracht doet ontwellen, Een morgenstraal, om 't volle licht te spellen.…

eigenaresse, die gebruikte ze nog nooit Graag te voren even contact opnemen; thans immers liggen ze nog ingevroren Je mag ze voor ‘t half tarief meenemen en ben je blond, dan ben je uitverkoren Wel zie ik graag dat jij contant betaalt ik oefen namelijk al een tijd met tellen En pas daarna worden zij eruit gehaald als je ’t woord hersenen kunt spellen…

Tussen waan en wetenschap dolgedraaid werpt zij tevergeefs haar ankers uit, maar vindt geen landingsbanen voor de hoop die zij nu Hebreeuws en Grieks kan spellen; de godverleerde colleges pellen laag na laag van haar illusies af: de godgeleerdheid delft haar eigen graf.…

Maar het wijzerdoosje zweeg op alle vragen die het kreeg ik was gaan hemelen, zowaar tussen de kikkers en libellen ach, het scheelde maar een letter maar ik had ermee te stellen mijn bestemming was bereikt had ik maar beter moeten spellen Wijzerdoosje, Wijzerdoosje ben er boven aangekomen kan de Hemelpoort niet vinden kun jij mij die wel…

Ik vreesde 't vroeg, ik zag het lang, Ik zag zijn halsje zwellen- En eindelijk kwam de dokter bang De droeve waarheid spellen. O, ouders! die dit onheil kent, Wis zult ge met ons lijden! Geen poeder of medicament Komt ons met hoop verblijden.…

Ollekesnolleke! Kreet aan mijn spiegelbeeld Bollekes schrijf ik al Tijden niet meer Maar met de toverspreuk Hexasyllabius! Moet het toch echt weer eens Lukken dit keer…

klapperen der gebitten van de morgenstond maar in huize De Laatste Wens wacht telkens weer de nacht onder leiding van zorgmanager Gijsbert-Jan Avondrood de goede man kan vanwege zijn naam eenvoudig gedankt worden op bidprentjes bij weer een dood het leven is een rijm van mensenverhalen, is een cryptogram dat me telkens weer op het spellen…