Jaloezie
nu je bij me weg bent
zit ik in zak en as
al wat ooit mijn sterkte was
ligt languit in het gras
altijd was ik trots
op wat ik kon en deed
ik pronkte met mijn pluimen
tot ik aan hoogmoedswaanzin leed
ik koesterde mijn schoonheid
de brille van mijn verstand
de kunst van woord en wederwoord
die iedereen zo bekoort
nu lig je in de armen
van zo'n godvergeten sloor
die niet eens haar naam kan spellen
naar wat ik van anderen hoor
is het haar broze feilbaarheid
waarmee ze je heeft geschaakt?
haar hulpeloze gestuntel
waarmee ze jou tot redder maakt?
hier sta ik in al mijn perfectie
geslagen hond te wezen
een dezer raadpleeg ik Jef Hoeyberghs
voor een koerscorrectie
ik vraag hem om wat sleet
op mijn goddelijk kleed
Geplaatst in de categorie: emoties