inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 53.651):

Ammoniet

dit duurt nog voort, deze lijn
de cyclus, de spiraal
van adem en herhaling

zolang het weke weefsel
zich haastig versteent
tot fossiel met vlakke facetten

de verse stilte moet nog verkalken
avondlicht moet nog doven
we moeten ons verliezen, onwrikbaar

vergruizen, langs bospaden en
melkwegen verdwalen, thuiskomen
bij nacht, roerloos verstillen

ontbrekende woorden spellen
wachten tot de tijd zich keert
zich kantelt naar wederhoor

tot morgen, dan is alles weg
zonder heenkomen als thuis

de hoogste tijd
- waanzinnig

Schrijver: Iniduo, 26 november 2014


Geplaatst in de categorie: tijd

4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 141

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Bert Weggemans
Datum:
26 november 2014
Wat een prachtig gedicht, met een op maat gesneden afbeelding erbij. ´wachten tot de tijd zich kantelt naar wederhoor´ vind ik een fijne poëtische uiting. Wederhoor vindt immers lang niet altijd plaats. Het komt anno nu nog steeds voor dat mensen in Nederland zonder wederhoor al schuldig worden bevonden, kijk maar naar de zaak Tuitjenhorn.
Naam:
K.Bladzij
Datum:
26 november 2014
Spannende lijn, spannend gedicht...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)