Treurdicht op de theologie
Het wachten moe, de therapieën beu
treedt zij binnen onze muren in
op witte laarsjes voetzoekend,
als een verdwaalde vlinder
die van ver is aan komen vliegen.
Max Factor en de Bijbel onder handbereik,
zijzelf daartussen middelevenreden,
zet zij aarzelend de eerste schreden
op weg naar de oorsprong en de zin,
het raadsel van haar eigen onbestaan.
Maar God verbergt zich rationeel
achter collegecoulissen van de Rede,
geflankeerd door links grondpersoneel,
de IKV-apostelen van de neutronenvrede.
Tussen waan en wetenschap dolgedraaid
werpt zij tevergeefs haar ankers uit,
maar vindt geen landingsbanen voor de hoop
die zij nu Hebreeuws en Grieks kan spellen;
de godverleerde colleges pellen
laag na laag van haar illusies af:
de godgeleerdheid delft haar eigen graf.
In het crisiscentrum mag zij nu vertellen
waarom zij ronddoolt in eindeloze cirkelingen
- de co-assistent maakt mompelend aantekeningen.
Geplaatst in de categorie: religie