190 resultaten.
Wolken donkeren
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 207 de wind
fluistert niet meer
maar vlaagt de bomen kaal
wolken donkeren
tot het diepste zwart
regenen leeg uit een vol hart
en ik trotseer
de dovende kleuren
van de herfstgloed
accepteer
verrotting en de dood
met hoop op verder leven
laat de witte deken
van de schepping
mij met rust en stilte dekken
ik zal wachten
tot een nieuwe…
Prinses, word wakker !
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 396 zij wil glittertjes en glimmertjes
ook nog een prins op het paard
nu scheldt ze hem dagelijks verrot
omdat het nooit genoeg is
hij ontvlucht moegestreden
hun huis met geblakerde haard
vindt elders nergens rust
voelt zich totaal verscheurd
prinses, kan jij niet zien
dat de schoorsteen bijna instort?…
Perkpolder
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 306 Kinderen huilden
toen het frietkraam werd gesloten,
in de haven
verrotten alle boten.…
Nectar
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.525 de velden
bloemen drinken nieuwe kleur
insecten laven zich als ware dit
een nectar voor de goden
niet gemaakt voor dode helden
wiens messen en gebroken botten
vage geesten nooit gewijd
in de diepte wijlen
door de insecten niet vergeten die,
geen dorst meer nu; gaan eten
een lang verhaal van dood en brood,
van as en stof en diep verrotten…
Nectar
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 532 in de velden
bloemen drinken nieuwe kleur
insecten laven zich als ware dit
een nectar voor de goden
niet gemaakt voor dode helden
wiens messen en gebroken botten
vage geesten nooit gewijd
in de diepte wijlen
door de insecten niet vergeten die
geen dorst meer nu; gaan eten
een lang verhaal van dood en brood,
van as en stof en diep verrotten…
Sed in Arcadia ego
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 1.187 Zonder ramen,
zonder deur,
met verrotte vensterluiken
en een muffe schimmelgeur.
Vroeger was het een juweeltje.
‘t Was mijn eigen klein kasteeltje
en daar ging ik stiekem spelen
met mijn vriendjes eed’le delen.
Goeie God, wat deed dat deugd.
Maar mijn vriendje is verhuisd,
heeft nooit meer mijn pad gekruist.…
Aards besef
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 125 Geur van verrotting
als stille getuige van
het leven dat
zo sprankelend begon.
Het intens besef
van eindige aardsheid
rilt huiverend
langs levenslust.
De tijdelijke bevriezing
verdwijnt in het besef
van eenvoudig geluk,
leven te ademen.…
vogel
gedicht
3.0 met 13 stemmen 2.359 De bomen kregen een betekenis
die zij nog zacht gebarend wilden weren,
maar 't noodlot was niet meer te keren;
een vogel streek klapwiekend in de wildernis
van takken neer en nu hij roerloos zit
(het licht wordt zo benauwend wit),
denk ik aan dood, verrotte geur van blaren,
hetzelfde zijn op steeds dezelfde plaats...…
Vertrouwde geluiden
hartenkreet
3.0 met 14 stemmen 826 Rondom de Nederlandse voetbalvelden
Is het vanaf vandaag niet toegestaan
Om als supporter fijn je gang te gaan
En alles op de mat verrot te schelden
Ik lijk misschien dan wel een onbenul
Toch klonk 't vertrouwd, dat hi-ha-hondelul
(Er is een lijst van verboden spreekkoren opgesteld door de KNVB.…
Onafgemaakt sterven
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 2.508 Als een boom die wel de bloesems draagt
maar zijn vruchten ziet bederven
aan de takken reeds verwerven
zij de verrotting die het eind aandraagt.
Maar iedere dag voel ik mijn geschraagd
door te leven op de middellijn
die voert naar wat ik zou kunnen zijn,
of mijn voltooiing juist vertraagt
en van beloftes mij berooft.…
Mijn vader
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 842 Ik lijk op hem
Ik ben stil
Alles in m'n hart zit klem
Ik weet niet wat ik wil
Ik hoor z'n stem
Dat voelt chill
Ik denk aan hem
De tijd staat stil
Hij kan me niks beloven
Is dit m'n lot
Ik wil me voor hem uitsloven
Maar ik huil me verrot
Niks kan m'n pijn verdoven
Waarom gaat alles kapot
Ik kijk naar boven
Bid tot god…
het maakt je kapot
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 857 het maakt je kapot
het sloopt je van binnen
waarom zijn er mensen
die er aan beginnen
het maakt je kapot
het sloopt je van binnen
ze noemen die troep ook nog genot
maar het maakt je letterlijk verrot
als je loopt over straat
en het niet goed met je gaat
gebruik je die troep
en struikel je over een tegel dwars op de stoep…
kaal zal ik voor U verschijnen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 901 ik voel de koude wind
nog spartelt leven tegen
maar vingers zijn te kort
om nog meer tegenspel te geven
ijskoud merg in mijn botten
chemo zal het doen verrotten
maar wat blijft krijgt
altijd nog een laatste kans
mijn haren ben ik kwijt
kaal zal ik voor U verschijnen
de buitenkant van wie ik was
is dag na dag aan het verdwijnen…
Mijn woorden
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 770 Ik wil het beste,
Maar alles is kapot,
Mensen die me uittesten.
’t Leven is verrot
Als je in mijn ogen kon kijken,
Dan wist je hoe ik de wereld zag,
Het goede is niet meer te bereiken.
Ben ik soms te laf?
Niemand die het ziet,
Nooit eens echt blij
Door mijn vele pijn & verdriet,
De dood komt dichterbij.…
Klopt
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 512 Hoe vaak moet dit nog gebeuren
kleine barstjes, grote scheuren
buiten gebroken, binnen verrot
maar het klopt
en het klopt
en het klopt
Zo houdt het me in leven
weet bewustzijn is beleven
Met mijn pijn drijft het de spot
want het pest
en het plaagt
en het klopt
In mijn keel voel ik het bonken
Die oude motor blijft maar ronken
Langzaam…
wiekte wanhopig
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 375 angst was
mijn vlinder
vloog mij en
de liefde voorbij
fladderde onrust
wiekte wanhopig
verrotte mijn leven
vernietigde mij
ik jatte emoties
verzoop mijn gevoel
neukte me suf
viel op mijn smoel
loog en bedroog om
niet eenzaam te zijn
haatte die koppen
in de ogen mijn pijn
ik ben ik was
besta nu niet meer
angst dekte alles…
Het lijkt wel herfst
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 548 lang heeft het blad zich groen voorgedaan
vasthoudend aan de primitieve ijkpunten
van de ooit gewaardeerde woordenstam
en nu oorspronkelijke kleuren
nog even mogen warmen
voordat ze zich losmaken
van hun vertakking
komt opgekropte gramschap
ineens tot volle uitbarsting
verrot is het blad
dat langs de stam
naar beneden scheldt
uitgedragen…
KLEINE DIEREN
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 94 In het lentegras
ligt een oude verrotte
kastanjebolster,
waar het lieveheersbeestje
zijn leven op begint.…
maar nu gevloerd
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 735 wat komen gaat
draagt heden
laat ontspannen gaan
waar vroeger heeft gestaan
geoefend in de wind
in een weerbarstig buig en strek
vaak topzwaar door dicht bladerdek
maar nu gevloerd met
de seizoenenkleur in planken
gevlamd door beits in jaarringklanken
slijt jaren op de grond
recht opgebouwd in aard en zon
trek het nu langzaam in verrotting…
Herfst
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 546 Geur van verrotting
dringt diep
en intens
door de neusgaten
Bomen
krachtig in het groen
tekenen
de eerste verkleuringen
Mos en dennennaalden
geven met gesloten ogen
de indruk
van hoogpolig tapijt
Het licht
van de laagstaande zon
wordt verdeeld
in diverse stralen
van magisch licht
Het gekwetter
van de vogels
is verstomd…
HET MAAKT ONS ZO MOE
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 723 Wanneer trekken we samen één lijn
wanneer geven we onze fouten toe
want zo verdorven en verrot te zijn
het maakt ons mensen toch zo moe.…
hoeve Bouwlust
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 118 hoeve Bouwlust heeft verloren
en is nu een eenzaam krot
de deur staat nog wel open
maar de planken zijn verrot
griezelig kruipt er schimmel op de wanden
in de voortuin zwiept de wingerd
ferm zijn takken door het raam
tussen distel en brandnetel
ligt een bordje met een naam
dat verpulvert onder mijn handen
er knagen kevers aan de balken…
Schicht tussen verschoten licht
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 378 als schicht tussen verschoten licht
peutert dood tussen mijn ogen
versnelt chaos in verstervend zicht
je vingert hersenen met vals chemie
ontlaadt gevoelens in hypnose
mijn opgedrongen hunkering naar jou
is gruwelijk onderdeel van mijn psychose
ik braak maar jij verdomt het
om mijn strot weer lucht te geven
kots als dank de stank verrot…
LAIS CC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 De geluiden van rot in de mergel
gorgelen vreugde maar angst maakt hen hees:
de aarde verrot en de mens viert zijn vrees.
Haar git strijkt áán de helse duisternis
zij is de lont in de gevangenis.
De tijd is bom, de uren tellen snel.
Het brandt van toekomst die verlopen is
en elke stap wordt vak in ’t ganzenspel.…
lief zonder vrienden
netgedicht
3.0 met 64 stemmen 9.281 angst was mijn
vlinder vloog mij
en de liefde voorbij
fladderde onrust
woekerde lust
wiekte wanhopig
verrotte mijn leven
al leek ik zo blij
ik jatte emoties
verzoop mijn gevoel
neukte me suf en
viel op mijn smoel
loog en bedroog om
niet eenzaam te zijn
haatte die koppen
ze oogden mijn pijn
ik ben wat ik was
besta nu niet meer…
Tweede leven
netgedicht
2.0 met 52 stemmen 36 ik heb ze
gezien de ondoden
van deze wereld
ze gegroet in de
taal van elkaar
niet meer delen
fragmentarische
stukjes wildgroei
in de smurrie en
verrotting waar
stilte en stank het
hoogste woord hebben
omdat niemand
meer luistert
wat verbonden was
rafelt en verteert
stuurloos waar
contact stagneert
nog rest het
incidenteel
opvlammen…
De oude spreuk
hartenkreet
2.0 met 7 stemmen 987 De oude spreuk hing aan de muur
maar hij werd niet meer gelezen
Al had hij in de loop der tijd
zijn nut toch wel bewezen
Zowel in `t oosten als in `t westen
begreep men ooit de spreuk meteen
Maar omdat men nu zelden thuis is
hing de spreuk daar maar alleen
Dit probleem gold ook het klokje
al tikte het zich verrot
Er was niemand die het…
Van deze plaats af kan ik alles horen
gedicht
3.0 met 71 stemmen 28.966 Steeds hoor ik hoe het fruit verrot.
Ik kan alleen maar luisteren en zwijgen,
alleen maar luisten naar wat mijn vader leest.
Elk woord begint met dat onrustig hijgen.
Ik ben er niet. Ik ben er nooit geweest.
--------------------------------------------------------------
Uit: 'Voor wie ik liefheb wil ik heten' 1966.…
Dwaze moeders
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 781 Zachtjes en voldaan
slaapt een ruige wereld
buiten de barakken
ligt een vijg van kots
makke dwaze broeders
slapen achter heuvels
hun moeders zwerven in geduld
en beven in hun trots
De sterfelijkheid van liefde
graaft zich in duel
een ademtocht breekt vuige loeders
de sabels hun gezel
Een stoffig zadel
verrotte akkers
mirakels schermen…
tragisch vermaak
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 660 het water onderduiken
In een week verwelken alle kleuren
In geuren
Troebele verhalen
Zal het de stroomversnelling halen
Langs de geul in de modder
Een verloren zondagsfolder
Weggegooid door een blaag
Bedrukt vervormde toplaag
Als herfst-traag
Een berg oud nieuws
Tragisch vermaak
Met onvervulde taak
De bladeren doodstil, strak
Week, verrot…