Alle inzendingen over zilverdraad

het fijne spinrag gaf niet makkelijk af voelde het op huid en handen in zacht raken pas door de eerste zonnestralen lichtten zij op als zilverdraden die door ochtendwind liefjes verwaaiden heb ze rustig verwijderd als net opgevoed mens ik was niet de prooi die een spin zich echt wenst…

Hoofd dat niet Meer wil - Benen vastgebonden Door onzichtbare Banden uit het Verleden die mij Het voortgaan Beletten Zachtgesponnen Zilverdraden Die als een Onverbiddelijk cocon Het lichaam omspannen Met verstikkende deken, Laatste halte voor De dood…

ragfijne zilverdraden parelen schoonheid om me heen nemen me warm innestelend steeds hoger mee waar leven schoonheid mediteert zo intens dat ik mezelf durf leiden naar een nieuw begin…

eind november met zijn trage uren sleept zich moeizaam doorheen dichte nevels blauwe luchten zijn tijdelijk verdwenen nachten zijn weer lang nu heerst grijze kou nornen weven zilverdraden in takken van de levensboom…

in het berglandschap uitgestrekt en kaal brengt een onderaardse stenen trap een graf aan het licht onder de geschilderde sterrenhemel twee lichamen bedekt met een gaas van ragfijne zilverdraden majestueuze maskers van goud rusten op de plaats waar ooit hun gezicht was uit het zand van vergetelheid gegraven onherstelbaar…

In zilverdraden stortbui leegt een wolkgeworden spin het gruwelstaltig lijf. Het okeren kind zenkt het verstrikte gelaat een laatste maal naar de schokkend rivier.…

het zilverglanzende web fluistert met een teer ruisen in de wind, tooit zich met parelende druppels als heldere diamantjes en lokt en verleidt elk onervaren vliegje, de kruisspin glanst en flonkert, als een robijn, in briljant gezet, haar fijne zilverdraden verkleven de zwarte lijfjes, vleugels, pootjes, met afgrijzen moet ik toezien hoe…

Op de vooravond na de zegen afgezonderd in haar kamer kraakt het ouderlijk huis wacht zij roerloos op Middernacht voelt zij dwars door haar fontanel een engel dalen vederlicht in zijn tijdelijk verblijf Morgen loopt zij in gewaden zwaar van goud en zilverdraad eet zij gele met witte rijst vermengd van één bord eerlijk alles delen lief…

Ze breit een huis uit blauw mohair weeft van dun zilverdraad een raam dat schittert in de najaarszon. Van hennep haakt ze strak een deur met witte steken opgesierd als droeg hij fier een kraag van Brussels kant. En uit de rode schoorsteen blazen grijze watten wolken stil omhoog terwijl zij rustig voortborduurt.…

Blinkend schoon, het kopraam Met het fijnste sop gewassen En nagedroogd met een schone, Maar wel gebruikte, theedoek; Geen streep is meer te zien, Alles blinkt zoals nooit te voren - Anderhalf uur later wil ik Nog een keer goedkeurend kijken Naar het gedane werk, En zie dan in de linker benedenhoek Een kunstwerk van zilverdraden…

Ik stuur je dit boeket van grijze rozen (stijlbloempjes die veel langer staan dan echte): stelen van ijzerdraad in groensajetten kousen, kroonblaadjes van misschien crêpe de Chine, zilverdraad en geel fluweel voor harten die meer verduren kunnen dan het mijne.…

Begrip, werd dagelijks gedragen, punten van de straling uitgereikt tijdens de dag, een geheel, gespinsel van gouddraad, zilverdraad en borduurgaren. Het licht, buitengewoon op het einde van de straat. De vraag naar samen, bundelen desondanks, opnieuw verleend.…

hij dwaalde tussen de hiërogliefen om de juiste letters te kiezen voor brieven die hij nooit verzenden zou hij ging op zoek naar de mooiste gewaden met veel goud en zilverdraden maar die hij nooit kopen zou hij nam treinen, bus en autowegen maar troost of geluk heeft hij er nooit gekregen omdat hij te vlug reizen wou hij plukte zaden…

Dan keert ze terug van haar nachtelijke tocht en spint uit dunne zilverdraden, de beelden van twee Vissen en een Ram tot een ragfijn weefsel langs kale takken, stil verlangend naar de terugkeer van haar koperen minnaar in de avond.…

mijn hart danst van verlangen in het ritme van onzekerheid het jaagt mijn warme bloed in al mijn verliefde cellen gedachte aan dit erotisch festijn vult de nachten met dromen droomt de nacht die gaat komen laadt mijn passie met hartstocht vage contouren van zilverdraad in een web gevangen geraakt glij ik langs de ragfijne banen naar de…