in de kamer wees hij waar de tafel stond hoe de kinderen hier hun eerste stappen zetten dagelijks geluk van rust en geborgenheid thuis rustte nu in muren overwoekerd door wingerd wilde hop lager de varens oude mossen witte lelies de trap hing moederziel alleen, boven was gezonken in een hel van geweld en haat een rode kastanje had…

traag schuurt papier woorden die vloeien uit de pen die ooit gevuld werd met potentie uit de bron vol inspiratie maar het parelmoer wil niet gaan blinken tussen puin uit de woordenschat en de fundamentele fouten in de syntaxis overals hebben de knaapjes opgehangen ieder zit gevangen in het vaardigheden kot zelfs de ambitie om…

De Koning heeft geen vinkje achter zijn naam zijne majesteit betaald geen belasting!…

Oh als ze maar niet boos worden op de mensen die daar slapen onder de brug in hun kartonnen bed oh, als ze maar niet boos worden op de mensen die daar rijden over de brug in hun dure wagen de zon gaat elke dag op en onder immers voor ieder arm en rijk oh als ze maar niet boos worden op de kinderen op dat eiland in hun veel te volle…

ik waan mij onbespied toch weet ik dat jij mij ziet want je bent mijn publiek als de gordijnen opengaan zie ik jou daar staan met de verwachtingsvolle blik op mij gericht met kushand en lach geef ik mijn binnenkomers weg nog zitten al mijn dromen in het hart verscholen in het ultieme va et vient raken wij aan opperste…

Het is een puinhoop bij de overheid, Bij de Belastingen wordt veel gerommeld, Nu zijn weer duizenden dossiers verstommeld, Waarschijnlijk zijn ze dat van mij ook kwijt. Mijn aanslag krijg ik maar niet op mijn bord, Ik bel toch maar eens of het nog wat wordt.…

Betrapt met zijn verrekte knie Op de nek van een delinquent Zette de wurggreep van een agent Een generatie aan tot rebellie En een tergend roepen om lucht Stuitte op oostindische dovemansoren Ging onder lichaamsdruk verloren En elk bonnenboekje te buiten Waarna de poetsen maar bleven persen Ondanks het leedwezende verwensen En de smeekbedes…

wij hebben de kleuren niet uitgevonden lieten gewoon gebeuren wat voor handen kwam een sloot met overhangende kanten die spiegelend overgaan in blauwe rimpels van de zomerlucht schaduw geeft wat problemen door de richting van het licht dat als in dromen van alle kanten lijkt te komen ieder legt zijn pad waarbij jij je op…

Het begin is tevens het eindpunt een oude plaat waarvan de groeven krijsen nergens hun rustplaats gunt, verdiept in namen van getrokken voren het zwart van de fictieve tijd rent door tot in het duister is versleten, alle opinies van de wereld draven door details worden in herhaling grijs gedraaid in het zuiverste moment van oorsprong…

jij hebt ooit geschreven om wat jij voor voor ogen had aan anderen door te geven tot je besefte dat wat zij lazen hen al snel buiten de door jou bedoelde virtuele mazen van het net bracht de vrijheid die jij gaf heb je steeds meer ingeperkt tot klaarheid het enige versiersel was waar niemand iets om gaf fluisterend ben…

als je toch weer eens iemand in uniform ziet neem dan eens de tijd gewoon respect te tonen voor wat hij of zij doet om dat te beschermen wat ons zo dierbaar is toon hoe trots jij bent geef een gulle glimlach een duimpje of knipoog die duidelijk hen dit zegt bedankt dat jij er bent neem even de tijd om hen te bedanken maak het heel duidelijk…

zij heeft ze zien vliegen vol geestdrift en plezier later schuimbekken van woede nog doller dan een stier een verzameling kleine geesten dronken door bier zelfgenoegzaam in het leven al generaties hier zij die vertrekken missen grote bekken zijn sociaal geslaagd kiezen voor familie en vrienden een plaats die weer weet…

De nooit aflatende stroom van gebeurtenissen, ideeën en meningen het hijgt in m'n nek en draaft voor me uit en buiten is alles om ons heen uitbundig groen ...'Het ruiterstandbeeld van het zelfbedrog in het publiek onthullen' Nuttig en waar. Het trekt het gordijn weg van de beschaving, de ijdelheid, de zelfgenoegzaamheid…

zij zuchtte terwijl haar armen de bijna botsende luchten weerhielden in flitsend ontladen zij was er altijd als de spanningen hand over hand snel aan het toenemen waren zij kende de irrationele emoties die vrijkomen bij drama’s in chaotische situaties dan worden handen gepakt blikken kortgesloten in een pogen het hijgen…

vele dichters schrijven prachtige gedichten vijf sterren een kroon op hun werk dat maakt hen sterk kijk kipdrumsticks Albert Heijn lekker uit Nederland zij verdienen geen enkele ster zeer triest he totaal niet charmant…

Welk een treurig beeld het wereldleed kolomsgewijs de zondige historiën in drama's groen gevat Misdragingen van scheve schaatsenrijders in de koepel van de gordel van de ZKH- en Herengracht De stedemaagdenavel van de wereld heerseres der gouden handel in de groene gordel van smaragd Anno Coronae (vrijgegeven…

Wie kan het leed verzachten van het tanend WHO-budget door geopolitieke krachten wordt de geldkraan dichtgezet ...En in het zieke hart van Brabant een kale flat in Tilburg-West zit een man uit Eritrea op de vlucht, niet zomaar bang, voor de lange arm der secret service van zijn vaderland ...Een column over Run the Jewels hoe…

Het is altijd wel weer wat met dat weer te warm, te koud, te nat, te droog houdt het weer dan nooit op met weer eigenwijs te zijn laat het een voorbeeld nemen aan het klimaat dat wordt tenminste gewoon geleidelijk warmer…

jij kende de patronen die in de vleug van het tapijt verborgen lagen antwoord op vele vragen een begin van curieuze verhalen die de sfeer in ruimte bepalen zo op het oog is sleet de belangrijkste tekening maar daaronder woekert het spel van veerkracht en tijd naast gewicht en emotionaliteit significant in een eerste impressie…

Wordt dan alles weer als vroeger? Of zal het nog zijn zoals ervoor? En waarop moeten we hopen eigenlijk? Op het eerste: dat alles in zijn oude vertrouwde plooi valt? Of op het tweede: dat we nooit vergeten wat corona ons heeft geleerd. Als een geluk bij een ongeluk? Meer dan vandaag beseffen wijzigt corona onze manier van leven, van werken…