Haast iedereen slaapt nog maar het licht is al ontwaakt; de vogels proberen hun nieuwste wijsje maar weinigen die het horen. Wat beulen we ons toch af vijf dagen op zeven om daarna bij te rusten. Maar hier en daar is er oorlog, onvrede, pijn, armoede en onderdrukking. Wij slapen nog. Drie mensen zijn zo rijk als bijna vijftig landen samen…

Onder het oppervlak van het nog net bestaan Geïndoctrineerd van alle normen waarden ontdaan Liggen nieuwe kindsoldaten waakzaam te wachten Hongerig ziek denkend aan eten moord en verkrachten Waakzaam voldaan volgen wij de verenigde naties Roerloos onderkennend wachten wij af, en af, en af…

nu, avond na avond die vreselijke koppijn door haar in zijn hoofd hij droomt van paracetamol en snorkelt een spookbeeld voorbij, Aruba`s lagunes een dekselse hals draaide Ariëlle toe in een gouden regenton…

Platgekust met tongzoenen smeltend in de mond Overleefd ondanks alle hartvormige geschenken zo van met een pijl erdoor Verpakt met liefdevolle woorden opdat de ijzeren vuist in een zacht lederen handschoen aankomt als een ploertendoder op een hard hoofd In de keukenkast loert het zaadje wraak is de heer Er zijn oorlogen in het verschiet…

Afrika Afrika, er druipt bloed van de kaart nu ik je gadesla jouw grenzen zijn getrokken langs een liniaal kerven nog scherp en radicaal in Afrika, een slapende reus die maar niet ontwaken wil er verwaait zand uit de woestijn over een nieuw stammengeschil in Afrika, waar kleuren tussen groen het felste zijn, het paradijs bestaat…

Voor jij die eenzaam bent, alleen, want zonder al die drukte om je heen nu binnenkort weer Valentijn gevierd wordt met bombarie: treur toch maar niet want 't is soms larie en apekool wat mensen zeggen of schrijven zonder uit te leggen, en weet dat enkel maar de liefde telt. De echte liefde heeft het niet van vele woorden of van dure dingen…

as is zij de vale wade verhullend veile waar die echter lonkt en lacht en wulps verleidt tot scandaleuze pronk en praal as kerft zich een wraakgierig spoor van derf in verwrongen maskers van papier-maché waarin gestolde ogen schuilgaan voor de kille glans van naakt ontwaken in een vreugdeloos bestaan as bezoedelt de guirlande van drie…

wat hier stoort is ajax - feijenoord hoe het afloopt zal me worst wezen ik ga tegen de stroom in laatste Peter R. nieuws lezen zolang mijn trein maar rijdt trekt heel rotterdam voorbij want vast staat ook met mij wordt straks de boel gesloopt presentatie haagse klootjes jij komt ook ouwe fuselier honderden komen afhalen omdat we er in…

vandaag worden woorden uitgelicht soms aan elkaar geregen zwaar of licht van gewicht doch in de mond gelegen uitgesproken en meer dan alleen op pennenlikkers gericht heden is de dag van het dicht het verbloemd verbeelden of afdrukken van vergane weelde opdat hopelijk menig lezer zwicht en zich herkent in de ander poëzie is voor…

Soms moeten de gedachten dicht: het zijn echte tirannen en poëzie ooit vederlicht, wil dus het denken bannen en laat nu de gevoelend los - stop eens met al dat vragen; dan merk je lente in het bos zelfs al op winterdagen; dan kan je leven als een kind en zien met nieuwe ogen waar je de diepste vreugde vindt en teder mededogen.…

Dag van gedicht in tweeduizend acht Is net als een sprookje uit duizend en één nacht De dag heeft als titel simpel 'een ding' Vandaar dat er verderop een vogeltje zingt Een kooi vol met dieren Kinderen laten hun vlieger vieren Een buurman met een harde kop Een badkuip die leeg loopt, defecte stop Lachende mensen, zijn gelukkig blijkbaar…

s’Heeren wegen stevig vormgegeven jarenlang de mist met rook bestookt smog met huid en haar verweven remmend rubber asfalt zwart berookt piepende remmen piepende longgeluiden die zeer ongetwijfeld krachtig duiden op ongeplande traag lopende massamoord een tragisch ongewild drama ongehoord de trein is het ultieme rustbeleven geen gedoe met…

vannacht op station Leiden centraal stond de trein uit Alphen aan de Rijn om 00.30 uur in brand de machinist constateerde op twee bankzittingen in één lege coupé uitbraak van walm en vuurzee en alarmeerde stad en ommeland spuitgasten zeiden ter plaatse dit gaat niet spontaan aan welke onverlaat heeft dit gedaan thans zoekt de politie…

Zodra we één persoon horen vertellen dat we niet gezond leven denken we dat die gelijk heeft. Zodra er één persoon roept dat we allen fout zijn denken we datzelfde. Zodra er één persoon roept dat iets niet helpt, zijn we niet eens meer bij machte om het te proberen laten we het liever achterwege. Maar het spreekwoord als…

De bunker staat daar maar midden in het Echo bos daar waar klanken draaiende wind keren en wanhopige kinderstemmen de bosrand verlaten de bunker staat daar maar tussen zo maar een boerderij en een kleine ondiepe sloot waar kroos stapjes lijkt te vangen tussen reeds bloeiende bermen en ontkiemend zacht wuivend riet de bunker staat daar…

in mijn armen ik heb het nog geroepen in mijn uur van nood gesmeekt, zelfs gepreveld toen mijn stem schor mij ten lange leste verliet ik stom achterbleef hier houd ik nu de leegte bij het hart vast ik de lange dagen weg nog wat loze woorden te plengen meer nog wat kond te doen in dit heelal zonder ik kijk naar de tijd die rimpels…

aan je lijf om te geven te pakken zwaaien en te knijpen handen, overal handen op de tafel in je zakken om mee te slaan te doden op te steken sigaret of groeteke op de piano handen die spelen met vuur met jou met de aarde vuil zijn groen vingeren en peuteren handen kijk doe ze open kijk nog ‘s uw handen eten en vrijheid…

't Is natuurlijk wel een aardig fenomeen: Een auto die kan rijden op twee gedachten. Daar staan we toch al jaren op te wachten? Maar dat je de batterij niet overal kunt laden is gemeen! Maar ja, je kunt niet alles tegelijk aanbieden. De olie en de politiek zijn dus voorlopig niet hybride!…

Na de Wijzen komen ook wij aan, zoekend, vindend soms maar ook droomverloren omdat we het Licht niet zien. Willen we wel echt of blijven we zo dikwijls onbeslist en cirkelen we rond de kleine verlangens, rond de doem van de dag, de zekerheden... Licht, kom en schijn voor ons uit!…

Vol van vuur, spattende ogen overtuigend, heftig bewegen gloedvol armzwaaiend betogen mijn gelijk, d’ ander liegend, ik ben tegen luister dan toch, en hoor mij aan ik…. de beste, de mooiste grootste haan ik…. die onze natie vast wel uit de misère haalt Stem toch op mijn mooie kop, mijn haar zo zacht, Ik heb verdorie toch het meest aan adverteren…