Wie goed doet van alles ontmoet
s’Heeren wegen stevig vormgegeven
jarenlang de mist met rook bestookt
smog met huid en haar verweven
remmend rubber asfalt zwart berookt
piepende remmen piepende longgeluiden
die zeer ongetwijfeld krachtig duiden
op ongeplande traag lopende massamoord
een tragisch ongewild drama ongehoord
de trein is het ultieme rustbeleven
geen gedoe met mist en drukke wegen
niet het bekende na plots remmen harte beven
maar toch ook niet ultieme rijke zegen
want als gedwongen consument van verhalen
zit ik voor de twintigste keer zuchtend te balen
luisterend naar een perfecte standaard keuken
verkondigd per mobieltje om de reis wat op te leuken
en monotoon staccato in het arabisch neergezet
een onnavolgbaar eigentijds storend geluid
bederft al gauw mijn wereldverbeteringspret
mijn rust wordt ongecontroleerd gekruid
Met zweetvoeten gevleid op de bank naast mij
Geniet ik van riekende stoffige natuurluchten
En draai ik nog al te lang om de hete brei
Zijn uitgaaande ademluchten doen mij duchten
Plotsklaps is communicatie niets meer voor mij
Zeker niet over de milieunadelen van de car
Afgezet tegen voordelen van de ovmaatschappij
Ik zwijg maar stil voel mij een sombere nar
En peins me suf over een nieuwe kans verzinnen
Om positief mijn hulp de wereld aan te bieden
Maar tot vandaag schiet mij niets te binnen
Gesloten wegens ontact van onnadenkende lieden
Of toch nog heel even vol geduld misschien
Het leed verzachten van de zieke mensen
Die lopend ademden de lucht nauwelijks te zien
En nu een zacht eind aan hun broze leven wensen
Geplaatst in de categorie: actualiteit