hartje winter wens ik zomer smeltend sneeuw plast koude uit 'k was altijd al een dromer met liever warmte op haar huid hartje zomer wil jij winter bevries je stralen tot pegels ijs van zomerregen maak je splinters scherp geslepen, winters grijs hier scheiden dan ook onze wegen herfst en lente zijn te vaag jouw noorden houdt mijn zuiden…

Er staat een oude boom in het bos zijn takken krom begroeid met mos hij steekt niet meer zo fier in de lucht soms denkt hij wel met een diepe zucht het bos is niet echt het bos meer wanneer zie ik de anderen weer.…

Een jaar lang kwam je in mijn leven en we deelden, op een afstand welliswaar; Lief en leed. Als twee kometen die, uit oneidige verten, even in elkaars baan samen, de weg vervolgden. Maar plotseling keek ik opzij De mail, chatbox of msn en zag dat jij er niet meer was. Verdwaalt of uit de koers geraakt? Mijn massa is te klein om je nog…

de lucht is bewolkt vogelenzang sterft weg als plots de zon doorbreekt…

Denk terug aan mij als ik ben weggegaan Vertrokken en door weemoed overmand Niet langer voel ik nog de warmte van je hand Die mij deed aarzelen als ik wilde gaan. Denk terug aan mij zoals ik ben geweest Met jou vaak een van lichaam en van geest De bossen waar we liepen hand in hand Bij maan de duinen en het strand. Denk terug aan mij zoals…

Het oude jaar heb ik in doos en kist geborgen Lakens als sluiers verhullen 'r voor morgen Gaandeweg vergeelt tijd geurt naar oude kranten Het nieuwe jaar staat voor m'n deur Heeft nog geen vouw geen kreuk, geen geur geen botte of scherpe kanten Gaandeweg mag ik 'r onthullen begint te blozen? krijgt 'r kleur, misschien meer…

Ik droomde met mijn ogen open dat je daar weer voor me stond en net als toen we gingen lopen keek ik met liefde naar je mond. Alsof je wist wat er ging komen bleef je heftig aan het woord wees mij op natuur, de bomen die daar stonden onverstoord. Toen je zag dat het zo laat was waarheid aan het licht gekomen wist je ook dat ik in je ogen…

Opnieuw een dag om samen te beginnen; - waarom ik gister zo wanhopig bad - bewaar me ook vandaag weer veilig binnen de armen waar ‘k zolang mijn thuis in had. Laat voor je gaat mij nog eenmaal beminnen het lijf dat ik zolang heb liefgehad; ik koester met mijn tederzachte zinnen je zwakke lichaam en je huid zo glad. We kunnen deze strijd…

Nee ik zal niet meer aan je denken terwijl ik je op de drempel nog even uitzwaai je kijkt niet om want dat toont sporen van zwakte daarvoor is je rug te recht en loop je volgepropt met verwijten gehaast mijn leven uit…

Volg ik niet meer de paden waarlangs wij samen stappen namen en dragen onbekende wegen sporen ver uit zicht weet dan dat ik nooit vergeet en mijn ogen blijvend op dezelfde morgen als de jouwe zijn gericht…

orangje elke dag maar wel 's avonds in de mooie horizon lang…

Je maakte me kapot, gelukkig en blind voor alles wat er toe deed. Je nam weg wat ik niet voelen wilde, kon of mocht. Nu zeg ik jou vaarwel, ook al blijf je altijd bij me. Ook al was jij mijn bestaan. Vaarwel.…

paarsberookt mijn lucht zijn afgeschenen podium de sliert die gedag als verwelkende boterbloemen zegt aan de nachtegalen ruiselaars van leeglekkend wilgenhout aan de haren van moeder aarde waar vissen zweven en wolken heiligschennis zijn aan de uitgeschoten mensenknollen, hen laat hij hun betraliede winterkoppen houden, hen laat hij…

zijn ogen stralen maar d'r hart is leeg 't kwam door de uitslag die ze te horen kreeg zachtjes raakt ze jou lieflijk aan geknakt nog in de knop moet ze hem nu al laten gaan zo net nog in ons midden happend naar ijle lucht sluit 't bloempje z'n blaadjes blaast hij uit zijn laatste zucht…

Ik schreeuw onverstoord, In het niets in het duister. Ik vraag om antwoord , en fluister. Ik fluister jouw naam , Ook al heeft het geen zin, mijn gedachten blijven altijd bij jou staan. Tegen beter weten in.…

u aarzelt de zon een schaduw in het oor leven bestaat in uw ogen gaat een plan de ronde en houdt zich klein uw wielen verzwijgen wie en of ze zijn; eens heb ik in u een taal gelegd u houdt het allemaal voor bekeken geen woord denkt u loert op het verleden u houdt zich klein zon gunt u geen toekomst in uw leven vragen hij…

of het afscheid dan een afscheid is gewoon met een woord of met iets dat jij niet zeggen zal dat ook ik niet zeg in een woord van jou zelfs niet na vertrek of in winterpoëzie achter ramen verborgen vol kwetsbaarheid iemand, die jou zag, nog ziet, draagt de laatste regels voor en nog later als wind de zomervruchten baart mijn stilte…

het raam is bevroren je kan de harde wind binnen horen niemand is nog buiten iedereen kijkt uit het raam een harde dreun verstoort de stilte en de langdurige kilte een zwarte veer komt naar beneden maar dat is nu verleden het is een hele tijd geleden maar het lijkt of jullie net zijn overleden het voelt nog steeds zo warm aan alsof jullie…

Op zoek naar liefde zwerft ze over straat, Ze heeft niemand, alleen haar hart van goud. Ze draagt het met zich mee, ze is alleen, Iedereen heeft haar de rug toe gekeerd. Ze weet niet waar haar leven heen gaat, Maar met elke ademhaling wordt ze oud. Nee, haar hart is nog net niet van steen, Maar ze heeft van al haar fouten geleerd. Ooit,…

In één keer ontsnapt aan het leven, Met de ogen dicht over de grens. Niets meer om weg te geven, Een zinloos einde van een mens. De wind was even koud en kil, Het leven stond uit het lood. En de tijd stond eventjes stil, En boog, en boog voor de dood.…