Opnieuw laat ik me verdwalen Onderga de hamerslag Jouw bekken tegen mijn handpalm Losgewoeld als een dolle hinde In de schijnwerpers Door de zwenking van jouw heupen Laait de boze droom op De sater in jouw merg Schudt grijnzend mee In het ritme van mijn snik De krokodilletranen van een dwerg…

Jan Arends, Jan Emmens: leven te donker, gedichten te over, de dood opgebiecht het leven gewikt en gewogen. Ga dan maar vallen, het laatste gedicht is het lichtste, het zwaarste, het nekt uit een soort mededogen van overgewicht. Lieve dood , o zo helder, wat ben je toch licht.…

De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je hand omklemt die van mij Het is nog warm, ik ben niet blij Droevig klinkt de muziek van de nacht Weten dat ’t licht snel doven zal Sleept mij in dit diepe dal De tijd, het leven, het is niet in mijn macht De wijzers van de klok, ze tikken zacht Je koude hand zegt me “het is tijd” Pijnlijk is ‘t laatste…

De wind ruist door de bomen Als ik wandel door de graven Een ijzige kilte omkleeft mij Vele lichamen zijn hier begraven Geslachten die mij zijn voorgegaan Liggen hier in een serene stilte Het leven hebben zij doorgegeven Nu begraven in een zwarte kilte De wind ruist door de bomen Als ik wandel in het verleden Op de stenen lees ik hun namen…

De strijd is gestreden Een strijd zonder winnaar Een breuk zonder aanwijsbare reden In gelukkige tijden ondenkbaar De strijd is gestreden Het is nu eindelijk welletjes Tijd om de horizon te verbreden Een einde aan psychologische spelletjes De strijd is gestreden Het afscheid kort en emotieloos De tranen reeds verspeeld in het verleden…

Sinds moeder is weggegaan Waar nu ook de laatste Paus al is Is er zo weinig weggedaan Wat eens “zo belangrijk is”… Broerlief had haar zolang verzorgd Met ongekende liefde Hij was méér dan wie ook bezorgd Er was veel dat hem griefde… En nu twee decennia later Inmiddels ook zelf een invalide Zat hij met een serieuze kater Doodziek terminaal…

Ik liep met moeder door de lanen toen ze plotseling bleef staan ze vroeg me waar we waren twee meter van haar huis vandaan later in de koude winter maanden zat ze op een stoel voor het raam warm en veilig in haar wereld steevast gaf ze me een andere naam maar het kon me niet echt deren al die dingen die ze vergat of de jeugdige herinneringen…

Moet ik nu wel of niet Een vaatwasmachine Glascorrosie loert om de hoek Begraven worden wordt Steeds duurder Wel goed voor een bezoek Stop mij dus maar niet in de grond Financieel gezien behoorlijk ongezond En, indien u mij werkelijk mist Ik ben weg, geen glazen kist.…

Ik weet het je bent tot stof vergaan maar voélen is anders achterblijvend vooruitlopend geloof in de vogel feniks op het Sint Pieterplein dacht ik even je gezicht te zien in het voorbijgaan toen de TV de terugkeer van de Paus uitzond de wachtende massa zegenend jij tussen velen een dag later in Glasgow te midden van treintoeristen in de…

Kilometers polder weg kapotgemaakt kapot gegaan nergens nog een koe of schaap een trekker in de wei hooi dat ligt te drogen in het gras geen boer die op zijn klompen gaat alleen een gore plas die steigers spiegelt en een kraan het groen hebben ze weggedaan vernielzucht schrijft de dichter blij dat hij de woorden vond die recht…

De kikkerprins in zijn keel Zit klaar voor de sprong Door een ruime borstholte Blind en blozend Gehinderd door gisteren Bijt hij in het zand Kust de gevels Voelt zich met al wat kruipt verwant.…

Jouw hand in de mijne, jouw lichaam naast mijn zij, zal straks doen verdwijnen, wat jij betekend hebt voor mij. Je ogen kijken strak naar voren, maar ik weet dat ze van binnen, vertellen wat ik nog wil horen, me nog even wetend willen beminnen. Morgen als ik wakker ben, dan is 'ons' niet meer wat het was, iets waaraan ik wel weer wen…

Voorlopig geen gedichtjes meer De val van woorden is geweest Geen emoties om wat komen gaat Een beetje rust in mijn geest Voorlopig ook geen tranen meer Als dat nu eens kon zijn Dan zouden woorden stromen gaan In verzen, zonder pijn Voorlopig maar geen dromen meer Beter is helemaal niets Want als ik nadenken zou gaan… Voorlopig alleen…

onwennig zittend in de bus rijden we probleemloos naar het zuiden jij kent mij niet noch ik jou verblijvend in een school druppende kraan op kamer tien dagen vakantiecursus wie ben jij ken ik jou excursies bij de vleet de ene lezing absorbeert de andere cultuur actief belevend ik nader jou bewondering voor stadhuis vesting bij M.…

Omgeven door een dikke grijze mist ontwaak ik uit ongrijpbare dromen. Waar was ik, wat heb ik gemist, en vanwaar ben ik toch gekomen? Zij die ik kende en me ontvielen, ze staan niet meer om me heen. Ze verwerden tot dolende zielen, en ik bleef hier achter, alleen. Verward door de stilte en drank, staar ik in de leegte van de dag. Mijn…

In een stemming van broosheid Eén wereld in tweeën delen Met verdiepte emotie spelen Het is uit met de verliefdheid Het is de winter in mijn buik Stollende prikkelingen Uit met de bindingen Ik ontsnap uit de fuik Ik adem weer de frisse lucht En mijn geest verscherpt zich Het is niet dat ik je beticht Maar het is die drang tot vlucht…

Wat valt er te zeggen als je moeder overlijdt, als je laatste ouder wegvalt uit het leven? Geen notie van wat er gebeurt, van de tijd, niets meer te ontvangen, niets meer te geven. Voor vaarwel geen tijd meer, geen gegeven kans, zodat ik nu, alleen, op 'n verlaten toneel dans. Voorbij is de jeugd, alleen de herinnering blijft, die zijn sporen…

Had ik dan echt gedacht dat ik ten tijde van hevige storm jou altijd redden kon? Heb ik me in die illusie gewaand veilig maar verwaand? Het winnen leek niet belangrijk, falen werd een spel Maar hevig werd extreem, en toen ging het te snel De weg naar het einde was nog te lang Diep van binnen, tegen verlangen in, was ik te bang Dat mijn…

Achteraf deed wat we deelden meer pijn dan dat wat niet van ons gemeenschappelijk was Ik weet jij hebt je best gedaan jij weet het was niet anders gegaan Als we opnieuw zouden beginnen met zwemmen in zee, kussen van je zoute, natte mond Verhalen waarom de zee zo zilt jouw voorkeur had het molentje van zout dat zich verloor Ergens…

herinneren is het leven in zijn achteruit zetten daarna gesterkt verrijkt voorwaarts niet vergeten je stem spreekt steeds dezelfde zin dezelfde naam zinderende klank koppelt trommelvlies aan memorie je ogen spreken boekdelen titelen de verwoording af stralen interesse uit geven licht voor hem die kijken wil je oren je handen je tong…