Ze was...
Ik liep met moeder door de lanen
toen ze plotseling bleef staan
ze vroeg me waar we waren
twee meter van haar huis vandaan
later in de koude winter maanden
zat ze op een stoel voor het raam
warm en veilig in haar wereld
steevast gaf ze me een andere naam
maar het kon me niet echt deren
al die dingen die ze vergat
of de jeugdige herinneringen
die ze terug getoverd had
het echte afscheid
deed me veel meer zeer
want toen werd het
ze was… en is nooit meer
Inzender: Shirley, 14 april 2005
Geplaatst in de categorie: afscheid