inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 6.941):

Ze was...

Ik liep met moeder door de lanen
toen ze plotseling bleef staan
ze vroeg me waar we waren
twee meter van haar huis vandaan

later in de koude winter maanden
zat ze op een stoel voor het raam
warm en veilig in haar wereld
steevast gaf ze me een andere naam

maar het kon me niet echt deren
al die dingen die ze vergat
of de jeugdige herinneringen
die ze terug getoverd had

het echte afscheid
deed me veel meer zeer
want toen werd het
ze was… en is nooit meer

Schrijver: Supershirley
Inzender: Shirley, 14 april 2005


Geplaatst in de categorie: afscheid

3.0 met 13 stemmen aantal keer bekeken 1.624

Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
gevaert michele
Datum:
18 april 2005
Email:
michele_gevaerthotmail.be
Ik vind dit een prachtig gedicht voor kinderen die een ouder hebben die lijd aan dementie. Wie enige kennis heeft over dementie zal het gedicht zeker verstaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)