De woorden in mijn ongeschreven verhaal vervagen tot grijze stippels niets. De betekenisloze figuranten van mijn leven zijn opgetekend in de aftiteling waarmee het verhaal begon. Hoe schreeuweriger de verschijning, hoe groter de naam, hoe inniger de verwachting. Verwachten die jij nimmer kon inlossen, mijn lief... Aan het einde van…

jouw kleuren vervagen naarmate de dag groeit de reden van het bestaan hangt nog aan een zijden draadje in vurig overleg worden scenario's besproken doch zijn ze het snel eens openen de kooi en laten hem vrij voor altijd ~ Voor Fred, rust zacht ~…

Het huis is nu leeg en kaal Einde van een familieverhaal Klaar weer voor een nieuw begin Ik vraag mij even af: wie komen er in De herinneringen die neemt niemand mij af Die neem ik mee tot in mijn graf En later durf ik vast een keer de staat in te rijden Om weer even terug te denken aan vroegere tijden…

darren in grote oceanen kennismaken met ondergrondse wereld die onontgonnen is waar verborgen schoonheid zich laat zien aan degene die de sprong wagen zich vinnen aanmeten en zo deze prachtige wereld in zich opnemen genietend van de stilte volledig opgaand in stal zij letterlijk zijn hart…

Een klagende viool In de decembernacht Een stem in de verte bezingt de wanhoop zacht Waar is het licht dat nu zou komen Waar is de hoop die werd verwacht De stilte verstikt De silhouetten van de bomen Er is iets op komst Al weet niemand wat Een onweer, een kracht De tijd is hier Dat ons onheil wacht Dominus illuminatio mea Want het donker…

het regende toen ik afdaalde langs ons pad met ingesleten treden het was al lang geleden dat wij hier waren heb het lang gemeden ik was het zelf die deze weg als het ware vergat ik ruik nog de zomer van toen met zoemende muggen maar hoor ook de kwetsbare stilte tussen ons beiden je sprak in sprankelende blikken over jouw luchtige…

Sterker dan ooit, positiever dan eerst ben ik je niet vergeten Ik heb het verdriet een plek kunnen geven En nu is het goed.…

voeten zijn verkeerd gelopen volgen plots een andere weg dan die uitgestippeld leek er heerst een kille stilte mist omsluit haar hart zoute tranen kussen de onwezenlijke waarheid die ze in haar schoot geworpen kreeg een zee van bloemen geurt zon baant zich een weg door het wolkendek hij omarmt haar…

Toen ving een roodbruine stam nog de ochtendzon op, puur cederhout van caran d'ache. Later fladderden er raven tussen de al even gerafelde takken van de lariks. Een schicht: de schaduw van een zwaluw schoot door de zomer. En in het sprookjesbos is plotseling de stinkzwam dwingend aanwezig. Doodgaan behoort tot het zeer weinige…

Vandaag heb ik je begraven prevelend woord voor woord in een dans om de tombe van het kruis tot aan de as De ogen van een jonge hond verdroten als gemorste inkt genageld aan gewijde grond waarin de mond het hart verlinkt Vandaag heb ik jouw plaat gedraaid noot voor noot en maat voor maat zowel gezongen als beleden van de…

Na een tijdje zijn de woorden op. En dan is er nog het klamme van ochtendseks, een nieuwe auto kopen, zo maar ineens hagelslag op brood. Dan is er nog het naar buiten kijken, rustig ademhalen. Iets nieuws leren, vast wel. Lachen om een grapje, maar wie schetst mijn verbazing als jij er niet meer bent.…

op vermiste dagen zien ogen ogenschijnlijk niets zoeken handen tevergeefs naar het einde vol loos verlangen naar wat nog is in wat nooit was…

Bezittingen verkocht de deur is afgesloten Weg van deze plek hier is hartebloed vergoten Bestemming onbekend ik heb geen route uitgezet Naar waar niemand mij nog kent spontaan en onbesmet Als zelfverklaard verliezer wandel ik mijn hazenpad Op weg naar een huzarenstuk in een naïve nieuwe stad Een hoed op nieuwe pleinen bezield door scoringsdrang…

wat indruk maakt is vaak zo alleen in de strijd om het bestaan sterft in het moment dat je het verlaat in weerwil van liefde de band die knapt het ei dat breekt de zon die ondergaat…

Uitgeput en uitgeblust, zit ze uiteengezakt in een zitzak, het kost zelfs veel teveel moeite, haar wangen tot een glimlach op te trekken, dus ook die zijn uitgezakt, hangen als zakken naar beneden. Uitgeput, niet meer in staat een vin te verroeren, vervliegt de laatste adem, ze zakt nog dieper weg, vervolgens geeft de laatste zucht aan,…

Ik weet ook wel wat hebben we gelachen Maar de monsters vanzelf opgebrand treurend smeulend Brachten zij ons dood dood gedanst dansten zij Treurend smeulend Er kwam geen eind En ik weet ook wel Wat hebben we gelachen…

Zo had je mij omgetoverd, ik was helemaal voor je gegaan. Maar je was al van een ander, wat heb je mij aangedaan. Je liet me geloven in een toekomst, een toekomst speciaal voor ons twee. Maar je hoorde bij een ander, in jouw toekomst doe ik niet mee. Ik ga dus mijn eigen leven in, Zonder dat van jou erbij Je hebt me voorgelogen Jij hield…

Voorzichtig loop ik over het uitgesleten paadje ik hou je stevig vast, met beide handen de warmte van mijn leven dringt tot je door mijn hart bonst, de spanning vecht met mijn hart vol liefde en het verlangen je los te laten Je los te laten juist hier waar je zo graag was bij deze boom, dit veld, dit watertje.. deze plek De rust geeft me een…

Lieve stilte als lege zandloper naast een open deur gelegen. Gele deur. Zolders als parkjes, en aanrecht als matras met horloge en sokkenloos op koude tegelvloer. Vaarwel.…

Ergens waar een kamer gevangen is in zijn eigen ruimte Waar het donker is En de kilte guur afsteekt tegen de verlaten muren Waar de muren vechten om de ruimte Waar zelfs het verste hoekje haast onvindbaar is Daar ergens, waar het licht al lang geleden is gedoofd Ligt een verloren briefje Zwarte letters op wit papier De woorden zeggen: ‘…