Hoe is het gesteld met de toon der dingen hoe lelijk mooi kan worden omdat het aan de ribben kletst of schots en scheef een tong draait met de waarheid Hoe jij de sluimering onder je fiere borstkas lispelt met wat samengeraapte gebaren en elk verzet uit mijn gezicht valt Hoe wij het noodzakelijke spreken in het ongezegde alles wat ons…

de stilte ligt als een tapijt op de grond, de koekoeks- klok maakt het erger, ik wil verdwijnen, maar zie door verplichting geen hand voor ogen meer, geen mogelijkheid te vluchten. vogel doet z'n werk, komt naar buiten, en braakt negen uur.-…

Willekeur en associatie afhankelijk van elkaar Willekeurig welke associatie je ziet Geeft de associatie de willekeurigheid niets Onafhankelijk oordeel een bijzonder gebaar Oordeel zelf Wat is uw bezwaar.…

Als je het licht op jezelf laat schijnen zul je nooit in de schaduw van een ander staan…

In Parijs Vond ik wat ik zocht Gebouwen, Lichtjes en De Liefde Toen was het geluk Bijzonder groot Tegenwoordig is geluk Heel gewoon en Afhankelijk van de geestestoestand Ik zal Parijs nooit weer zien Maar de herinnering blijft Geluk is overal Als je vindt wat je zoekt…

De glorievolle zon,die rijst over paars groene heidevelden verstrooid staande dennenbomen en lijsterbessen, de armen wijduit, als vreugdevolle gastgevers, zandmeren als gele oases grenzend aan verspreid liggende vennen…. Oergevoel bekruipt mijn gemoed, weg met alle veiligheid, geborgenheid en modernismen, terug naar berenvel, mammoethaar en…

Lach eens naar de mensen laat je blijheid zien vertel dat je gisteren de zon hebt gezien. Kijk maar eens naar boven en niet naar benéé dan merk je dat de zon schijnt en zit het leven mee.…

tussen hemel en zand tussen gevoel en verstand zit een zee van verschil emoties volgen de golven van eb en van vloed tussen hemel en zand is het af en toe hoogwaterstand dan kust de hemel het water mengen mijn zoute tranen zich met het zout van de zee tussen hemel en zand is er geen ja en geen nee geen vragen en geen antwoorden geen…

je maakt geluid boven het gekraai uit nu en nooit heb ik alles wel gezien geloofd mijn hoofd boven het water en onder mijn lichaam dat zwemt afgeremd door de stroming van de wind…

Laat mij in alle rust ontkiemem/ en probeer mij niet te storen in mijn groeien. Anders ben ik/ reeds gestorven voor jij kunt proeven van mijn bloeien. {pety soerabaja, mei 1988}…

Je krullen dansen als prettige getouwde harlekijntjes die de zon vangen weerschijn van vlaagjes blond weerkaatsen in het licht met lichte tikjes schouders raken het weerbarstige van je gezicht als kleine wondertjes omtoveren in een glimlach terwijl ik jou schrijlings voorbij wandel zodat onze armen elkaar raken je passen versnelt…

ze loopt heet voor koffie ademt en dampt de desem van mijn brood tot leven ze overvalt me met haar overvloed op een verse maandagmorgen trekt sporen in de aardkorst van hier tot in Zuid Amerika ik lei me te wentelen in haar moederschap vermeerderd met essences uit vruchten van de wereld ze doet me nogal wat met haar kronkelen van…

Als de zon niet schijnt schijnt hij toch voor mij De schoonheid van zonlicht mijn lief dat ben jij…

het leven is een treurig gebeuren, het zal je maar overkomen.…

Leven is gejacht klucht om macht dood onverwacht vlucht maar zacht…

een middag in mei waar vogels hun nesten bestuderen en bewonderen. de stilte proef ik op mijn rode tong van de aardbeien. begroet de zon met de kracht van lichte ogen. en bedenk me hoe heerlijk gewoon kan zijn.…

al twee dagen lag hij daar een roze opblaasballon versierd met rode hartjes nieuwsgierig keek de wind hoe hij heenenweer rolde maar niemand speelde ermee toen was hij opeens weg meisje met strikjes in het haar had hem teruggevonden…

als je nietsvermoedend je voordeur opendoet en ogen van liefde stralen je lachend tegemoet handen van tederheid door je haren kroelen warme armen om je heen je gelukkig doen voelen dan is de jonge dag al mooi voor hij begint alle zorgen, alle plannen, verdwijnen als de wind niets is belangrijk, nee… niets meer van belang het enige wat telt,…

Zuilen van regen beroven me druppelsgewijs van licht in de ogen het plaveisel glimt een galerij van bomen ik spoel kleurloos weg onder een veelheid van silhouetten Deze vochtige wentelwereld ruikt naar een tekening in vettig grafiet De wereld komt naar beneden in doorweekte vellen huizen smelten weg in een wassen schildering het warme vet uit…

Geluk ligt voor ons om het te grijpen, maar we zoeken het soms op de verkeerde plek…