Zie hoe die specht weer in de boom hangt: De kleine bonte timmerman ontschorst een tak, waarschijnlijk vangt ie torretjes, hij smult er lekker van. Het beestje wipt en draait zich in zijn vlijt: Het zal vroeg donker zijn vandaag. De dag is grijs, hij zoekt profijt, heel wat anders dan een tak omlaag. Daar zit een bolle vink te chillen:…

en zo besloot ze haar afhankelijkheidsschoenen uit te trekken zette zij zichzelf heel even bij de pakken neer tot zij begreep opstond haar ziel onder haar arm nam en het leven tegemoet liep…

morgen zal ik pauwenveren dragen de zon naar beneden halen een glitterjurk aantrekken en de stoute schoenen morgen zal ik voortgaan ook al draagt elke stap lood in zich lopen benen in beweging vast mokert de hamer op een beurse ziel heeft mijn gezwollen tong mijn mond verstomd morgen zal ik bloesems uit hun knoppen dwingen morgen…

Het is avond, regen, donker en de lichten zijn aan Ik zit in de bus dicht bij het raam Ik tracht naar buiten te kijken Maar het enige wat je ziet Is de weerspiegeling van iemand Die wel op mij MOET lijken Ik kijk en denk Je lijkt dan wel, maar ik doe het beter Spiegelen aan een ander Dat werkt voor geen meter…

ik ben moe en weet wel waarom maar vraag het mij en ik weet het niet ik zie de vlucht van de vogels ver zullen ze gaan zo ver zulllen ze vliegen ik ben geen vogel en ik ben moe…

Als gisteren vandaag was En vandaag is morgen Dan heb je pas echt alles onder controle Maar gisteren was gisteren, vandaag was vandaag En morgen is morgen En die vooruitziende blik? Daar moet je zelf voor zorgen!…

Het leven van het leven Een kunst verheven in de tijd Het leven van het leven Niet waarom, maar hoe je het leidt Het leven van het leven Niet zoals anderen Maar zoals jij het wil Het leven van het leven Luister naar jezelf Maak het verschil…

Je kan het vaak doen, of minder. Met eigen lief of dat van een ander, met dat van niemand of met dat van nog niemand. Je kan het zus doen, of zo, of, als je jong bent, eerst zus en dan zo, of omgekeerd. Maar hoed vaak, met wie en hoe dan ook: een stoombootje in de mist erna.…

De rivier twijfelt met trillende hand Steeds verder weg van het brongebied Haar tranen zoeken tastbaar land Dat lijkt op de weiden die zij verliet De laatste bomen van het bos Staan op hun achterste benen Laten verkreukte bladeren los Zien de lage zon op hun tenen Zolang ogen geruisloos waken Rijgen zwijgende bomen aaneen Leunen in lucht…

wat brengt een getal als 13 zo ongeloofwaardig toch staan we ervoor Vertel mij wat dit getal met ons doet Kunnen we leven met de gedachte dat het ons toch wel eens Geluk brengt?!…

Ik ben oud en ik beef, maar ik schrijf, dus ik leef.…

De nacht legt zich te rusten en de zon komt bleek en dapper uit het stof gekropen. Vier wielen drijven, haastig warm gelopen, mij over gaten in asgrauw beton. Het stadse leven buiten mijn cocon ontspint zich traag en breekt afwachtend open. Een kind met een gekromde moeder lopen in stof gevangen uit mijn horizon. De beelden zwellen aan en…

Zoals ik warm word van een vloeiende gitaarsolo me dwingend naar mijn eigen instrument De snaren onder mijn vingertoppen te voelen spannen de akkoorden vol en zwoel tegen elkaar te vleien Zoals me diep van binnen raakt hoe Remco Campert bedeesd en broos maar vol van oude ingehouden kracht zijn verzen leest en ik mijn eigen…

(ook de poëzie) je herhaalt hardop wat in je hoofd zit je schrijft het op en schuift met woorden je schrapt en streept en schrijft opnieuw tot het hangen blijft je leest weerom en als je er warm van wordt dan is het goed tenminste vooralsnog…

knisperloop door niemandsland het uitgestrekte onbevlekte ik schrijf mijzelf heel even op een onbeschreven blad strek mijn tong verlangend in de ruimte waar vlokken brandend landend tot versmelting komen heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk ijs - ijs koud…

misschien ga ik wel dood in de nabijheid van jouw grijpende hand, er is tijd waar koele lucht mijn pad kruist voor wie de klei in mijn stem beheerst, er mee stoeit tot aan de top van de nacht - is eerbied de wet die me kust in de vrolijkheid van het ongeboren kind ? ik ben speels in mijn oudheid echoot met naklanken die voorzichtig het…

oprukkende betonjungels waar deuren verdwijnen wind transparante naaktheid slaat in hoeken van digitaal leven vanachter lichtende schermen stroomt chemo door aderen van geleende tijd gif licht op in elke cel modderpoelen en draaikolken van leugens leugens om bestwil en eigenbelang om landsbelang en geld wij zijn verloren gelovigen…

het jaar kende precies zijn plaats het was bezig met wat bewegen moest het vond het moeilijk om zichzelf aan te raken toch liet het een spoor achter van mooie en minder mooie dingen in een wereld van ontmoetingen waarin activiteiten samengebracht werden in een beschaafd applaus deze tijden weerspiegelen nu in onze herinneringen.…

Waar gaat de wind koud, triest en baldadig alsof de reis pas net begint en dan terugkerend en ongenadig waar de wolken zo grijs geen licht door laten zo wreed doch wijs verandert liefde in haten hoop in weemoed die kaarsen doen uitdoven en veranderen tranen in bloed die wanhoop beloven tot de aanvaarding toe pas dan, zal de storm zijn…

Het is nacht en de wind speelt met de houten gong de maan straalt zachtmoedig op de daken de kamer is gevuld met pianoklanken klanken die klimmen en dalen In de stad verstrijken de uren gedwee uren gevuld met zoeken naar geluk Zoeken dat het geluk verhult Geluk niet te vatten volheid! Cafégeroezemoes - geluiden die…