afhankelijkheidsschoenen

als kristal zo helder

soms is tegemoet lopen de oplossing, soms weglopen, er is altijd een keuze...

Wondermooi, Marije! De kern van een heel mensenleven in tien regels beschreven, je moet het maar kunnen.
Ook heel mooi vind ik de afbeelding, als je het bovenste paar schoenen wegscrollt dan zie ik een
mensenfiguurtje diep nadenken met de ellebogen op de linker- en rechterknie.
Wat mij betreft gedicht van het jaar.

Met de stoute schoenen aan liep zij niet
van lotje getikt maar wel goedgemutst
haar toekomstdromen in.
Ach Marije, de mijne is niet zo leuk als de jouwe
maar ik kon het niet laten.