hoe kwaadaardig spreidt de avond zijn zwarte lokken en besmeurt de deurmat met oud belegen woorden de nacht onpartijdig van geest toch aanwezig met voorbereide zetten die mat maar wel opmerkend zijn want geen duisternis kent zijn gelijke onzedig en samenzwerend scharniert de slaap op lustige momenten, het laken herkent de melodie en figureert…

Alleen de bloemen op het graf zijn nog tastbaar, rest het verleden…

mijn hart slentert de dagen voorbij het heeft geen ritme en ijlt zich naar de nacht alwaar het beddengoed een schijn van rust creëert nu maart het voorportaal van de lente heeft geopend, het leven zich groent aan de wetenschap dat het maar kortstondig zal wezen huist er in mij een klaaggezang dat alle driften die ik ooit bezat nu als…

Je voelt je geborgen vandaag even geen zorgen geniet bewust van je kracht en levenslust eindelijk de depressie is voorbij er komt weer energie in je vrij je durft weer te laten zien wie je bent standvastig en consequent.…

regen die je van je afschudde bleek niet dezelfde die je vorige week had meegebracht het waren zoute tranen van geluk…

Met gevouwen handen zoek ik rust in een kerk waar stilte mij omringt. Bij flakkerende kaarsjes komt er vrede in mijn hart als ik binnen ga in mezelf. Waar ik in een woordeloos gesprek luister naar de stem van mijn eigen ziel.…

haren wapperen alle windrichtingen op als je maar thuiskomt…

niets dan leegte een zogenaamde volmaaktheid de stilte die plaatsneemt op banken en stoelen de tederheid uit huis heeft gezet bruut en geforceerd de deur dicht klemt de muren doet kraken gelijk de winter zich schouderbreed maakt ruimte inneemt dat liefde leven geeft en leven liefde neemt sterft het in mij als de dood ben ik voor de…

Heerlijk. Mijn ruimte ziet geen mensen, Open lucht zonder deuren. Rust streelt mijn hart, Vrede verwarmt mijn ziel. En mijn adem danst, En mijn ogen glinsteren.…

De dag, (avond en nacht); triptiek Hoewel de zon schijnt Is de eerste ruzie reeds feit Dagen die lengen 't Verdriet in alle schijnwerpers Woede verbittert, zonder dat ik Het wil laten gebeuren Farce van een huwelijk In een relatie van teveel en weinig Overdaad en twist Door teveel woorden. Ergernis Woorden die schelden Frustratie…

Alleen laten, niet meer zien dat zal ik spoedig bij je doen vraag niet, het waarom of hoe als persoon krijg je vast een tien een schouderklopje en een dikke zoen alleen van je energie word ik soms moe. Alleen laten, het kost me heel veel pijn je prikkelend kijken niet meer voelen geen grapjes, die wenste je me dan toe leeg en koud zal het…

Een zondagavond vol herinneringen die plots komen en toch weer weggaan: Het weer even denken aan die warme zomerdag waar ik als kind blij was om het geluid van lastige vliegen die echter vertelden over geborgenheid en thuis-zijn bij ouders en familie. Een koude dag waar het water warm aanvoelde als contrast met buiten, terwijl er enkel…

Zij verzamelt inktflessen en pennen, Kroontjes- ,vul-, en balpennen. Maar hoe ver kun je gaan, In je hobby wel te verstaan. Op dinsdag eten ze inktvis en penne... Hoe ver je door kunt drijven is met geen pen te beschrijven!…

Als ik schrijf voelt het als vrijen omhels het gedicht, streel en kus mijn woorden. Laat klanken van liefde klinken mooie akkoorden, tranen vloeien door emotie. Dichten is voor mij als beminnen een tedere omhelzing in warm voelend schrijven.…

Neem me zoals ik ben laat mij mezelf zijn als je mij wil kennen moet je aan me wennen. Als ik mijn vleugels wil gaan spreiden dwing me dan niet te blijven, laat me gaan. Als ik moe ben van het dwalen en vliegen kom ik weer terug zal dan naast je staan.…

Je bent zoals je bent zorg dat je jezelf erkent speel geen toneel eens wordt dat je teveel toon je ware ik wees geen bangerik zeg gewoon waar het op staat ook als het niet goed met je gaat dan hoef je je niet te verschuilen en kan je misschien bij iemand uithuilen.…

als dochter van de zee heb ik aanschouwend gezeild met stappen de aarde rond gereisd als Lemster geboren dat gevoel raak ik nooit meer kwijt op mijn vaste stappen die ik zet met fatsoen anno 2011 (maar dat gevoel, dat begrijp jij maar niet, begrijp me niet verkeerd) vaandels waaien hoog de haven rookt blijde akkoorden boven alle klepperende…

Soms als het nacht is de straten verlaten Alle lichten gedoofd niemand om te praten Dan vrees ik wel eens dat er geen morgen is De lucht zwart blijft gehuld in droefenis Mensen blijven slapen en vogels sterven uit Blauwe wolken verdwenen in een stad zonder geluid Planten staken hun zuurstof geen passie meer geen lust Een Spookstad…

landinwaarts is de wind draagt jouw gedachten aan van overzee zo ver ben jij ben ik - en toch zó zeer nabij…

Het pad is verlegd, kronkels verwijderd rechte paden zijn opnieuw aangelegd. Voetstappen zoeken naar nieuwe sporen de oude van gisteren, zijn nog onderweg naar morgen. Op zoek naar een nieuwe bestemming om alles van het verleden achter te laten verder te gaan met de blik gericht naar de nieuwe toekomst waar alles dan alleen nog maar herinnering…