gestolen nacht doorsnee donker rondt de buitenwacht sluipend koude wind gierend tussen ‘t open raam verschijnt hij in mijn wapperend gordijn zijn zuchten schuift mijn hart opzij, adem proeft als pijn huid als boter langs plafonds spint filigrein ’t is daar mijn kind, waar ik wil zijn jij maakt mijn hemel groter gedichtendag…

Ik huilde toen ik mijn jeugd verliet en de grote mensenwereld binnenstapte een wereld die zo gemeen kon zijn en waar ik niets van het volwassenzijn snapte Die wereld was zo wreed en medogenloos en opeens stond ik daar middenin als het kon zou ik terug zijn gegaan want ik had het hier niet naar mijn zin Maar ik groeide mee en werd volwassen…

nu het laat is en de nacht valt over zee en de golven niet meer zijn dan een geluid zeilt het schip van mijn verbeelding uit ik zoek de drenkeling die jarenlang vermist misschien nog ergens op het laatste wrakhout drijft die nooit de reddingsboeien greep omdat hij wist dat hij niet geboren was voor deze tijd ik zoek de vrouw die tegen…

Je bent de weg kwijt, de liefste vrouw heb je verraden in gedachten en je hart staat in brand, een onaangenaam, obsederend maar ook zoet gevoel vanwege iemand die je amper kent. De bomen die kaal zijn ademen romantiek, de mensen waaraan je je stoorde storen je niet meer, je kijkt ook wat verloren om je heen en denkt aan haar en aan morgen.…

de vogel vloog naar onbekende landen bracht hem haar liefste dromen mee naar waar zij hopeloos verzandden in liefdesvuur dat hij verbrandde aan 't eind van het bal-masque' en later van de schok bekomen zit zij gespalkt weer aan de oevers van haar zee zij ziet de aller-wildste stromen en wat er rest van zoete dromen dat fluistert zachtjes…

Ik zie mezelf als een klein kind, lopend door de sloot bij buurvrouw Maartje. Vluchtend voor die boze mensen, die elkaar de dood in wensen. Ver, heel ver moet ik nog gaan, om het niet te hoeven horen. Over het mulle witte zand, dat rult, zoetjesaaan mijn klompjes vult. Eindelijk kom ik op mijn plekje, tussen brem en kamperfoelie. In de…

Hier ben ik dan, weer een dag present. Ons kind verzorgen tot jij er weer bent. Hier zit ik weer m'n kop vol vragen, zoonlief doet zijn ding en bij mij begint 't knagen... Hier vul ik weer mijn dag met "zorgen voor" maar het huis verraad dat ik hier niet meer hoor. Hier "breek" ik weer, een parel langs mijn lip. Blijf mezelf…

Maanlicht komt door mijn raam naar binnen glijden zijn zachte licht doet mijn hart weer verwarmen Herinnering als kind toen ik keek door mijn dakraam naar diezelfde gouden maan die altijd naar me lachte. Waar ik in lange nachten, vertelden al mijn gedachten kleine verdrietjes maar ook mijn mooie kinderverhalen. Bij hem voelde ik…

Geurdraad in `t plafond Links Als laatste onderdanig geregen Een dikke roze vlinder En Als eerste een schelp Een lange Dan weer een zeepje Gewoon een vorm Rood Vervolgens een waaierschelp Zeepje schelpje zeepje schelpje Zeepje schelpje vlinder Roze vlinder Die dikke Sloom hangend Noodgedwongen toeverlaat Draadje aan een haakje Er prijken…

Het waren van die onbenulligheden elke dag het zat me weer eens niet mee ik walgend van geweld besloot te gaan een laatste blik op de canapé en het boek voor twee jij draait met de sleutel het slot knarst een slag verderom ik hol zonder achterom te kijken blootvoets in de aarde ik liefde en vrede ik voel de…

Alsof de nacht mijn lasten voelt, ontlokt de hemelboog mij duizend zuchten… Ik offer tranen aan de goden voor mijn zielenrust. Zij helen de vleugellammen en ook mij. Ik, die -zwaar verankerd- aan verleden lijd… En in de bron van de maan baadt het licht van de zon. Haar mildheid werpt goud als kleur over mijn ochtend. En ik drijf de dag in…

Ontmoedigingen doen pijn brengen je van je stuk en zetten je aan het denken Wat heb je fout gedaan wat kan je beter doen ben je nou echt zo slecht Eindelijk komt er iemand die zegt dat je het prima doet ze spreekt je moed in laat je je goed voelen Als je denkt dat alles goed gaat word je hard de grond in getrapt Je zelfvertrouwen is…

Deze waanzin, dit ongeregeld kloppen van mijn denken, gehavend, tot in het lekkende hart dat weemoedig dode mensen draagt, en wensen… Onstilbaar stil de sombere stilte. Ze schreeuwt in woordenloze vloed. Draag mij, of begraaf mij maar laat mijn pijn niet zinloos zijn...…

Innerlijk vuur laait op. De sluier van rokerige gedachte en hersenspinsels verbranden en staan stop. Ik zie de andere kant tot de kern en kan ze doordringen. Voel de polsslag van het leven en hoor mijn hart zingen. Mijn ogen lichten op als ik de echte werkelijkheid aanschouw. Nader kijkend anders bezien, vertelt mijn spiegelbeeld me ik hou van jou en…

morgen… val me lastig verveel me overval me met alle grote mensen dingen laat me zingen van dingen die voorbij gaan die vervelen spelen spel me je woorden voordat de zon opkomt in mijn hoofd verdoof me niet langer geniet vol verlangen naar meer naar jouw verleden mijn heden vergeet ik verlies ik je in mij zink in mijn…

Hij heeft gevochten en verloren, zoals zovelen is hem alles ontnomen. Ik kende hem niet goed genoeg, maar ik ken het gevoel. Zij heeft gevloekt en gebeden, zoals zovelen heeft zij geleden. Ik ken haar oppervlakkig, maar ik ken het gevoel. Zij hebben geholpen en zijn gevlucht, zoals anderen bewaren ze afstand. Ik ken ze niet allemaal…

Wijs me naar welk station ik moet gaan, om daar dan de juiste richting te kiezen. Het geluk te gaan zien in het leven, help me om die goede weg weer te vinden. Zodat ik niet het verkeerde spoor zal volgen en met de goede trein verder zal reizen.…

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd als een gier, als een adelaar in de lucht om toe te kunnen slaan en jou op te pikken en met jou weg te gaan in de namiddag en je weet dat het geen zin heeft je te verzetten, dus verzet je je niet monomaan maar berust en wacht af, want je kunt haast niks…

Het genieten van het ochtendgloren ging weer door jouw slechte bui verloren dus is het voornemen nu geboren deze vreugde niet meer te laten verstoren…

De troost slaapt aan mijn voeten, want in winters wentel ik mij in dekens, en niet in weeë heimweeflarden die ijzig hard mijn hart verwarren. Hij slaapt de winterslaap, mijn troost… Dit huis, met warme binnenbuik, stilt nu het wrang verlangen naar zoete oude dagen waarin ik onbevangen kind was, en zorgeloos. De troost slaapt, maar waakt…