inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 37.176):

Baksteen

Je zinkt als een baksteen, als een Titanic
en groot voel je je niet, de tijd heeft geloerd
als een gier, als een adelaar in de lucht om
toe te kunnen slaan en jou op te pikken

en met jou weg te gaan in de namiddag en
je weet dat het geen zin heeft je te verzetten,
dus verzet je je niet monomaan maar berust
en wacht af, want je kunt haast niks doen.

Een foetus die in zichzelf opgerold de
verschrikking van aan een zijden draadje
moeten hangen, moet doorstaan en de last
van deze eenzaamheid en donkerte draagt-

Schrijver: c. paris, 22 januari 2011


Geplaatst in de categorie: emoties

3.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 149

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)