De frisse herfstwind laat herinnering leven regen spoelt ze weg De zwarte takken rouwen na verlies van hun dierbare blaadjes Door het te zingen heelt en geneest de merel zijn gebroken hart De stilte daalt neer in de oranje herfstzon de natuur in rust…

Koppeltje kuifeend duiken, vliegen en zwemmen telkens weer samen…

1 het diepe denken het labyrint in het hoofd grensverkenningen 2. een gedachte blijft onuitgesproken hangen geen mond zal spreken 3. liggende streepjes in laatste zomerdagen verlengd tafereel 4. het vertrekpunt hier inchecken en aansluiten een verblijf van gaan 5. een handvol aarde de taal tot zwijgen gemaand zij overwintert…

Kaartenhuis van woorden -onbewoonbaar. Woningnood- een naaktslak glibbert zich een weg. Doosje met reserve sleutels - geen deur past. Een beha hangt lusteloos aan de waslijn. Ei breekt in nestwarmte -donsveertjes. Herfst- het laatste blad wil niet vallen.…

Spelenderwijze vermengen zich kunstwerken van tekenaar Anton Pieck met de adem van Charles Dickens' boeken.…

De kale takken kijken triest naar hun blaadjes  die gevallen zijn…

Ik veeg het tuinpad, word voortdurend achtervolgd door een roodborstje.…

Weilanden zien grauw van mist, hier en daar glimt wit van zilverreigers.…

Een vrije vogel Gevangen in het patroon  Vleugellam gemaakt…

Tafel,stoel en kast Ze horen, zien en zwijgen Stille getuigen…

Druipend als ze daar, naast hem in dat schuurtje staat. Hij twijfelt niet meer.…

In donker naaldbos glanzen lariksen goudgeel, geraakt door herfstzon.…

Wordt het nog winter Of ligt een witte kerstboom Slechts onder kunstsneeuw Weten we straks nog Verhalen te vertellen Van elf steden ijs Of lezen we dat Aan kleine kinderen voor Als mooie sprookjes…

In de schaduwen van de overspannen geest wacht angst zijn beurt af   …

Dat van die ezel en van die steen - geldt dat ook voor een ezelin? Er blijven stenen komen op het levenspad, minder en kleiner Tot de les geleerd, de wijsheid verinnerlijkt, de steen slechts zand is…

op weg naar Allerheiligen, vangt een klaproos mijn tranen op on the way to All Saints, a poppy catches my tears…

LENTE lente is zoals jij je in mijn armen vleit vol van beloftes ZOMER samen in het gras overdenkend hoe het is en nog worden zal HERFST herinneringen ontvallen ons langzaam als bladeren de boom WINTER winterse koude de kachel warmt op z’n best dat wat ons nog rest…

Geen weg meer terug. Het verleden achter je. Niet wetend wat komt...…

Dichten is een vorm diep achter de dingen zien: niet voor het grijpen.…

De laatste mistbanken verdwijnen en maken plaats voor elfenbanken die zich naakt en kaal koesteren in de milde nazomerzon. Net als eerder deze week kunnen we ons in korte hemdsmouwen steken en, blakend van aso-egoïsme, vol trots onze zwartgetatoeëerde blote armen showen..je leest het goed, het wordt 19 tot 23 graden! Woon je in Bourgondisch Nederland…