kom wonen waar ik woon het gras is groener er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien zoekt bomen wuiven in de wind diepe grachten waar je volop boterbloemen vind kom wonen waar ik woon het gras is jonger er is meer tijd om te verlangen naar wat je misschien mist.…

in deze uitgestrekte vlakte waar tekens onbekommerd door het luchtruim zweven tot de zwaartekracht ze op de knieën dwingt. Samensmeltend tot een vesting waar het laaiende wit onophoudelijk op poorten beukt in deze eindeloze vlakte weet ik niet waar ik leven kan…

Hoe langzaam uit zich dit; Een man, zoals ik, niet wetend Waar vandaan hij komt, niet Ziend hoe het hem is vergaan. De jaren tellen: een zomer in Een tuin, eendjes in het park, Hondjes om mee te spelen; Hij is weer thuis geweest, heeft De wijzers van de klok gespeld, Vluchtig woorden gekust. De vrijheid; om terug te zwaaien, Het korenveld…

heb je mij wel eens zien lachen niet dat zo'n uiting mijnerzijds een zeldzame aangelegenheid is ik geef toe het is wel moeilijk om dat uit mijn gezichtsspieren op te maken dat komt omdat ik ernstig geboren ben dat heet een zware bevalling waarvan mijn moeder nu nog zegt, alhoewel haar verleden steeds dichterbij komt, jij werkte niet…

flarden zon verwarmen mijn koude gezicht terwijl ik gedachteloos paden betreed waar ik normaal gesproken angstig bezweet met spoed mijn hielen zou hebben gelicht wervelende wind verwaait zijden herfstdraad als het pad donker en onheilspellend wordt het daglicht in razend tempo verkort en de omgeving gaat ruiken naar onraad vanaf hier is…

Ik lach want liefde bestaat en de wereld vergaat vertellen de plooien in jouw gelaat je bent oud en loopt steeds langzamer door je éénpersoonskamer het wordt voor jou steeds onaangenamer maar je leeft en met jou je vrienden de mede-oudgedienden tevens doven en slechtzienden ze saluteren voor jou jij bloost om deze welkome troost…

Zij is bang en kijkt niet. Ze kijkt niet in de zee. Bang voor haar eigen schoonheid want wat moet ze daar toch mee. Bang te verdrinken, tenonder te gaan of een donderwolk te worden. Zo bang is de maan! Maar eens zal ze kijken, heel lang kijken, want ze moet. Ze moet verdrinken in de zee, dan pas wordt ze eb en vloed.…

Niet-gewelddadige weerstand en wilskracht de filosofie die deze man tot grootse hoogten bracht sprak de legendarische droom met zijn swingende doordringende stem liet hij Washington trillen en de woorden van zijn droom doorboorden het verschil woorden van een droom uitzonderlijke spreekvaardigheden persoonlijke moed nog klinken zijn…

op het eindeloze pad koos hij teveel voor richtingloze deuren tijdloos balancerend op de botte rand van het scherpe mes in te harde realiteit in zijn dromenwinkel ruilt hij oude idealen voor verse dromen van een mooie stilte tegen redelijke prijs niet bang meer zijn voor lonkend leven duistere gedachten over koude dood die wegsmelten…

De weg is lang je stapt wat bang het onbekende tegemoet. Wat je ook doet er zijn momenten, evenementen die je zicht verblinden. Je houdt halt, je talmt. Status quo kiezen, de moed verliezen? Of opstaan en doorgaan, je doel hervinden. De weg in 't labyrint gaat ieder mensenkind doorheen, alleen. De weg is lang.…

ik pluk de dag weer uit de veren al kijkt ze me nog slaap’rig aan te verbaasd om te protesteren ontwaakt ons lachen simultaan ik douche me in de laatste bui om mijn gezicht te schonen van ‘t zout dat hier ooit spoorde maar zich niet meer wil tonen de regen schud ik van me af ‘t heeft lang genoeg geduurd warm me aan een restje zon dat…

Het kostte moeite Door te leven Het kostte kracht Opnieuw te geven Na iedere breuk Dacht ik: Nooit weer! Om na een tijd Weer te herstellen Een ander vinden Open te stellen Haar liefde schenken Kwetsbaar te zijn Vertrouwen hebben Geen angst voor pijn Het wordt steeds zwaarder Spontaan te zijn Te durven vallen Wennen aan pijn Na iedere…

Mijn herinneringen zijn geen verrassingen, maar als mijn verrassingen m’n herinneringen inhalen, wordt het tijd voor nieuwe ideeën.…

Zij staat ’s morgens op. In de spiegel heeft de tijd zijn tekens gekerfd. De kast, de tafel, de wereld die kamer heet; de continuïteit der dingen lijkt zich onafgebroken te voltrekken - het is haast voorgeschreven. Dit uur ongeboren lijkt het leven uit haar verloren. Niemand wil met haar ruilen en zonder het te weten is in haar…

lijkenvingers als stukjes tak zonder groen zonder vocht er is geen beleven van de dood, slechts verwarring en ongeloof voor hij die niet weet waar het einde ligt hem inhaalt en onderuit schopt zijn sterven zal komen en gaan zoals hij leefde onverwacht en meedogenloos voor de gevolgen, hij wist wat zijn geheugen moet zijn en betaalt…

Zie de gekleurde tinten van mijn ziel Hoor de muziek in mijn lach Ruik de bloemen rond mijn hart Voel de vreugde van de dag Ik geef jou mijn mooiste bloem En zing mijn mooiste lied Ik laat jou schijnen van geluk En droog jouw tranen bij verdriet Want op een dag ben jij een regenboog En op jouw muziek zal men zweven…

onaantastbaar drijf ik mee achterin het letterpeleton ben niet te min omdat ik aan de zwarte trui begon zie nu van verre de meesters sprinten zwetend in de demarrage tegen een finale demasqué hoor geen juichende schouwers langs de weg verstild fiets ik in de schaduw dromend over een nog ongekende letterzee slechts collen van…

verlaat ontsnapt de dolende zwerver aan het straffe land van tegenwind gelijk elk die anders oogt vaak niet wordt bemind en verwordt teneinde tot zijn eigen delver hij gaat zijn weg onbekend met enige verte zijn blik raakt de grond immers die draagt zijn benen waarom verder zien of de toekomst lenen als slechts honger spreekt…

Als een steen die daar al een tijd ligt en niets van zijn gewicht heeft verloren. Als een steen waaronder adders zich veilig voelen maar niet veilig genoeg. Als een steen die je niet alleen kunt dragen en niet met drie. -------------------------------- uit: 'Zen uit eigen werk', 2005.…

zo grondloos schreef zij woorden tussen hoge, kleine kamers en onbedwingbare hoop om ooit haar voeten te laten dansen op gele sterren die voor het doden door treinen werden gereden naar de laatste tocht…