vandaag zag ik het blad terugkeren naar de aarde frivool dwarrelend speelde het met de wind alsof het even nog het leven vierde vandaag zag ik het blad hoe het neer lag op de aarde de kleur verbleekt de randen door verlaten vocht verbrokkeld en al bijna stof de teloorgang al omarmd…

waarschijnlijk in een vlaag van creativiteit heeft de etaleur de etalage gevuld met herfstblad van fors formaat…

wals de rode ritseldans blaadjes dwalen draaiend rond bruine knispertakjes kraken in hun slalom naar de grond Woeien waaiend vallend kraaiend wervelen hun rokjes neer wentelen met rode konen tot de bruine aarde weer. bladeren tot kant verweven bladskeletjes van weleer dromen rood met gele dromen stormen ruisend heen en weer. Paddenstoelen…

De allerlaatste koeien liggen dromend op het land te malen van een zomer die geloomd niet wilde komen Ze rollebollen samen blote buiken op hun kant en wachten tot de wolkenvlokjes vallen op de bomen Dan staan ze nog eens op in natte zon die plots ontbrandt en voelen langs hun flanken hoe de witte nevels stromen Oktober is gevallen…

Wazige wolken verbergen herfst in de knop grauw tovert schoonheid…

Er is al herfst in de lucht er is al herfst in de kruin van bomen Er is wind uit het westen er is regen als zijn compagnon Nog is er een nazomerboom,schuilplaats voor het grazend vee koe of paard Nog even...en ik zit bij de open haard hoor het knappen van haar takken.…

Het flikkerend licht door de wand van herfstkleuren. Dan de najaarszon die ongehinderd schittert, wijl jij door de Kempen fietst.…

Ik hoor halfweg oktober fazanten slaan bezwerend of is het alarmerend onraad hangt in de lucht onrust is gezaaid straks rijgen jagers weer hun laarzen aan…

Zij voelen koud op stille banden. Wie met een wagen bomen kruit voert niet te tillen stilte aan. ------------------------- uit: 'Tirade', nr. 200.…

De regenjassen gaan weer aan, met de zomer is het gedaan. De bladeren vallen van de bomen, die dwarrelend op de grond neerkomen. De zuidwester komt weer uit de kast, de wind waait en giert enthousiast. De natuur kleurt in rood en goud, langzaamaan wordt het koud. Ruige luchten en wolkenpartijen, schilderachtige landerijen. Zonsondergangen…

Waarom klaagt een mens toch eigenlijk altijd over het weer? Het is altijd mooi weer! Zonneschijn is lekker warm Regen is verfrissend Wind blaast ons schoon Sneeuw is rustgevend Dus mens hou toch op en geniet van het lekkere weer!…

Vallen de kastanjes uit zwiepende bomen zie je blaren vergelen moet het licht vroeg aan bij onrust en windrukken hoog boven in het spant emoties die los komen om de mens te bedrukken herfst is thans in het land Speciaal dichters tellen naar verhouding dan velen voltijds zwaar aangedaan onder de hyper emotionelen Gaat ergens een tak…

Wat een roffelen wat een kwakken wat een trommelen wat een smakken eikels en kastanjes tuimelen herfst in vrije val…

Hoe gaaf nog en hoe glad hoe knap het kleeft dat vochtig lindenblad…

Als de zomer in mei reeds is gerijpt, De herfst voor augustus wordt ingezet. Kent oktober dan ineens vorstverlet? Logica welke niemand meer begrijpt. Komt december zal de twijfel staken, Om voor lentekriebels plaats te maken.…

als de dag allengs eerder verduistert lijkt licht in mij anders te kleuren en waar zomerpracht van nature ontluistert ruik ik ook weer schaduwgeuren…

In de bekoring slaapt de zon altijd tussen een glimlach in het uithangen van de was op het grote stadse balkon groeien de dagen uitéén in elkanders verlegen brieven omdat je juist hem niet in het ademen kunt laten vergeten dooft de herfst de zonkracht. de laatste hemden zijn versleten schrijven handen woorden rijgen…

Dagen lengen gevoelens verdwijnen samen met de vervagende zon Triestheid in de kaalheid van bomen vrolijkheid achtergebleven in het verleden terwijl het heden huilt Duisternis grijpt de macht de vijand is weer in aantocht het wordt weer winter…

kom dichter, lyrisch over herfst schrijf dat het blad verdort en sterft en dus de dood je even meeneemt je weet, een goede musicus voelt als hij speelt de liefde in zijn lijf, de heimwee en de pijn verzoening met het leven hij voelt de klank, zo diep vanuit de snaren de trilling door zijn bevend hart het ritme, kloppend door zijn aderen…

Kleurig, geurend mooi licht. Elke boom leeft zoals hij is geschapen. De bloemen kleuren en geuren heerlijk. Ver weg voorbij de horizon is het Licht. Dank U voor deze aarde God. Ik zal er zuinig op zijn, elke dag.…