Mijn schat in juwelen, parels of in woorden. De klank van je stenen of getik van mijn pen. Jouw omhelzing schittert in het duister. Elk metaforisch beeld brengt mij in het Zen. Iedere golf wat uitstrekt over mij heen. Het geruis van de deining tegen de kust. Deze schat is een ervaring van het heelal. Waar ik lichamelijk en mentaal van uitrust…

paar dagen drie of vier liever jaren voor je weg gaat blijf dat idee is geen idee want het is altijd weggaan zelfs in mij is er iets buiten mij dat weggaat ik kan niet helpen dat ik kijk naar de mist in de straten en over het water zoveel boten en aan de overkant de overkant altijd de overkant toch een…

Lied! Om de liefde van mijn leven te beminnen. Als ik haar zie creëer ik de prachtigste zinnen. Om haar hart te laten smelten met die van mijn. Om samen verder te reizen in dezelfde trein. Het is een lied om jou in te lijsten aan de horizon. Jouw glimlach eeuwig stralend warm op mijn huid. Alleen tijd is relatief, dat kan onze hartstocht beamen…

Ik zond jou rode rozen, witte rozen en gele met gipskruid èn eucalyptusblad. Ik gaf je meer dan rozen.…

Ik ga naar huis langs de groentewinkels zie de volle maan en denk aan haar…

Ik heb gedroomd over een nieuwe dag Een droom die ik al zo vaak heb gehad. Maar ik had nooit gedacht dat ik iemand zou ontmoeten. Iemand die mezelf de hand leerde te reiken Iemand die in mij woont heeft zich aan mij getoond. Een ommekeer in mijn leven. Alles staat op z’n kop Mijn eigen ik, een jij En jij en ik samen een wij. Mijn…

Tijd heeft zij mee, daar de dag van morgen zich naar de lijnen van de dagen die nog moeten komen, schikt Obsceen gedesillusioneerd raapt zij gevallen naaktheid in stukjes weer als scherven opnieuw bijeen Zij koestert de warmte van een haar nauw omringend licht dat haar blijft omgeven in de krochten van de nacht op weg naar nieuwe morgen…

al eeuwen gaan de jammerklachten strak omhoog langs pilaar en kathedralenboog tot in de donkere gewelven om daar bij het gesloten dak het onderspit te delven verlost van gif en kwaad verlaat men in serene rust de plaats waar het geweten is gesust maar in den hoge gisten twisten de oplossing zit binnenin met het maken van een nieuw…

voor mijn verwijten…

je bloeide als sneeuw dauwde lentetranen weerkaatste de hemel met een spiegelend hart zomerde lieflijk in waterkristallen verdampte met wind als kind van de zon oogstte de kleuren van het volrijpe herfstgebeuren bundelde alles in wit de winter getekend die met dons van de deken aarde bedekt met het ongerept licht van de schepping…

omdat een droom het hoofdkussen opschudt wat verlangen tussen de lakens schuift en mijmeringen zachtaardig zijn haast ze zich naar boven geen rolluik die de kamer donker maakt alleen een wellustige maan die stralen schijnend naar haar lichaam hunkert ze ademt zwoele woorden uit ontdoet zich van het laatste weefsel ze denkt aan zweven zichzelf…

herken jij dat bankje nog dat wij toentertijd bezaten tot laat in de avond wachtend op de maan die voorbij de wolken kwam? innig omstrengeld veertig jaar later mokte jij naar huis te willen omdat jij de maan zat was wij niet de eerste waren die erop landden? halverwege de herfst dook je vroeg het bed in met jouw ijs kouwe…

ik verzamel vergezichten en bouw een horizon waarin ik kan verdwijnen als jij dicht bij me komt de stappen zijn geteld als strand en veld zon overgoten blaken en jij weer je entree komt maken woorden dragen slechts verlaten omdat elkaars nabijheid niet tot naderen zal geraken wij leven met het nemen van wat we ooit elkaar hebben…

Eens als Alice die in Wonderland van sprookjesbomen las Zo las ik mijn kleine sprookjes die ik zelf had geschreven Blad voor blad sloeg ik ze om, met wijzers waar ik was gebleven En dan hoorde ik muziek en dacht aan jou mijn lief, aan jou Mijn ogen droegen je op handen als lantaarns diepe nacht En mijn benen stonden stelenhoog om naar je uit te…

er hangt een zwaard van damocles boven de open haard hij smeedde scherpte en polijstte tot het voldeed aan zijn subtiele eisen terwijl jij mijmerde over de vlammen van het vuur sloeg zacht het laatste uur in balanceren op de snede heb jij vaak gebeden om een spoedig eind en niet dat jouw kop zou gaan rollen door zijn bizarre…

Johan vindt het fijn om ChrisX niet alleen in kantoortijd te zien Ook thuis weet-ie haar te onthalen op koffie. Die moet-ie eerst XX Hij heeft 'r op koffie verXd en Xbessentaart getracteerd. De kerel verheugt zich intussen op bedpret en gaat 'r nu XX.…

ik hou altijd van jou waar ben je bel…

Zachtjes in mijn armen Zachtjes fluister ik je naam Zachtjes strijk ik door je haar Zachtjes wil ik je kussen En ook zonder dat hou ik van je.…

het waren kleine dingen die ieder voor een eigen leven gingen losgeslagen uit verband in vrijheid keuze voor een andere kant waar structuren in voorzichtigheid de dagen lijken te besturen komt chaos om de hoek maakt troep zonder verdwijnen moet de tolerantie groter alle neuzen naar één kant of geeft groot ook klein de hand…

Jouw nacht wil ik zijn als het dekbed rond jouw prachtige contouren Jouw ochtend ben ik als in die fragmenten van een voorbije tijd 't Middaguur slaat twaalf hoewel de tijd slechts e- ven lijkt te haperen Start volgt voortvarend uren worden groter glijdend in de avond schrijdt de tijd voort tot in de nacht die roept dat mijn…