Besmeurde kinderhanden Nagels zwart omrand Diep in straten daar verzonken Niemand die om hen rouwt Flakkerend kaarslicht Verwarmen ogen koesterend Gesprongen koude handen Tot disk ontvouwde krant Glinsterend getooid Belemmerd het zicht Met ijzige witte parels In het schamele licht De kou dreigt te winnen De appel zeven parten gedeeld…

Langs vale wintergrenzen, het loodgrauw in de lucht, vermoedens gevat in wensen, sjouw ik het levenspad, omzoomd met distels af, langs gladde keien, tussen wieg en soms het graf, maalt de molen haar tijd, ruist het alom aanwezig leven in stof door de vingers glijdt, haar blik mijn toekomst kuist, bedekt met open hand, de opening van…

ik stop op mijn hoogtepunt, wel god allemachtig..... dag (mede)mens, krioel nog even, omarm intens een armetierig leven ik stap uit…

Wij nemen bidders bij de benen knielen voor witte schurft uit jurken slurpen willen wij en nagelvijlen zien sprinkhanennekspek in dunne repen gesneden gestapeld tegen kerkhofmuren handen bloedeloos op rooie ruggen vouwen. Wij willen zwarte ogen boven witte tanden blauwtongzoenen diep in de hals striemen over maatwerkhart zien kloppen…

Nemesis, Maät, Portia Godinnen van gerechtigheid Met zwaarden zilver en zuiver Trekken zij ten strijd' Zij doorboren ieder onrecht Totdat ieder recht is gedaan En wie hen op hun weg komt Kijken zij genadeloos aan Hun zwaarden treffen het duister En het licht breekt er doorheen Voor wie de weg ooit kwijt was: Dat licht, daar gaan we heen…

Niemand heeft in de gaten dat ik mijn zin door druk.…

Onvermoed ben ik de oneliner begonnen, en niemand die het door heeft, reageer maar, lijn 4 staat op de rails.…

Het meisje Waar ik toen van hield Heeft mij vandaag verlaten Vanaf dag één Was ik al Blind En had niets in de gaten - Mijn handicap Was geen probleem - Zo zei ze…

Ongezouten je mening verkondigen is flauw.…

De bus stopt alleen maar als ik mijzelf aanbied om vervoerd te worden.…

Is het een zonde of een zegen, dat mijn vermogen om te genieten zich niet lijkt te berusten in de bezigheden van het leven waarmee men daar komt wat veel mensen lijken na te streven? Ik voel niet de geringste behoefte om mezelf te ontwikkelen. Bij een sollicitatiegesprek zal ik niet degene zijn die oprecht kan zeggen: “Ik wil er voor gaan…

ingesleten gewoontes zijn als onderspoelde bergen wil je niet kijken, dan kan opeens de aarde verschuiven eenzaam zal je dan zijn op je afbrokkelende rots open je ogen en je hart zie de tekens om je heen een wind van verandering blaast door de wereld…

wees geen kaars in je eigen licht straal niet zacht, ga in een flits als een witte bliksemschicht vanaf een hoog gelegen torenspits laat ze zien dat je altijd wint en als het dan toch even tegenzit je altijd weer opnieuw begint weer voorop gaat in de levensrit vastberaden, met een sterke wil stoer, sterk, en zonder schrik maak van alles een…

jij, jij leeft als een luxe object en kijkt minachtend neer als een mens je voorbij gaat gekleed in doodsimpele gewaden je verbergt je schijn door te paraderen met veel te hoog gegrepen madammen terwijl diep in jezelf je geweten je verwart want ook jij leeft in de armoede van de maatschappij…

De ene voet voor de andere de ene stap voor de tweede Als de eerste niet wordt gezet, komt de tweede er nooit.…

de martelgang langs witte messen in een eerlijke ochtendlucht roept koude woorden op doet nachten vertrappen het lichtpunt van de reclame fladdert langs de gevels de zwijgend volle straten in oproerpolitie tot de tanden gewapend de paranoia-eters kouwen de woorden uit gevulde plasticzakken tot de rand vullen hun muilen met leugens voor…

Je hebt mij doodleuk uit ons verhaal geschreven Ik mag het dus met terugwerkende kracht niet mee beleven alsof je een foto in tweeën scheurt en mijn helft gewoon even wegpleurt Het is maar goed dat ik niet jouw fijne gevoel heb gelukkig maar, anders had het me misschien wel pijn gedaan.…

Ik zag haar staan, ze keek me aan met tranende ogen. Maar er verscheen een glimlach, toen ik een glimlach terug gaf. Met haren zo vet alsof ze jaren niet gedouched had met kleren die kapot waren, niet om aan te zien. Maar gelukkig was ze door het kleine beetje liefde dat ik gaf.…

het is koud vandaag verdorie die blaffende hond schiet eens op tekort aan diploma’s voor klagen onze buren hebben weer een nieuwe wagen zij gaat elke week naar de kapper zeg weet je al…. priemende ogen slachtoffergepraat de spelende kinderen hebben ze niet gezien…

Oh, zakenlied, dag zakenlied gij die den mens zo vaak verdriet met handel, wandel, geld en goed van harte zijt gij hier gegroet. De kunst van kopen en verliezen doet uw vaak valse tanden kniezen en winst in geld en rendement verandert u in een serpent. Maar liedjes kunt gij nog wel zingen en lachend met uw partner swingen als uwen handel…