Sterven is geluk bedwingen. Want jij bent het verleden dat ik wens als jij me weer vergiftigt met vragen die leven waar ik besta en weer weet dat alleen de doden mij zullen vragen of ik eeuwig gelukkig wil zijn.…

na zoveel jaar de schijn ophouden val je eindelijk door de mand jouw ware aard komt nu naar boven je hebt jezelf niet meer in de hand je draaide mij een rad voor ogen je hebt mij maar vooral jezelf bedrogen nu zijn jouw leugens je net een stapje voor ik kan alleen maar denken ...... waarvoor…

Ik kon maar weer niet slapen Een gevecht tussen die vervloekte lakens. Gaf de strijd op, en ben maar opgestaan. Hoe lang blijf jij nog door mijn hoofd spoken? Kan ik dan deze gedachten aan jou niet ontlopen? Je bent er als ik ontwaak, tot aan het slapen gaan. Wordt een spook dan nooit moe? Leg je nu eens neer en doe je ogen toe. Want echt…

Europa wier schoonheid gelijk' niet kende zakt nu weer bevend op haar knieën Want waar zij eens haar land herkende ziet zij nu louter rotting schieden Maar helaas, Aphrodite zal haar niet meer komen redden Zij ligt verkracht op de bodem van de zee te grienen En waar Zeus was om haar liefd'vol te beminnen, is hij nu in heel de wereld niet…

Gelijk een schaduw grauw, schiet de forel, En schielijk, uit de zwarte nacht der stenen, En ijlt de bergstroom ver vooruit, verdwenen In 't rimplend zonlicht, dat daar flikkert schel. En zie! ginds springt zij uit de klare wel, En glanst van zilver, door de dag beschenen, Doch plonst, dat vlokken spatten om haar henen, Terug, in 't vlietend…

Geef mij werk en ik zal werken Geef mij een zaag en ik zal zagen Zonder al te veel te vragen Geef mij een bijl en ik zal hakken Alle verdorde en dooie takken Geef mij een hamer en ik zal slaan LAAT mij gewoon aan het werk gaan Geef mij een huis en ik zal er in wonen Geef mij een vrouw en ik zal met haar vrijen Strelend over haar zachte dijen…

Kwade vreemde ogen kijken naar mij in het licht van woorden die veroordelen en niets meer geven om wat overblijft in de armzalige schaduw die niemand meer wenst.…

Geen die als Achterberg bericht van het barmhartige gericht van Jezus schrijvend in het zand bij vraag om striemend reprimand. Gewillig liet hij gaan bloedheet de vrouw, - gedreven in het nauw bleven de eisers in onthutsing staan.…

Mistroostig zat ik aan het water, Kijkend naar de kringen op het water uit niets ontstaan Beelden flitsen voorbij, Woorden die je uitsprak en ik maar niet begrijp, Tranen rolden langs mijn gezicht, Tot plots een boot mijn nare dagdroom verstoorde, Een man van op het dek riep: Hij is het niet waard, sta op en zing, Het leven is kort, geniet…

kijk me aan zie wat tijd me heeft gedaan de strakte van mijn huid is weg haren zijn verdwenen ogen branden maar mijn geest wil nog meer jaren lenen zon voor mij de eeuwigheid gaat niet voorbij wolken kunnen minder dragen en regenen meer vragen wat doet de tijd als ik niet kijk verstrijkt ze alle dagen?…

Zittend in een stoel denk ik na Consequenties nemen en keuzes maken Het leven valt niet mee Beslissen, het is zo moeilijk Studeren of werken, staan of gaan Beslissen is niet aan mij besteed Het is waar ik mee leef Beslissen, het is zo moeilijk Zittend in een stoel denk ik na Ellende in de wereld, pijn in mijn hart Een schreeuw om een traan…

Toon me jezelf laat zien wie je bent ik wil je leren kennen of ben je met jezelf onbekend ? Misschien wil je me vragen maar misschien durf je dat niet wat ik over je zeggen kan wat men in je ziet Ben je de persoon waar iedereen naar uitkijkt of zoals je voor je houdt waar iedereen voor uitwijkt Ik kan…

Met een lach ben ik niet wie ik lijk. Want iedereen kent mij met een bril en een stropdas als de wijsheid die altijd belangrijk en onoverwinnelijk lijkt. Ik kijk streng en ik lijk wijs vol woorden waar ik mijn stropdas graag aan ophang zolang iedereen kijkt en mijn bril een waarschuwing tegen dromen lijkt.…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

in het tikken van de klok proef ik de dagen geluiden vragen mij erbij te zijn ik zie de dingen tastbaar voor mijn handen hun vormen raken mij ze ronden zo mijn wereld in aanwezig zijn ben ik nu mijn bestaan of maakt er zijn het leven aan de gang voelen, lachen, dansen springen, laat de jaren dan maar swingen ik ben er nog niet…

Schoon het Haantje van ’t Vernuft Soms moet koning kraaien Moogt gij ’t Haantje in de borst Nooit de nek omdraaien!…

Spannend zijn de tijden die komen gaan. Zeker en onzekerheid komt voor de deur te staan. Je weet het niet, je weet het nooit wat tijd met je gaat doen. Spannend is het nieuwe jaar dat start met de nieuwjaarszoen. Werken, spelen, sporten, kortom… leven. Zoveel jaren al voorbij, hoeveel zijn je nog gegeven? Je weet het niet, je weet het nooit…

Vergeten met een wetende blik is schuld mijn geroofde gedachte en weet ik dat jouw wegende blik mij weer zal veranderen in de dief die alleen zichzelf beroven kan…

Naakt met de woorden die ons weer laten spreken zijn we onze schaduwen ontgroeid en volgen we elkaar waar we zonder schaamte elkaars leugens ontdekken…

De dood zou me kunnen vragen wat ik mis en ik zou hem antwoorden wat ik het leven altijd zonder gebeden vraag.…