men bega niet de fout van nederigheid dat nodigt schoppen uit evenmin is vriendelijkheid aan te bevelen dat leidt tot misbruik waar je bij staat alsmede ook nog achter je rug liefde als zodanig en tenslotte is zeker niet te adviseren want vroeg of laat wordt men geheid belazerd…

Geelverlichte ramen spiegelen in het water van de grachten. Daarin varend als een zwaan trek ik achter me een baan waarin rustige gedachten met een trage golfslag wiegelen. Zo stil zal ik altijd drijven over gladde, effen grachten. Het onwezenlijke gaan door die spiegel doet me aan als een droom, die vele nachten me bezocht, maar nooit…

de stille woorden drijven met de wind als de adem rond vogels strelen zacht het water vloeien samen als kringen onwrikbare glanzende ringen als een liefdeblijk ontwaakt een lelie, zo puur in het vroegste morgenuur lichtstreepjes dromen zich zullen ver van het lommer vandaan als een boog aan de hemel staan * Voor Kerima bij…

Schreeuwen de meeuwen niet van wanhoop En is het ruisen van de branding Niet het kolhalzen der zee? Nee ik ga niet me je mee Ik blijf hier waar ik aan land ging.…

Als ik ben, wie ik zou zijn, was ik wat ik was alleen niet mezelf. Jezelf zijn, is niet mezelf zijn. Andere hebben, ik zou willen, zelfvertrouwen.…

Verlangen naar iets dat blijft hangen maar niets blijft hangen ja, de was mits opgehangen.…

Inspiratie, voorheen de gefleste geest Verstrikt en volkomen lamgeslagen Writersblock waarvoor de dichter vreest Muze van duizend-en-één-nacht en dagen Bezorgt illusies van alle dagen feest Blijft één nacht om inspiratie aan te jagen Inspiratie, thans de geschreven gedachten Vrij en volkomen vrij van vragen Muze van duizend-en-één-dag…

je bent een mozaiek van zoveel kleuren je bent een parfum van zoveel geuren je bent het wat mij iedere ochtend wakker maakt ik dank je je hebt mijn harde hart geraakt.…

sluiers over grasland verborgen een mens zoekend naar toornen verklaringen voor z'n huiver geen stap bracht hem dichter het is de verkeerde plek zo zag en riep ze uit haar woorden verstomden zijn tocht ging verder en duurt nog steeds…

dromer, er is meer steek je hoofd boven het droomveld waar de levenswind ogen en oren onophoudelijk vult met het wonder van het volle leven het raadsel van de lege dood dromer, er is meer dan jouw droom ook al denk je dat die uniek is als laatste droom zonder einde waar is het besef ik wil vechten in het levensveld leven, want ik…

De koning zwaaide verward en begreep het volk niet, die boe-den naar hem en hij dacht dat dat vreugde was dat het lieve volk tentoonspreidde. Het was koud en ademwolkjes verlieten de koning die heftig riep en zwaaide zoals gezegd. Dat hij snel zou worden afgezet en onthoofd daar dacht hij geen seconde over na – op de grond zou wat later…

het is zinloos te wachten tot het beter wordt want zo gauw het beter gaat wordt het weer slechter zo is het leven…

Schrijf mij onmiddellijk een gedicht gebood de dood aan een muze man Nog vòòr voor je mij bent gezwicht schrijf het nu dus, nu je het nog kan De poëet zag, dit zou zijn einde zijn en schreef bijgevolg een dag of tien Dat was niet naar de wens van Hein had hij angst om te gaan, misschien De dichter dichtte heel de lange dag alsof gans zijn…

Tekeningen maken bij gedichten is ook zoiets dat gebeurt soms denk ik is het een proberen erbinnenin te geraken en er van daar uit te kijken ernaar of iets in die aard…

Oud Straks nieuw Een blik achterom Vanaf morgen weer vooruit Wat bracht vreugde of verdriet Wie weet wat de toekomst brengt Geluk, gezondheid en liefde zijn onze wensen Wacht er niet op, het komt je niet aanwaaien Geniet van (kleine) momenten, de mensen om je heen Ligt er in 2011 weer veel moois in ‘t verschiet…

mij werd de weg gevraagd ik wees met de wind mee tot de nacht mij wakker blies en ik in de richting doolde de hand van een verlichte duivel raakte mij aan en zette mij schaakmat op het veld van eer daar zweefden nog de zielen der laatste dagen door verstillend lawaai voortgetrokken zij treurden om het gemiste aardse jaar zelfs de dood…

De kamer heeft een subtropisch regenwoudklimaat. Op koninklijk versierde tegels groeien grijze varens. De adem van een snipverkouden wind tegen de ruit en klanken zwemmen vlinderslag mijn oren in en uit. Het water laat mijn zorgen varen op speelgoedschildpadden om ze langs de kanten te verdrinken om ze door de warmte te verzengen, opdat hun…

laat ons scheiden, liefst op de klippen lopen met handenvol tragiek omwille van het stof op de rituelen de onvolledigheid van het servies de sigarettenpeuken in de bloempot de vuile sokken onder het bed je weet wel, al die kleffe 'Flair'- problemen de ergernis die onder de deurmat ligt laat ons dus dit pact ontbinden voor de inkt is…

Een leven wat heb je nou aan een leven je gaat naar school je werkt gaat met pensioen en ten slotte ga je dood de vrienden die je had de helft is al dood en de rest zie je nauwelijks je denkt altijd maar aan vroeger toen alles zoveel beter was toen je nog een onbezorgde jeugd had in die tijd vond je het maar zwaar zo'n studenten leven…

N a uren te zitten zweten A chtte ik mij eindelijk in staat C ornflakes te eten H ad ik nu maar een kom van formaat T ot zover ben ik gekomen deze nacht…