Een opvallend hoofd dat plotsklaps onontkoombaar fotogeniek diffuse memorie penetreert Je verhalen kleurden onze wereld Ontdooiden bevroren gezichten Deden stenen lachen Hoelang helpt een clownesk masker lol te suggereren, leed te verteren De gouden halsketting verdofte en schifte Valt er hoe dan ook nog iets te kiezen als de spasmen…

was je maar enkel alvast voorop op zoek naar een uitgelezen plek voor een zomerbuffet met al wie je lief was je holde vooruit zoals wolken boven zee terwijl het eerst nog zomeren moest…

Jij was de vogel, de watervrouw, de klimop langs de oude muur je was de tuin vol beelden, de honing in de verre hoek het dak van riet dat je huis bedekte Je was de kracht van klei, de vele kleuren van het licht de bloemen die je steeds weer ontdekte je was de vrouw in wie ik mijn moeder tegenkwam Je was het kleine dorp, de kerk, de winkel…

Hoe sterk ben je wanneer je niet meer rouwt maar kunt vieren dat jouw dierbare geleefd heeft en voor altijd aanwezig is in jouw hart…

in het oog met de dood zing ik zacht zacht zal ik zingen over dingen die pijn noch stof doen opwaaien zullen jij en ik mijmeren over al het zeldzame dat ons nadert tot op de huid ik fluister het verhaal van de parelmoervlinder die ruimte vindt in het ruige blauwgrasland die de bloemen en jou zachtjes beroert in het oog…

te jong en veel te vroeg tijn haalde jou de wind van tijd met de schaduw van eindigheid verder dan wij kijken kunnen voorbij de ons zichtbare horizon nu daarom wij dag zeggen moeten kleine maar reusachtig grote man die groter dan groots groeide voelt broos ons klein en nietig de wereld en haar machten jij die ons de vingers lakken deed…

Een hele hand met zwart gelakte nagels opent soms de weg naar nieuw geluk. Zij zijn dan postuum een mede gevoeld streven een ernstig ziek leven nieuwe hoop te geven; en te bevrijden van wat kwaadaardig knellend op jonge hersenen drukt. Vijf zwarte laknagels aan zo'n statement-hand scheppen met de wereld een speciale band. Zij spreiden…

Gisteren het nieuws, de "lak-actie" haalde het miljoen heb je daarop gewacht misschien? Was het daarom te doen, niet voor jezelf maar voor: anderen? Lieve Tijn, LAK- kanjer RIP lieverd!…

Het is niet te bevatten vol ongeloof grijpt het nieuws ons aan veel van onze levens zullen 'uiteenspatten' maar toch moeten we verder gaan met de dagelijkse gang van zaken al zal dit zeker niet makkelijk zijn vooral het gemis zal ons raken jij was altijd zo nuchter, oprecht, joviaal, zonder schijn blijvend zijn alle herinneringen aan jou…

Ik mis je De pijn is hard Ik mis je Zoveel pijn in mijn hart Ik roep je Maar je antwoordt niet Ik roep je Ik vergeet je niet Ik denk aan je Er is zoveel verdriet Ik denk aan je Maar niemand die het ziet Ik mis je Wat is het wreed Ik mis je Zo verstrikt in leed De tijd heelt alle wonden? Ik kan die zin niet meer horen De tijd…

Ik heb de klok horen slaan Ieder half en ook heel uur Heb mijn gedachten laten gaan In een vorm van overstuur Straks ben je weer jarig Weer geen bloemen op je graf Ik besef nu voor het eerst Spoedig ruimen ze je af Ik lig in bed te piekeren Hoe het strakjes verder moet Aan de ene kant begrip Want ik begrijp toch wel zeer goed Dat de…

Elke dag, bijna ieder uur moet ik denken aan de dood de dood van anderen maar ook de dood van mezelf, m'n eigen wezen Ze willen me pillen geven om dat gevoel weg te drukken maar het zal ze niet lukken want 'midden in het leven staan we in de dood'! en dat is doodgewoon voor mij!…

Ik dacht Ben Ben is niet meer m'n verleden gaat verlijden, overlijden ik voel dan ineens zo intens verdriet tussen haakjes ik ben Jan Jacob Krediet een relatie van Ben i.r.t. de Kamer van Koophandel Ik dacht 'zen' ook ik ga er een glas op heffen op die eeuwige wijnvelden toen voelde ik zoveel vreugde tussen haakjes wij waren netwerkers…

de tembare hellehonden de afdaling in de dood de geur van het zout op de zeilen van de vorige storm alles lijkt binnen handbereik alles wijkt altijd weer terug niet het breken van de ziel in de stilte van je heengaan…

Kind van wonden, Dat één stonde Nog als bleke sterre beeft, Voor wier luister 's Werelds duister Gene nacht meer olie heeft; Kind van vrezen, Teder wezen, Kind van louter liefde en leed, Wier geflonker Uit het donker In dit droeve dagen gleed; Kind van zorgen, Met de morgen Van uw leven 't leven moe, Gaan…

Hij geeft me zijn namenboek vele namen bibberig doorgestreept ‘Het laatste kwartaal weer vijf', zegt hij. 'Steeds minder die het hebben overleefd’. ‘Dit maak ik nou mee op mijn leeftijd. ze gaan allemaal - streep ze af, rij voor rij, de dagtellerwijzer staat in het rood. Er komen geen namen bij, ze gaan alleen maar dood’.…

ik zag de hand voelde vingers maar het echte contact ontbrak de band om mijn maag werd steeds strakker in een vreemd ervaren zelfs de tijd tikte traag in wachtende seconden door verdichte lucht een vage zucht met de laatst gemompelde woorden brak het moment in nieuw ontwaken zijn er geen vragen heb mij afgewend de dood…

...en de inkt is bloed geworden dichters dopen daarin hun pen en het bloed is nu geronnen in de schoonheid van het onbegrepene de regel afgebroken terwijl het woord nog wilde betekenen...…

Ik zoek je In blikken van mensen Op straat Ik voel je In eenzame momenten Als het donker is Ik vind je Als de zon schijnt Bij elke zachte bries Ik hoor je In mooie muziek En klanken Ik draag je In mooie herinneringen In mijn hoofd Ik koester je En draag je in me Elke dag…

Rozegeel en rozerood als gij ziet dat zo de wolken zijn aan de westerkim grijsgrauw paarsgrauw zó gij d'avend voelt aan d'oosterkim aan de westerkim als een gestrande boot aan d'oosterkim als een gordijn van uw kantoor niet als een kanten gordijn van uw salon maar als een vuile store op uw kantoor neem dan uw voorhoofd in de linkerhand…