Toch wel, want zover als ik kijken kan, reiken dan de dijken van de walen, niet veel verder kwam het einde nooit in zicht, tot eindelijk te zien was tot nooit, toen zag ik mezelf pas; ‘ooit, je zult zien,’ zal tijd sterven en bovendien, wij ook, zij aan zij.…

ik ben veelvuldig in contact getreden met het recente verleden de lijnen naar de toekomst zijn vaak overbezet historische gebeurtenissen lijken vandaag de dag ondergesneeuwd retorische vraag is of dat ooit essentieel anders was petite histoire van alledag (en allenacht) boeit mensen verreweg het meest van Al als saus fungeren roddel en achterklap…

de tijd is afstand tussen oud en nieuw oude kindren verwijderen grijze haren en zoeken vandaag geen verse rimpel ze willen herinneringen evenaren maar jonge knuffels bewegen te ver de oude dag verdwijnt achter de evenaar nu denken ze nog aan een avondster heden leeft de vergeten beeldenaar kinderen vullen het prentenboek een album voor…

natuurlijk was hij elke avond zat in drank verzonk het opgelegde leven de linkervuist was steevast hooggeheven hij schoor zich niet, verweekte niet in bad natuurlijk ging hij wonen in die stad waar strijd met kapitalen werd geschreven er werd in open wonden zout gewreven hij was te slim voor galg, te snel voor rad natuurlijk kwam hij op…

ik zie je op de vlakte een stipje in het wijde land je blauwt in wilde bloemen zoekt stenen naar je hand in het ronde van verweren strijk je langs de eeuwen heen voelt het hoekige proberen om de tijd nog even te trotseren maar water en de wind geven het kind der schepping niet de kans zich te bezeren door een noodgedwongen leren zo…

Stroomafwaarts, gedragen door de kracht van bijéén gebonden druppels, dalen we af decorloze oevers waartegen fluisterzacht buigend riet zich richt naar het komend graf Het biezen mandje is gisteren vergaan met een lichaam van wier en wrakhout glijden we de schemering in. Een maan schemert vaal, ver en vaag vertrouwd Dan, voorbij een laatste…

Vliegen Op de vleugels Van de tijd Onder de warmte Van de zon Waar jij en ik Geen tijd meer kennen En andersom vrijheid…

horrorachtige trekken heeft de werkelijkheid geshowd met het heden als bondgenoot wordt het verleden bevrijd van de toekomst het echte nu treedt uiterst dictatoriaal op kent de historische waarheid krijgt vermomd als realiteit de kous flagrant op de kop morgen is onzeker over gevolg van het feit dat verhaal cru uitvalt voor de hedendaagsheid…

Ver voorbij - is de wijk van blauwsel binnen handbereik en raap en reuzel op de hoek. Van 'bakkertje, ajuus... tot kijk bij klets- en ouwe wijvenkoek'. Ver voorbij - is het blok van elastiek, voor de onderrok en haagsche-dames-hoedjes. Waar 't paard een kar met kannen trok gevuld voor gruttenpaptoetjes…

uit zilv'ren lijsten staren strakke gezichten mij vermanend aan in dofdonkere kleuren uit reeds voorbije eeuwen…

mijn hart tikt sneller dan de tijd door mondig opgewonden zinnen en ademloos opnieuw beginnen ben ik het ritme even kwijt…

ik zag het schreeuwen in je ogen je mond het zwarte gat dat woordloos open ging en groter werd, de wanhoop die toen aan me vrat je nam je wereld mee van zwijgend handenreiken de korte liefdeblijken in het weten van elkaar we golfden en pasten wisten van tweeduizend jaar geschapen als een paar in wissels van de tijd ontspoord en…

Een chateau ofwel kasteel, zie je over de grens in overvloed. Wat eurootjes lichter, dwalen we door gangen en zalen. Eventjes wanen we ons in de vorige eeuw, bij 't zien van al dat moois, op de kerker na, die heeft iets lugubers met z'n ketting aan de vloer en de kegel eraan vast... Een ervaring rijker, stappen we buiten, in de wereld…

Eén voor één breng ik ze om mijn gedichten van gisteren en toen beslagen spiegels van een geschonden blazoen een blik in de diepte van het waarom Ik wil die echo’s niet meer horen verlang naar de stilte van de komende nacht stap over de horden die het verleden bracht weerkaats het geluid van gebroken en verloren Langs de regels wandelen…

Vanwaar ik droom en schrijf en liefheb ingescheept voor deze vreemde reis. Slechts gewapend met de zekerheid dat door eeuwen en ijstijden, dwars doorheen het eindeloze strijdgewoel de ononderbroken draad van Ariadne loopt waarmee ik aan het begin van alle tijd zit vastgeknoopt. En onderweg is iets van mij ooit alles al geweest. In de…

Ik probeer de tijd te meten een seconde, zo verdwenen een minuut, een kort geweten maar dagen te kort voor stenen weken zwijgen voor planeten een maand zoekt naar fenomenen jaren tellen in het weten zoals eeuwen tijdloos schenen De tijd is nog nooit gevangen In momenten en gedachten Tijd bestaat voor jammerklachten Tijdloos is ook zielsverlangen…

Ze komen langs als goede vrienden onverwacht, soms dagenlang achtereen mild van toon en met een genegenheid en vol toewijding zoals je ze kent van gepasseerde jaren Ingetogen en met een verkwikkende rust. Je begroet en kust ze in schemerige sluiers ze blijven korter dan voorheen, maar zoveel hoeft er niet gesproken te worden De hoogzomerse…

ik jaag en jacht daal in de wereld af voel kilte van spelonken waar naamloos vuisten op de muren bonken geketend zonder licht probeer de hemel soms te raken in het ontwaken van genot om in overgave eens mezelf te vergeten in het schuldbewuste weten ik wil uren huren om gisteren te verdringen morgen weer te zingen de toekomst is…

de zon weerkaatst niet meer zindert in de zwarte steen brandt jaren weg uit eeuwen van voorheen weer komen beelden los van emoties uit die tijd het overleven en bestaan hun jagen was een strijd generaties vreemde talen zijn na elkaar vergaan alleen hun stille sporen zijn op de rotsen blijven staan een speer gepunt in rood betekende…

't Is zólang geleden dat ik gewoon een kind was, 't lijkt welhaast een eeuwigheid. 't Is zolang geleden dat ik buitenspeelde met altijd te weinig tijd. 't Is zolang geleden, maar aan álles komt een eind. Ik moet het goeie daarvan nog inzien, maar daar heb ik de rest van mijn leven nog wel voor... 't Is zólang geleden...…