Gepasseerd
Eén voor één breng ik ze om
mijn gedichten van gisteren en toen
beslagen spiegels van een geschonden blazoen
een blik in de diepte van het waarom
Ik wil die echo’s niet meer horen
verlang naar de stilte van de komende nacht
stap over de horden die het verleden bracht
weerkaats het geluid van gebroken en verloren
Langs de regels wandelen mijn gedachten
te vaak stokt deze trage gang
daar was het duister en wat was ik toch bang
lees niets van schoonheid of een blij verwachten
Ik zie dat mijn vingers
de dans weer ontdekken
langs lijnen van nu
op het wit van de lach
op het toneel zonder grenzen
nu het weer kan, nu het nog mag
fris ritselt het nieuw geboren blad
zonder scheuren, krassen of vlekken.
Geplaatst in de categorie: tijd