ik strooi ze maar uit mijn gedachten omdat niemand er op zit te wachten geen stof en as maar de schepping nabij recht uit het hart natuurlijk een tikje apart want ze zijn niet te koop in een wereld waar ieders denken en leven in het maatschappelijke harnas worden gehesen prijskaartjes alles bepalen omdat status en macht alleen…

De nacht is vroeg gekomen. Vrienden laten me alleen. Het leven is niet langer licht. Angst grijpt om me heen. Er is niemand meer gebleven, dan een stille stem die zegt, dat leven geen zin meer heeft. Een ketting heeft me vastgelegd. Dag Pallieter, kleine man, ik zie je lopen door de regen, door de mist van ons bestaan, langs grijze, natte…

Niets is sterker dan het gevoel van vrijheid.…

Er staat een huisje verderop, rozen bloeien vol in knop, bewoners zijn er ook in dat huisje aan de rand van de weg. De mensen die er wonen, zitten er al jarenlang al zijn ze verstoken van wat modern spul, ze zijn er om de drommel niet bang. Geen telefoon, geen internet, geen gas Electra of anderszins, nee hoor en koken dat doen…

Diep van binnen komen zoveel sterke krachten uit een oneindige zee van gedachten en gevoelens in alle denkbare tonen vormen en kleuren helder en zuiver boven drijven Nimmer ongrijpbaar of gevangen verborgen of vervlogen juist intens onmiskenbaar stralend als bakens aan de oppervlakte die telkens beschermen, benoemen, bezinnen, bewegen…

Verstilling zoek ik binnen de luide massa. Ruimte buiten de orde van de kleine burgerij. Vrij ademhalen wil ik te midden van conventies. Ontspannen speel ik met de regels van gezag. Rust vind ik in het weten, dat mensen weinig weten. Lachen leer ik om de waan van de kwetterende dag.…

vandaag besloten om jou te ontbloten harnas van het lijf een kans om uit te komen het hart stiller te doen klinken als het klare water diep stromend doorheen de grachten opdat perzikbloesems bloeien aan de oevers van jouw zicht…

Een reis te maken voorbij de huid tracht ik te vinden zonder beladen draden van alles wat iets was is niets wat het lijkt toen kijkt voorbij de horizon tegen de wind in om werkelijk één voor één de raadsels te ontrafelen en wil ik zijn nu onder de oppervlakte van jouw witte roos daar waar de geur van thuis brandt…

Ik wil verder met je dansen mijn aardige monnik tot in het bos. Daar waar dennen en sparren staan. Waar bomen de macht hebben. Daar waar de maan van geel en lichtoranje papier is,ja van vouwpapier is boven de hoge bomen zo eng hoog. Bomen zo eng hoog,zo onaantastbaar hoog als eeuwige kaarsen met lichtjes aan. Ach hemelkoepel wanneer gaat het…

Nog voor de herfst komt de rust De bescherming van 't nest lijkt ineens lang geleden nu het laatste kind is uitgevlogen En terwijl de bladeren zachtjes neerdwarrelen in de laatste zomerzon, komt ook een bloem tot bloei Vrijelijk dansend in de wind…

Jaag bliksem door mijn donder. Geef trappen onder mijn hol. Laat me zoeken naar een wonder. Bewonder zo mijn losse bol. Verpulver laffe angsten. Maak dood die valse God. Verbied misplaatste trots. Bied moed als hoogste bod. Leer liefhebben, geef genot. Laat me branden als een rots.…

Als ik links af wilde moest ik rechts af Ik twijfelde even en sloeg dan toch rechts af Waarom zou je ook links af gaan als iemand die ouder is zegt dat die weg niet goed is voor je? De kruispunten punten maakte het vaak nog ingewikkelder Ik liep rechtdoor terwijl er van rechts twee auto’s aan konden komen En ja dat hoorde ik dan meteen…

Effen of gedessineerd, je broze leven was vol van prachtige blikvangers.. verbleekt en te zwaar woog het als regendruppels van het leven op je afgematte vleugels, evenwel geen dracht met belevingen versierd kan beletten je bestemming te dragen op de ademscheuten van de wind, vleugels opgekruld en roerloos voor even, het rood, de draad…

De vrijheid van het leven Is als een vlinder vrij in de lucht Vrijheid is een keuze Die zich laat beperken door de angst Maar echte liefde is een breekijzer Die breek alle harten open Vrijheid in het hart Doet liefde groeien Vrijheid in gedachten heeft geen grenzen Liefde kent geen grens of muren Liefde overwint de angst Teer als een vlinder…

Alle tijd krijgen we om te doen en te laten. Op het juiste moment is 't er exact in die mate. Vertrouwen ontspant, opent ons lijf, onze geest, zodat zichtbaar dat alle noden en wat we verlangen we zomaar ontvangen, een feest! Al loopt het leven tot een einde, dan nog gaan tijd, geboorten en dood, in eeuwigheid maar door. Niet te bevatten…

Een witte duif kan veel vertellen als hij neerstrijkt in een land hij is 't symbool van vrede en van gezond verstand. Een witte duif geeft al aan dat je voor Vrede niet moet vechten maar dat het vanzelfsprekend is en..ieders recht. En als die witte duif straks zal landen op al die plekken van de strijd dan spreekt het gezond verstand…

Ik geef de wereld opdracht te bouwen aan een brug waarover iedereen kan lopen zowel heen als terug. Die brug moet gaan over de wereld van de Noordpool tot de Zuid en wie er overheen wilt gaan dat maakt gewoon niets uit. Hij moet alles overbruggen de geloven en gebeden de kleuren die de mensheid draagt dát is de brug naar Vrede!…

De waterweg slaapt in donkerblauwe dromen een oeververbinding wenkt zwierig de veelkleurige baan verbindt twee uitersten van het bestaan: mijn diepste vrees en mijn stoutste visioenen ik sluit de ogen en zet een eerste stap deze schrede beroert een onbestaanbare dimensie de weg is week en wankel een schuimend koord zonder vangnet op…

wij dwalen weer dit keer niet om voedsel te vergaren we zijn onszelf kwijt kunnen slechts volgen of gaan voor de nieuwste hype vrijheid is vergeven met die verantwoordelijkheden willen wij niet leven nog mogen wij geloven in alles van hierboven maar het IS komt dichterbij zij dwingen jou en mij om alles op te geven het is dood…

Dit is een land mij onbekend ik weet niet alle wegen de paden die ik op moet gaan en of ik zon zie of de regen. Dit huis is mij onbekend ik weet niet wie er leven en of de deur zal open gaan en of er antwoord wordt gegeven. De mensen zijn mij onbekend ik ken ze geen van allen.. Toch zal ik trachten te begrijpen zodat land en huis me…